Al weer twee boeken uit!

Het boek 'Een klein eiland' van Bill Bryson had op mij hetzelfde effect als het vorige boek, dat ik van hem las: ik lachte zo nu en dan hardop. De boeken waarbij dat gebeurt zijn zeldzaam en daarom zal ik beslist meer van Bill's boeken kiezen.
In dit boek reist hij door Groot-Brittannië, van het uiterste zuiden, via Wales naar het noorden van Schotland. Daarbij beschrijft hij veel plaatsen die ook ik bezocht heb, wat het nog leuker maakt. Wat een verschil van standpunt: voor de auteur is dit een klein eiland, voor iemand uit Holland zijn de afstanden altijd groter dan verwacht. Met een wat ironische, kritische blik bekijkt hij het land en zijn bewoners, en laat blijken van beide te houden. Het zou aardig zijn wanneer hij deze reis nog een keer ging maken en beschrijven. Er zal beslist veel veranderd zijn sinds 1995, toen hij dit boek schreef.

The book 'Notes from a small island' by Bill Bryson had the same effect on me as a former book by him which I read: I had to laugh aloud now and then. Books that make me do that are hard to find and therefore I'll definitely read more of his books.
In this book he travels through Great Britain, from the south coast, through Wales to the upper north of Scotland. He describes many places I've visited myself, which makes it even nicer. What a difference of view: for the author this is a 'small island', for somebody from Holland distances are always longer than expected! A little ironcally and critically he describes the country and its inhabitants and shows he loves them both. It would be nice when he would make this journey again and describe it . So much will have changed since 1995 when he wrote this.

Het tweede boek was maar kort, maar daarom niet minder aardig. Het heet: Rare jongens, die Hollanders en is geschreven door René van Royen, historicus, en Sunnyva van der Vegt, classica. De tekst van de achterpagina kan ik niet verbeteren:
Als inwoner van een klein land zijn we trots op onze prestaties, maar zodra onze verre voorouders ter sprake komen betrekken de gezichten: Wie wil er nu ook afstammen van barbaren en heidenen?
Wie echter de geschiedenis bekijkt vanuit het standpunt van de oude Germanen zelf, krijgt een heel ander beeld. Dan komen zij niet naar voren als onhandige en onbeschaafde domoren, maar als mensen met bijzondere talenten en waardevolle opvattingen.

The second book was only short but nevertheless quite nice. Name: Strange chaps, those Dutch. It was written by René van Royen, historian, and Sunnyva van der Vegt, classicist. I can't better the text on the back of the book:
As inhabitants of a small country we are proud of what we've achieved, but as soon as our ancestors are mentioned, we are less pleased: who wants to have barbarians and heathens as ancestors?
When you look upon history from the point of view of the old Germans themselves, one sees something completely different. They don't look like the clumsy, uncivilised and unintelligent people, but like people with special gifts and valuable opinions.

Vele klassieke teksten zijn gebruikt om aan te tonen, dat onze voorouders nog zo gek niet waren, dat vrouwen niet allemaal dik, dom en lomp waren, met lange blonde vlechten, gehuld in berenvellen of bruine of zwarte lappen. Ze droegen bontgekleurde kleding, versierd met edelstenen, en hadden 'slanke vingers': dan zou de rest ook wel niet zo grof en dik geweest zijn!
Een leuk boekje, waarin nog veel meer wetenswaardigs staat.
Many classical texts were used to show, that our ancestors weren't so bad, that the women weren't all fat, stupid and ungainly, with their blond hair in plaits, dressed in bearskins or brown or black rags.They wore manycoloured clothing trimmed with precious stones. They had 'slender fingers': so the rest can't have been so coarse and fat!
A nice little book, with much more in it.