In de afmaakmood

Finishing mood


Zoals ik vorige keer al schreef, ben ik aan het afmaken van dingen en het verwerken van handgesponnen materialen. Daar ben ik de afgelopen dagen mee doorgegaan, en er was nu zoveel te tonen, dat ik nu toch echt even een blog moet schrijven.

As I wrote last time, I am busy finishing things and making things of the many handspun yarns that are lying about. I've gone on doing that the past few days and now there is so much to show, that I really must write a blog about it.

Mijn weefgetouw is weer leeg. Ik heb zo het een en ander uitgeprobeerd, een paar staaltjes zijn het resultaat, plus een placemat (rood, inslag van handgesponnen en -geverfde katoen) en een anderhalve meter lange loper, met een inslag van een draad bouclé katoen en een gladde katoen, beide wit. De linnenbinding tussen de patrooninslagen is een heel dun linnen, de schering is van cottolin, beide naturelkleurig. Het was erg leuk om te doen en ik ben eigenlijk nog niet helemaal uitgestudeerd op dit ontwerp. Waarschijnlijk zet ik nu dunne katoen op, met 16 draden/cm (nu had ik 8 dr/cm), en sla in met linnen of/en ook met dunne, gekleurde katoen. Het staaltje rechts op de foto toont de achterkant van het patroon van de loper.

My loom is empty again. I tried out a few things and ended up with a few samples, plus a placemat (red, weft is handspun handdyed cotton) and a runner, a meter and a half long (weft is one end cotton boucle and the other a plain cotton, both white) Tabby weft is a thin linen, warp is cottolin, both natural coloured. This was a fun project and actually I'd love to try out a few more things with this design. Probaly I'll make a thin cotton warp, 16 epi, (now I had 8 epi) and use a thin linen and/or thin cotton as weft. The sample on the right of the picture shows the back of the pattern in the runner.

Er liggen een heleboel bolletjes gesponnen merinowol en dus besloot ik nog een paar polswarmers te breien. Het is een leuk werkje voor tussendoor.

There are many small balls of handspun merino and so I decided to knit another pair of wristers, like I made a few weeks ago. It's a nice little project.

 Kristin Benecken van het Duitse Wollkistchen publiceerde deze maand een Adventskalendersjaal. Iedere dag een ajourpatroontje. Een paar jaar geleden spon ik een dunne alpaca, van een vacht, die ik had gekregen. Heel zwart. Heel lange vezel. Heel saai.
Daarom kaardde ik een deel met wit/grijs/zwarte merino (als van de wokkelsjaal en de eerste polswarmers) en een ander deel met paarse merino. Deze twee twijnde ik met elkaar. Ik vermoedde, dat het genoeg zou zijn voor deze sjaal en ook wel geschikt.
Niet dus.
Ik kon nauwelijks zien waar ik mee bezig was. Het ging nog een beetje, als je alles tegen het licht hield.

Kristin Benecken of the German site Wollkistchen published an Advent Calender scarf. A little lace pattern each day of December. A few years ago I span a thin alpaca, of a fleece I had been given. Very black. Very long fibers. Very boring.
Therefore I carded one part with the white/grey/black merino (which I also used for the first wristers and the corkscrew scarf) and another part with a purple merino. These two I plied together. I expected there would be enough for a scarf and that it would work well for this pattern.
It didn't. 
I could hardly see what I was doing. The pattern was just a little visible, when kept against the light.

 Na 19 dagen breien was de sjaal lang en de wol op. Hij ging in het sop, werd opgespannen en hé! Het viel mee! Plotseling verscheen het patroon! Hier de hele lengte, ongeveer 2.20 meter.

After knitting 19 days the scarf was long and all the yarn gone. Scarf went into the water and wow! It wasn't all that bad! Suddenly the pattern appeared! Here the full length, about 2.20 meters.

En een detail van het eerste deel.

And a detail of the first part.

 En nu ziet hij er zo uit, als hij voor het eerst mee naar buiten mag...

And this is what it looks like when it is allowed outside for the first time...

Al heel lang geleden (of zo lijkt het tenminste) begon ik aan een vestje, patroon van Drops.
Garen was alpaca/zijde, overgehouden van een eerder gebreide trui, aangevuld met wat Fabel, ook van Drops.
Ik was niet echt enthousiast, het was vrij saai breien. Het schoot dan ook niet echt op. Toen ik weer eens moest opruimen beneden, verdween het in een doos en kwam er even niet meer uit.

Quite some time ago I started knitting a little cardi, after a Drops pattern. Yarn was alpaca/silk, leftover of a sweater I'd knit and some Fabel. All Drops yarns.
I didn't like the project much, it was pretty boring. It didn't progress very quickly. When I had to make space in our liviongroom, it disapeared in a box and didn't come out for a while.

 Zo zag het er toen uit.

That's what it looked like then.

 Maar nu is het uit de doos gevist en af! Het was eigenlijk niet meer zoveel werk. Het in elkaar naaien duurde nog het langst, om maar te zwijgen van de duizend draadjes die ik moest wegstoppen.

But this week I fished it from the box where it had been hiding and now it's done! Sewing ittogether took longest, not to mention the thousand end I had to darn in.

De achterkant.


The back.

 Intussen is de wokkelsjaal ook klaar. Ook die werd langer dan twee meter, want de wol moest toch op, nietwaar?

In the mean time I finished knitting the corkscrew scarf. It also became longer than two meter, because I had to finish the wool, hadn't I?

Tenslotte wil ik iedereen bedanken voor de lieve reacties op mijn vorige blog. Zoals jullie zien, leid ik mezelf af met draadjes en vezeltjes en heb nog best veel plezier daarmee. Wat volgende week brengt kan ik toch niet beïnvloeden.


Finally I want to thank everyone for the nice reactions on last time's blog. As you can see, I cheer myself up with fiber and yarn and that still gives me fun. I can't influence what is going to happen next week and after that.

En natuurlijk wens ik iedereen heel gezellige en mooie, warme, gezonde feestdagen toe.


And of course I wish everone nice, merry, happy, warm, healthy holidays.

Bijna Kerst

Nearly Christmas

Op de kantklosschool maakten we kerstlaarsjes. Op de site van de school staat trouwens een heel leuk patroon, ontworpen door onze lerares Ans,  van een lantaarntje. Ga op de site naar 'gratis patroon en klik op het plaatje. Ooit wil ik het ook maken, maar of ik dat voor deze kerst afkrijg? Ik betwijfel het.

At lacemaking school we made Christmas boots. On the site of the school is a pattern of a sweet little lantern, designed by our teacher Ans. Go to the site, click on 'gratis patroon' and then click on the picture. 

 Er ligt weer veel handgesponnen wol te wachten, tot ik er iets van ga maken. Ook de zwart-witte merino, die ik vorig voorjaar getwijnd heb en waarvan ik toen foto's hier heb laten zien. Wat doe je met zo'n draad?
Je breit er polswarmers van, versierd met 200 kraaltjes per polswarmer. Het glinsterde wel mooi. Patroon van Elise Duvekot in het boek Knit one below. Een boek, dat ik toch erg de moeite waard en zeer inspirerend vind. De polswarmers waren een sintcadeautje voor dochter Annette. Wij doen niet aan kerstcadeaus.

A lot of handspun wool is waiting for me to make something of. So is the black and white merino I plied last spring and of which I showed pictures here. What to do with a yarn like that? You make wristers with them, adding 200 glass beads per wrister. Nice sparkle! The pattern is by Elise Duvekot in the book Knit one below. A book I like a lot and find very inspiring. The wristers were a present for DD Annette, at St. Nicolas, our gift giving event on December 5. We don't do presents for Christmas.

De bol wol was reusachtig. Na de polswarmers bleef veel over. Ik probeerde, hoe een 'wokkelsjaal' er uit zou zien met dit garen. Het beviel me wel, dus breide ik door. Niet op tijd voor de sint, dus misschien toch een cadeautje onder de kerstboom?

The ball of yarn was huge. After the wristers a lot remained. I tried what a 'corkscrew' scarf would look like in this yarn. I liked the result and knit on. Not in time for St. Nic., so perhaps there will be a present under the tree this year after all?

Polswarmers in bedrijf.

Wristers at work.

 De trui voor Judith was ook op tijd af. En hij paste! Zowel van achter...

Judith's sweater was done in time as well. And it fit! The backside as well as...

... van voren.
Het patroon kwam uit Verena, najaar 2011, het garen was van Lana Grossa, Cool Wool merino, naalden 4 mm. Voor dit patroon wel goed garen, maar niet een van mijn favoriete garens. Beetje glad. Beetje saai. Het patroon was nogal gecompliceerd en vergde wat oplettendheid bij breien en vooral ook bij in elkaar naaien. Het resultaat viel me niet tegen.


... the front.
The pattern was from Verena, Fall 2011, the yarn was Cool wool merino of lana grossa, needles 4 mm. The yarn was good enough for this pattern, but it isn't one of my favorite yarns. Very smooth. Pretty boring. The pattern was very complicated and needed some attention during knitting and especially while putting it together. The result wasn't too bad, I thought.


Het heeft lang geduurd voor ik weer eens in mijn blog schreef. Reden: ik zat niet lekker in mijn vel. Eigenlijk kan ik niet zeggen, dat dat vel nu beter past, maar ik vrolijk toch altijd wel op van dat schrijven.
Sinds september 2010 laat mijn gezondheid te wensen over en ik zie het ziekenhuis vaker van binnen dan me lief is. Ook dit jaar september moest ik op herhaling naar de specialist. Hij vond mijn schildklier te zeer opgezet en stuurde me door. Resultaat: meer afspraken en een MRI-scan, afgelopen dinsdag. Uitslag daarvan krijg ik op 29 december. Dat is om de kerstvrolijkheid wat te vergroten. Het wordt waarschijnlijk een operatie, waarbij de rechterhelft van de schildklier verwijderd wordt.

It's been quite some time since I wrote a blog. Reason: I wasn't not feeling very happy. Actually I can't say I feel better now, but writing a blog usually cheers me up.
Since September 2010 my health wasn't as good as I might have wished and I see the inside of the hospital more often than I would like. This year I had a repeat appointment with one of the specialists I'm seeing there. He thought my thyroid was swollen too much and sent me to one of his colleagues. Result: more appointments and last Tuesday I had to have an MRI-scan. On December 29 I'll hear the results of that. This is to make my Christmas merrier than ever. Probably it will mean surgery, where the right half of my thyroid will be taken out.


Als ik dus niet veel van me laat horen op deze plaats weet iedereen de reden.
Maar ik heb nog zo het een en ander onder handen en ook daarover moet bericht worden. Dus wie weet - er kan ook zomaar nog eens wat geschreven worden!

If you don't hear from me for a while you now know the reason.
But I'm working on a few projects yet and of course I have to write about these. So who knows: there may be a message one of these days again!

Jarig en op reis.

Blog-aniversary and visiting.


Het is nauwelijks voor te stellen, maar vandaag is het precies vier jaar geleden, dat ik begon met dit blog! Waar blijft de tijd? Hoewel: dat is eigenlijk waarover dit blog gaat. Toch?

It's hard to imagine, but today it's exactly four years ago, that I started writing this blog. Where have these years gone? Well, that's what I tell here, isn't it?


Deze week waren we weer eens in de Achterhoek, want dochter was jarig. Het was al een hele tijd geleden, dat we daar waren en we hadden dus een heleboel te zien.

This week we were visiting DD on her birthday. It was a long time since we were there, so we had lots to see.

We moesten de Lego bouwwerken bewonderen. Hier het politiebureau. Helaas is het alweer te klein en Sinterklaas is vriendelijk verzocht een maatje groter te brengen. Tja, al die misdaad: dan zijn er meer cellen nodig.

We had to admire the Lego buildings. Here the police station. I was sorry to hear it was too small already and Santa has been asked to bring a bigger one. Of course, with all the crime of these times, one needs more cells.

 Ook in het echt werd er flink gebouwd. Het huis is in de weken, dat we er niet waren behoorlijk gevorderd.

In real life building has gone on. In the weeks we weren't there, the house has progressed a lot.

 Gelukkig was de hoop zand er nog om in te spelen.

Fortunately the sandmountain was still there to play in.

Moeder en dochter keken toe en zagen dat het goed was...

Mother and daughter watched and saw all was well...


Thuis keken we weer tegen alle witte lappen aan, die ons uitzicht zullen vormen, de komende drie maanden.

Back at home we saw the white sheets again, which will be our view, the next few months.

Het begon op 9 november: het bollenveld tegenover ons liep vol mensen, die het witte spul uit begonnen te rollen.

It started on November 9: the tulipfield across the street was full of people who started unrolling the white stuff.

Wat nu: mooi, die bollenvelden...?! Dat mooie duurt maar twee weken hooguit (eerder twee dagen)

What do you mean: pretty, these bulbfiels...?! That's only for two weeks (or days, rather) 

Hier moeten we het de komende tijd mee doen.


This will be it, the coming weeks.

En nu de foto's

And now the photos...

Zondag blogde ik vanaf mijn iPad en dat ging wel goed, maar het is nog even wennen. Nu maar weer even achter de oude vertrouwde pc. En foto's genomen met de vertrouwde camera. Dat is geen garantie voor kwaliteit, want de eerste foto, van de trui-in-wording is bepaald niet scherp. Hij geeft wel een goede indruk van waar ik mee bezig ben, dus hij mag toch blijven.

Last Sunday I sent a blog from my iPad, and that worked well, although I have to get used to it. So now I'm back at my trusted pc, and took photos with my trusted camera. That doesn't garantee quality, though, for the first picture I took of my WIP-sweater is not very clear. It does give an impression of what I'm doing, so it can stay.

Ik had dus echt te weinig rood garen en was gister bij Wilbert in de winkel. Gelukkig had hij nog een bolletje. Rood is nogal populair, vooral nu de kerst nadert, and iedereen lijkt wel kerstballen te breien, die ontworpen zijn door twee Noorse mannen. Misschien verdwijnt de rest van de bol die ik nu kocht, ook wel in een bal.

I really had not enough of the red yarn, so yesterday I was in Wilbert's yarn shop. Fortunately he had a ball left, for red is a popular colour with Christmas approaching, and everybody seems to knit the christmas baubles, designed by two Norwegian chaps. Perhaps the rest of this ball I bought will disappear in a bauble.

De schuine biezen zijn af, ik ben begonnen aan de mouwen. Ook die zitten vol patroonsteken en zijn dus nogal bewerkelijk. Onder het breiwerk de afbeelding van de trui, zoals hij moet worden.

De red ribbons are done and I've started knitting the sleeves. They are full of patterning, too, and take some time and attention. Under the knitting a picture of the sweater as it will be (I hope)

Omdat ik toch in de winkel was, kocht ik ook een naaldenmetertje. Ik had er een paar, maar op onverklaarbare wijze zijn ze verdwenen. De losse KnitPicks naaldpunten, die verwisselbaar zijn, verliezen heel snel de aanduiding van de maat, die erop gedrukt pleegt te staan. Verwarrend. Dus dit apparaatje gekocht. Nu kon ik gelijk eens opmeten, of mijn naalden wel even dik waren. Wel volgens de knopjes aan het eind: 4 mm. Maar de onderste paste keurig in het 4 mm gaatje en de bovenste beslist niet!

Because I was in the shop I also bought a gauge. I used to have a few, but lost them somehow. On the exchangeable KnitPicks needlepoints the size is printed, but that soon disappears when you use them.  Confusing. So I bought this gadget. Now I could also see, if the needles I was using for the sweater were the same size. It said 4 mm on the ends of both, but the bottom one fit in the 4 mm hole without a problem, the top one certainly didn't!

Nog even een paar proefkantjes van de Vlaanderse kantlessen.

A few pictures of exercise pieces of the Franders lace lessons.

Dit kantje heet De Aap. Iemand een idee waarom? Het moet een heel oud patroon zijn.

This lace pattern is called The Monkey. Anybody an idea why? It is said to be a very old pattern.

 Eerder schreef ik over de carrier rods: een afvalproduct van de zijdeindustrie. Een paar ervan verfden we mee met de indigo. Thuis kookte ik ze op met wat soda en spoelde ze in azijn. Erg veel blauw bleef er niet over. Hier liggen ze te drogen. Nadat de 'lijm' eruit gewassen is, moeten ze met veel zorg behandeld worden, want de korte vezeltjes vallen snel uit elkaar.

I wrote about the carrier rods, a waste product of the silk industry. We dyed a few with indigo a few weeks ago. At home I boiled mine in a little soda, rinsed them with vinegar. Not much blue was left. Here they are drying. They have to be handled carefully after the 'glue' is washed out, because the short fibers fall apart easily.

Rechts het resultaat na het spinnen, getwijnd met indigo wol. Een ongewassen, ongeverfde ´rod´ ligt ernaast. Van 3 ´rods´kreeg ik 37 meter garen. Links een streng, die ik spon van vezels, die ik op de weefmarkt in Hoorn bij Bart en Francis kocht. Glad en glibberig, maar wel een mooi resultaat.

On the right the result after spinning, plied with indigo wool. An unwashed, undyed ´rod´ is next to it. 3 ´rods´ gave me 37 meters of yarn. On the left yarn I spun from fiber I bought from Bart and Francis at the weavers market in Hoorn this summer. It was very slippery and shiny, but the result is nice, I think.

Breien,breien, breien

knitting, knitting, knitting.

Een van mijn huidige breiprojecten is een trui uit Verena, herfst 2011. Het is met recht een project, want de constructie is nogal ingewikkeld. Ieder pand bestaat uit drie delen, tussen het onder en boven voor- en rugpand komt een schuine kabel. Voor- en rugpand worden in spiegelbeeld gebreid, maar in het patroon staat nauwelijks, hoe je dat moet doen, zodat het ook past. Op de foto hierbij staat de schuine bies, die onder- en bovenpand verbindt. Waarschijnlijk heb ik net te weinig van de rode wol omde tweede bies af te maken. Dat wordt dus weer een reisje naar de wolwinkel, vrees ik

One of my knitting projects at the moment Is a sweater from verena, fall 2011. It is quite a project, because the construction is rather complicated. Front and back are both in three parts, between top and bottom is a cable piece that slopes up from left to right. Front and back have to be knit mirrorwise. How to do that, so that the parts really fit, the pattern doesn't tell very well. In the picture here is this cable band, which comes between upper and lower front and back. Probably there won't be enough of the red yarn. That will mean another trip to the LYS, I fear.

Ik heb deze foto met de iPad gemaakt, om eens te kijken hoe dat allemaal werkt. Daarom laat ik het maar bij een foto. Later volgen er ongetwijfeld meer. Nu ga ik nog even mijn rode wol opbreien.

I took this photo with the iPad, to try out how all this works. Therefore I leave it at only one photo. No doubt more will follow. Now I'm going to finish the red wool.

Praten over weven

Talking about weaving


Eigenlijk houd ik er niet zo van om over weven te praten. Het is meer iets om te doen.
Er zijn teveel weefsters, die vaker praten over weven dan ook zelf daadwerkelijk achter het getouw te zitten. Daar word ik wat ongedurig van.
Maar als ik er niet over praat, dan is er geen blog, dus hier moet het dan maar even.

Actually I don't like it so much: talking about weaving. There are too many weavers who talk about weaving more often, than that they really are at the loom. It makes me a bit restless. 
But if I don't talk about it here, there is no blog, so for a change I have to talk about weaving.


De (klein)kinderen waren op bezoek. Pepijn had al snel zijn weefgetouwtje weer ontdekt en wilde weer aan de slag. Hij had ook gezien, dat het weefgetouw in de kamer veranderd was. Zijn vragen vlogen me om de oren: waarvoor dienden al die knopjes? Kon hij daar ook op weven? Ging dat hetzelfde als op het kleine getouwtje? We praatten dus over weven samen.

The (grand)children were visiting. Soon Pepijn had discovered the small loom with his weaving on it and he wanted to go on with his work. He'd also seen, that the loom in the livingroom had changed. His questions flew at me: what were all these pins for? Could he weave on that loom, too? Did it work in the same way as the small loom? 
So we talked about weaving together.

 Jasper keek ook even mee.

Jasper had a look, too

Even proberen of de benen al lang genoeg zijn (nee dus)

Trying if the legs are long enough already (they weren't)

Dit was het weefsel waarmee ik bezig was. Ach ja, je hebt op de Megado 32 schachten, dus je zet een overshot op met maar vier schachten. Moet kunnen.
Deze overshot ontwierp ik als 'namedraft'. Om het uit te proberen gebruikte ik even deze duidelijke contrastkleur - in het wit kon ik slecht zien of er fouten in het patroon zaten en of het patroon me zo beviel of veranderd moest worden. De inslagdraad is handgeverfde en - gesponnen katoen, de schering is naturelkleurige cottolin. De tekst die ik gebruikte voor de 'namedraft' zal ik later wel eens verklappen.

This was the weave I was working at. Well: one has 32 shafts on the Megado loom, so one weaves an overshot on only four. Nice.
This overshot I designed as a 'namedraft'. To try out the pattern I used a contrast colour - in white I couldn't see very well if there were any mistakes in the pattern and if it pleased me as it is here or had to be changed. The weft is handdyed and handspun cotton, the warp is natural coloured cottolin. I'll tell you what the text was I used for the 'namedraft. 

Toen ging het wel in het wit: mijn oorspronkelijke plan. Ieder patroonblok hier maar eenmaal getrapt, zodat het patroon er heel anders uitziet. Meer naar mijn zin.

Then I could go on in white, my original plan. Here I used every patternblock only once, so that the pattern looks completely different. It pleases me more.

Intussen speelden de andere kinderen met de iPad van oma. Buurmeisje Angela was ook gearriveerd, en Pepijn was in die iPad toch ook wel erg geìnteresseerd... Even kijken dus! Het praten over weven was (en is) dus weer even voorbij!

In the mean time the other children were playing with grandma's iPad. The girl from next door, Angela, had arrived, too and Pepijn was also very interested in that iPad... Just having a look! So talking about weaving was (and is) over again for the moment!


PS: Sinds vandaag heb ik een extra pagina bij dit blog. Daarop heb ik informatie geschreven over het kanten vestje van de vorige keer. Boven mijn profielfoto kan deze extra info en patronen pagina aangeklikt worden.

Since today I have an extra page on this blog. I've writeen some info on my lace vest on it. You can click on the extra info and pattern page, above my profile picture.

PS2: De sokken van de vorige keer hebben een goed tehuis gevonden. Ze hoeven dus niet gerecycleerd te worden!

Last blog's socks have found a new home and needn't be recycled!

Showtime!

Al voor we naar Frankrijk gingen, schreef ik, dat er het een en ander af was, maar dat ik daar later, met foto's, op terug zou komen. Het heeft even geduurd, want eigenlijk wilde ik betere foto's maken, dan degene die ik had, maar dat heb ik tot nu toe niet gedaan en ik wil niet langer wachten.

Before we went to France I wrote, that I'd finished a few projects, but that I'd write about it later and show the pictures. It took a while, though, because I wanted  to take better photos, but until now I didn't and I don't want to wait any longer.


De meeste van deze projecten waren, om het zacht uit te drukken, nogal tijdrovend. De moeite waard om hier dus nu getoond te worden.

Most of these projects were, to put it mildly, rather timeconsuming. Worth to be shown here.

Het kanten vestje is af! Hier de achterkant...

The lace vest is done. Here is the back...

 ... en hier de voorkant. Twee zomers heeft het geduurd, maar dan heb je ook wat. Het resultaat bevalt me wel. Tijdens het werken heb je nauwelijks een idee van het eindresultaat.

...and here's the front. It's taken two summers, but at least it looks nice now. I'm pleased with the result. While I was working at it I'd hardly an idea what the endresult would be.

Nu ben ik weer verder bezig met mijn cursus Vlaanderse kant aan de kantklosschool. Dat was weer even lastig, na zo'n hele zomer toch veel geklost te hebben. Deze techniek is zo verschillend! Dit is mijn eerste proefkantje van dit seizoen.

Now I'm continuing the lessons in Flanders lace at the lacemaking school. It was hard after doing so much lace all summer. This technique is so different! This is my first practice piece of the season.

 Op de laatste dag van dit jaar, waarop een parasol nodig was, fotografeerde ik de Back to the garden sjaal, een ontwerp van Bad Cat designs en als samenbreiproject op Ravelry.

On the last day of this summer when we needed a sunshade I took pictures of my Back to the Garden shawl, a Bad Cat design, and KAL on Ravelry.

Het breien was een plezier

Knitting it was fun

Duidelijke foto's ervan maken wat minder. In elk geval is de shawl terug in de tuin!
Het garen is afkomstig uit Estland, merk Evilla. Het heeft een enorme looplengte, dus ik had er minder van nodig dan verwacht en heb nog genoeg over, om er nog een sjaal van te maken.
Het grote aantal kralen is op de foto's nauwelijks te zien.

Making good photos of it was clearly a bit harder. In any case the shawl is back in our garden!
The yarn I used is from Estonia, a firm named Evilla. The length was enormous, there seemed to be no end to the skein, so that I've have enough left for another shawl. You can hardly see the great number of beads in the pictures.

De vacht van Alexandra, de baby alpaca, is ook helemaal versponnen. Ook hiervoor gold, dat er geen einde aan kwam. De ruwe vacht heb ik niet nagewogen, de eigenaar van het beest zei, dat die ongeveer een kilo woog. Het leverde 810 gram schone gesponnen wol op, 4250 meter getwijnd garen.

The baby alpaca fleece has been spun as well. Another project that seemed never-ending. I didn't weigh the raw fleece. The owner of  Alexandra, the alpaca, told me it was about a kilo. I ended up with 810 grams of clean wool, 4250 meters of plied yarn.

Een tijd geleden verfde ik in de oven met paaseierenverf en de meeste kleurtjes heb ik toen meteen gesponnen. Drie ervan bleven echter liggen om de een of andere reden. Ze gingen mee naar Frankrijk en daar heb ik er een draadje van gesponnen. Thuis twijnde ik de drie kleurtjes samen, met dit resultaat. Toen het lichtgroen op was, twijnde ik de twee overgebleven kleuren met zichzelf. Dat zijn de kleine strengetjes bovenaan de foto.

Some time ago I dyed in the oven, using easter egg dyes. Most colours I span right away, but for some unclear reason three were left unspun. I took them to France with me and span them there. Back home I made a three-ply of it, with this result. When one of the colours ran out I plied the other two with themselves. These are the little skeins on the top of the picture.

Tenslotte de mystery sokken van september. Ook zij waren mee naar Frankrijk, om gebreid te worden. Vanaf het begin beviel het patroon me niet. De sokken leken te groot te worden. Of toch niet. Of toch waarschijnlijk wel. Het zag er toch wel aardig uit. Het beviel me niet.
Uiteindelijk waren er ondanks alles twee sokken af. Ze stonden een poosje in mijn beeld, zoals ik meestal doe met dingen, waarover ik twijfels heb.
De sokken zullen, zoals de Belgen dat uitdrukken, 'gerecycleerd' worden. Zeg maar uitgehaald. Ik zou ze waarschijnlijk toch nooit aantrekken.
Finally the September mystery socks. They also went to France with me, to be knit. I didn't like the pattern from the start. The socks seemed to be too big. Or perhaps not. Or probably they would be. They did look nice. They didn't please me.
In the end two socks were done. I put them in front of the place, where I usually sit, so that I could look at them now and then, which I often do, when I have doubts about a project.
The socks will probably will be 'recycled'. Call it ripped. Or frogged. I don't think I'd ever wear them.

Geweven heb ik ook en ik ben inmiddels al weer aardig gevorderd met een aantal nieuwe breiprojecten. Er moet nog iets voor een volgend blogje overblijven, dus daarover later meer.

I have woven, too, and by now I have done a lot of knitting on new projects. There has to be something left to write a blog about a next time, so more about these later.

Verfdag

Dyeing Day

 Met zes spinsters brachten we vandaag een dag door bij collega spinster/verfster Jolanda. We zouden gaan verven met cochenille en indigo. Hier legt ze een en ander uit en de eerste beitsstoffen worden afgewogen. Jolanda had trouwens al wat wol voorgebeitst, zodat we meteen met verven konden beginnen

We, six spinners, spent today with another member of our spingroup, and dyer Jolanda. We were going to use cochenille and indigo to dye wool. Here Jolanda explains a few things and she is weighing some mordanting stuff. Jolanda had already mordanted some wool, so that we could start dyeing right away.

 De jonge poes van Jolanda was een bron van vermaak.

Jolanda's young kitten was a source of amusement.

 De eerste wol, met cochenille, zit in de pan.

The first wool, with cochenille, is in the kettle.

Een tweede hoeveelheid komt hier uit het beitsbad, dampend en wel.

A second amount is leaving its mordanting bath, steaming hot.

 Het eerste cochenillebad is klaar.

The first cochenille bath is done.

 Ook het indigobad is klaar, de wol kan er uit. Spannend!

The indigobath is done as well and the wool can be taken out. Exciting!

Het is net hekserij: door invloed van de zuurstof in de lucht verandert de gele kleur langzaam in blauw.

It's like magic: under the influence of oxygen in the air the yellow colour slowly changes into blue

Steeds meer wol wordt blauw.

More and more wool is going blue.

Door met de wol te wapperen wordt de wol nog blauwer

By moving the wool it gets bluer and bluer.

 Een paar zijden carrier rods zijn ook meegeverfd.

A few silk carrier rods had been dyed as well.

 Hier hangt onze eerste blauwe wol

Here is our first blue wool.

Een deel van de met cochenille geverfde wol moest nagebeitst worden met ijzerazijn, gemaakt door spijkers in azijn en water te zetten. Ze roesten daardoor en maakten de azijn geschikt voor dit beitsbad.

Part of the wool that was dyed with cochenille had to be treated with íronvinegar': nails had been put in vinegar and water, got nicely rusty and the vinegar could be used as a mordant.

Intussen bonden we nog wat lont af, maakten er knopen in of wat dan ook.

In the meantime we tied off some roving, made knots in or did whatever we fancied.

De verfresultaten: van boven naar beneden het eerste cochenillebad, het tweede, de wol, behandeld met de ijzerazijn en het eerste indigobad.

The dyeing results: from top down the first and second cochenillebath, the wool treated with the iron vinegar and the first indigobath.

Wol uit het tweede cochenillebad wacht om in de indigo geverfd te worden.

Wool from the second cochenille bath is waiting to be dyed in the indigo.

En hier haalt Jolanda het resultaat daarvan uit de pan.

And here Jolanda takes the result from that out of the kettle.

 Het werd nog paarser.

It got more and more purple.

Hier hangt en ligt alles bij elkaar - het weer bleef goed, dus we konden veel buiten doen.

Here everything is hanging together - the weather kept pretty well and we could do a lot outside.

 Tevreden bekeek iedereen het werk.

Satisfied everyone looked at their work

Deze zakken, met een stuk lont van iedere kleur, gingen mee naar huis. Nu drogen en dan spinnen!

These bags, with a piece of roving in every colour, went home with us. Now to dry it and spin!


Wat een geweldige dag was dit!

It was a great day!