We zijn er nog!

We're still alive!

Er is even een beetje tijd om te bloggen. We hebben hier maar heel beperkt internet, dus het gaat nu even zonder plaatjes - die komen later wel.

There is just a little time to blog. We only have very limited internet here, so it's without pictures for the moment. They'll no doubt come later.

We zitten in een huisje op een camping vlakbij Bedoin, in Zuid-Frankrijk. De eerste dag, maandag, was het verschrikkelijk koud hier (ook al bij onze aankomst op zondag) en 's nachts vroor het zelfs 2 graden. De Mont Ventoux, aan de voet waarvan de camping ligt, is nog helemaal besneeuwd en de weg eroverheen is nog gesloten. Het lijkt me boven ook veel te koud.
Maar nu hebben we een paar zonovergoten ochtenden gehad (hoewel we vanmiddag een beste onweersbui hadden) en vooral op het terras voor het hoofdgebouw, de 'Mas', is het goed toeven. Daar heb ik een paar ochtenden zitten kantklossen. Nee, geen Vlaanderse kant, want de mevrouw die de lessen gaf wist niet, dat dat aangekondigd was en schrok hevig, toen bleek, dat ik al 'een beetje' kon klossen. Maar ze had mappen vol patronen, dus ik ging aan de slag met een patroontje in de chrysanten techniek. Alles was inbegrepen: er waren kussens, klosjes, garen, spelden en ik was de enige student (wel veel toeschouwers). Gezellig was het wel, en ook heel goed voor mijn Frans. We wisselden ervaringen met verschillende kantsoorten uit, Lucette, de lerares, gaf enkele voor mij nieuwe tips (zoals: een krijtje in je speldendoos maakt, dat je spelden beter 'glijden') die ze van haar moeder had geleerd. Lucette komt uit Valenciennes, een bekende kant-plaatsnaam.

We are in a cottage on a campsite near Bedoin, in the south of France. The first day, Monday, it was terribly cold (like when we arrived on Sunday) and during the night it was even minus 2 degrees! The Mont Ventoux, the mountain we see from the site, is still covered in snow and the roads over it are still closed. It looks far too cold up there for me anyhow.
But now we've had a few days with lots of sun (although we had a thunderstorm this afternoon) and especially on the terrace in front of the site's main building it was very pleasant. That's where I went to make some bobbin lace. Not quite the technique I came for, because the teacher hadn't been told she was expected to teach that. She was shocked to hear, that I had made 'a little' lace before: she expected only beginners. But she loved it. Everything was there: bobbins, yarn, pins, pillows and I was the only student (many lookers on, though) It was great fun, we exchanged our knowledge and Lucette, the teacher, gave me a few new-for-me tips her mother gave her. She is from Valenciennes, a well-known French lace name. Perhaps I didn't learn so much of making lace, but it definitely was good for my French!

Vanmorgen heb ik de dames lesgegeven in het breien van een moebius sjaal. Groot succes, maar ze moeten nu eerst wel allemaal een rondbreinaald kopen. Die zijn hier in Frankrijk erg zeldzaam! Ook sokkenbreien (vanaf de teen) was nieuw en men vond, dat ik komende zomer maar terug moest komen. Beetje ver: 1200 km! Misschien volgend jaar. Het is hier wel prachtig, vooral met de kersenbomen, die hier overal in bloei staan.

This morning I taught the ladies how to knit a moebius shawl. Big succes, but now they all will have to buy circular needles. They are very rare here in France! Knitting toe up socks was new to them as well and they thought I must come back this summer. It's a little far: 1200 km! Perhaps next year. It's very beautiful here, especially with the cherry trees in full blossom everywhere here.

We hebben ons ook al een beetje als toerist gedragen, hoewel we daar door allerlei oorzaken, waarover later meer, niet veel aan toegekomen zijn. We waren in Carpentras, een heel oude Franse stad, waar we ook onze boodschappen doen. Mooi en oud en groot. Het duurde dan ook even, voor we terug konden vinden waar onze auto geparkeerd stond. Fransen aan wie we de weg vroegen, waren er erg goed in ons de verkeerde kant op te sturen. Nou ja - uiteindelijk kwamen we toch waar we zijn wilden.

We also behaved like tourists a little, although there are all kind of reasons why we haven't had much time for that. More about those reasons I'll write another time. We were in Carpentras, a very old French town, where we go shopping for groceries as well. Beautiful, old and big. It took a while for us to find where we had parked the car. French people we asked the way were very good at sending us in the wrong direction. We finally got where we wanted to be though.

Nu is het tijd om naar het restaurant te gaan en te kijken, of ze daar iets lekkers voor ons hebben klaargemaakt. Tot een volgende keer!

Now it's time to go to the restaurant ans look if they've prepared something nice for us. Till next time!