'Kinderen en kleinkinderen' is children and grandchildren. In Dutch beginning with K and very often shown in this blog. But in English this would be kids. This reminds me of one of my british friends, who always got angry when somebody talked about his daughters as 'kids': he said he didn't want to be the father of young goats...
Natuurlijk brengt dit ons bij kid mohair. Zo mooi om te spinnen en nu ook om te weven. Van een rest gesponnen wol/zijde mix maakte ik een schering en reeg een 'voortschrijdende keper' in. Mijn eerste pogingen om die te weven maakte me niet echt blij: ik vond dat het weefsel te stug werd (het inslaggaren was een heel dunne handgesponnen merino), de groene merino, die ik dubbel gebruikte gaf wel een soepeler weefsel, maar dat was weer zo erg groen.
Toen nam ik kidmohair met Wensleydale. Eerder had ik dat geverfd op een manier, zoals beschreven werd in het boek 'Yarns to dye for'. Hoewel ik me zorgen maakte over de lengte van de flotteringen, begon ik het toch nog leuk te vinden en het resultaat steeds aantrekkelijker. De glans van het inslaggaren kwam mooi uit en ook het verloop van de kleur.
De bol garen die ik hiervan had was maar klein, dus ik kon nog een paar inslaggarens proberen. De witte Wensleydale beviel me uiteindelijk nog het beste. Ik trapte die ook recht, dus niet in een spits, waardoor de lange flotteringen achterwege bleven. Misschien probeer ik nu zelfs nog een andere 'voortschrijdende keper', hoewel ik ooit vastbesloten was, er nooit meer een te weven! (Op de foto klikken om hem groter te maken)
Of course this brings us to kid mohair. So nice to spin, and now also to weave. I made a warp of a wool/silk blend I'd used for knitting a shawl and threaded an 'advanced twill'. My first tries to weave this, didn't make me happy: the weave became too stiff (the weft was a very thin handspun merino), the green merino I used double after that gave a more drapable effect, but it was so very green! Then I started using a kidmohair/Wensleydale blend. I'd dyed that before in a way that was described in the book 'Yarns to dye for'. Although I worried about the length of the floats I began to enjoy myself and the result became more attractive in my eyes. The lustre of the weft showed nicely as did the colour.
I only had a small ball of this yarn, so I could try out a few other wefts. The white Wensleydale pleased me most in the end. I treadled a straight twill there, so the long floats didn't appear here. And perhaps I'll even try out another advancing twill now - but with a thinner material! (Click on the photo to make it bigger)
Een andere k (in het nederlands) is katoen. Ik weef daar graag mee en ook het spinnen van katoen vind ik leuk. Zo heb ik eens zakken met wattenbolletjes gekocht, (in een Franse supermarkt hebben ze gekleurde!) en die gesponnen. Ik zal het resultaat eens opzoeken en hier plaatsen. Nu nog een foto van mijn laatste weefsel, nog op het getouw maar nu wel af: het resultaat van de katoenen schering, waarvan ik eerder de foto al had laten zien, met de Clun Forest inslag. Door de afwisselende rode en grijze scheringdraden is een soort schijnpatroon ontstaan, die de keperlijn (alweer een k!) doorbreekt.
Another k (in Dutch) is katoen (cotton). I like to weave with that and I also enjoy spinning cotton. Once I bought bags full of cottonwool balls (in a French supermarket they sold coloured ones!) and span those. I'll try to find the result of that and put up a picture here. Now a picture of my latest weave, still on the loom but I've finished the weaving - it's waiting to be wet finished: it's the result of the cotton warp I photographed a few blogs ago, with the Clun Forest weft. The alternating red and grey warp ends made the twill line of the 2/2 twill disappear - although on the picture it's more visible than in reality. By the way: twill = keper in Dutch! Another k.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten