Koude voeten, maar toch een beetje lente

Zo vaak is het hier niet echt koud, maar we hadden even winter. Ik schreef het al eerder. Deze zwaan moet wel heel koude voeten gehad hebben! Hij wandelde op het ijs van de sloot vlak bij ons huis.

It isn't often really cold here, but we had some winter a week or so ago. I wrote about it before. This swan must have very cold feet! He walked on the ice of the ditch near our house.

Het was in het weekend, dat Pepijn hier was met zijn ouders. Natuurlijk moest oma even voorlezen.

It was in the weekend when Pepijn and his parents were staying here. Of course grandma had to read stories to him.

Ik moest deze week met de trein mee, en op een van de stations moest ik een kwartier wachten. Koud!!! Nu hoest en nies ik de hele dag. En ik heb al mijn warme sokken nodig om geen koude voeten te krijgen.

This week I had to go somewhere by train and had to wait at one of the stations for about fifteen minutes. Cold!!! Now I'm coughing and sneezing all day. And I need all my warm socks to prevent getting cold feet.

Toch lijkt het voorjaar te naderen: de sneeuwklokjes bloeien bijna!

And yet spring seems to approach: the snowdrops are almost flowering!

Het volgende boek heb ik ook al weer uit. Als ik in dit tempo doorlees, kom ik wel aan die 52 boeken. Dit was Het Amerikaanse meisje, een boek van de Finse schrijfster Monika Fagerholm. Ik was er al eerder in begonnen, maar kon er toen niet doorkomen. Het beleef even doorzetten, maar nu heb ik het dan toch helemaal uit.

I've finished reading another book. When I continue in this speed, I'll finish those 52 books in time. Now I read 'The American girl' by the Finnish author Monika Fagerholm. I'd started reading it before, but had trouble getting into the story. It still was hard, but now I've read it all.

Het is een heel fascinerend boek. Het vertelt het verhaal van twee meisjes, die opgroeien in een dorp aan een meer. Beide meisjes hebben problematische jaren gehad, voor ze elkaar leerden kennen. Ze sluiten vriendschap, vertellen elkaar verhalen over hun leven. Het is niet duidelijk, hoeveel daarvan gefantaseerd is en hoeveel werkelijheid. Steeds weer worden deze zelfde verhalen verteld, met steeds een beetje minder fantasie (blijkt later) en een beetje meer waarheid. En intussen gaat het leven door.
Het moet een klus geweest zijn dit boek te vertalen uit het Zweeds, de schrijfster behoort tot een Zweeds sprekende minderheid in Finland, maar naar mijn mening is de vertaler daar goed in gslaagd. Het tempo in het boek is wat te laag naar mijn smaak en het boek was wel erg dik. Het tweede deel zal ik maar niet lezen, denk ik. Hoewel... zeg nooit nooit.

It's quite a fascinating book. It tells the story of two girls, who grow up in a village on a lake. Both girls had problematic years before they got to know each other. They become close friends and tell each other about their lives. It's never clear how much of these stories is truth and how much is fantasy. Again and again the same stories are told, with a little less fantasy each time and a little more of the truth (as it appears later) And in the mean time life goes on.
It must have been quite a job to translate this book from Swedish, the author is a member of a Swedish speaking minority in Finland, but the translator has succeeded very well, in my opinion. But the book is very slow to my taste and very thick. I don't think I'm going to read part 2. But never say never.

Tenslotte nog een foto van wat gesponnen garens en een gekloste bladwijzer. De blauwe wol is geverfd met Landscape verf, de geelbruine met walnoten.

Finally a picture of some handspun yarns and a bobbin lace bookmark. The blue wool was dyed with Landscape dyes, the yellow/brown with walnut.