Het wordt weer eens tijd...

...om een bericht op dit blog te schrijven.

It really is time to write a blog again.

Het is alweer heel lang geleden, maar dat schrijf ik bijna iedere keer aan het begin van mijn verhalen.
De tijd lijkt dan ook steeds sneller voorbij te gaan. Het is niet, dat ik niets heb om over te schrijven. Integendeel. Zo waren er breiochtenden en avonden van SnB Medemblik en Hoorn. Altijd weer gezellig. Velen breien de poppen van 'de Noorse jongens' en ze zijn allemaal zo leuk! Hier zijn een paar 'Medemblikkers'.

It's been so long, but I write that nearly every time in the beginning of my stories. Time seems to be going by faster and faster. It's not, that there is nothing to write about. Quite the opposite. For instance there were the meetings of the knitting groups of SnB Medemblik and Hoorn. Always fun. Many are knitting the dolls designed by 'the Norwegian boys' and these dolls are all so very nice! Here are a few of the 'Medemblik' ones.

Natuurlijk kwam ook de spingroep bij elkaar. Een klein groepje, de afgelopen maand. Volgende woensdag lijkt het drukker te worden. We sponnen er allemaal weer op los en er ontstonden fraaie garens, van allerlei soort. Bij mij staat het spinnen een klein beetje stil: er zijn nog zoveel andere dingen te doen.

Op course our spin group also met. A small group last month. Next Wednesday it looks like it will be busier. We all span happily and very different, but all pretty yarns were the result. As for me: spinning is at a standstill at the moment, more or less, because so many other things had to be done.

Ik had beloofd op 22 september voor de kantklosschool een stand te bemannen in de creabeurs, die in de bibliotheek van Medemblik gehouden zou worden. Mijn kussen en klosjes zaten nog vol met de Vlaanderse bladwijzer, waar ik het winterseizoen mee had afgesloten en nu nog fijn in de tas onafgemaakt lag te zijn. Omdat afkanten op zo'n beurs geen goed idee leek, moest ik dat dus thuis vooraf even doen. Nou ja, even en Vlaanders: Niet echt een goede combi. Maar hieronder het resultaat. 

I had promised to man a booth for our lace school at the crea fair that would be held in the Medemblik library on September 22. My pillow and bobbins were full with the Flanders bookmark which was the last project I  finished the winter season with, and which hadn't been done during the summer as planned. It was still in the bag, in the same way I took it home after the last lesson in March. Because finishing it on such a busy fair didn't really seem a good idea I just had to do that beforehand, at home. Well, Flanders isn't done quickly, the yarn is very thin and my eyesight not quite good. But here is the result.

De breigroep komt ook altijd in de bibliotheek bij elkaar en ons was gevraagd, de trapleuning met breiwerk te versieren, om het wat kale betonnerige trappenhuis op te vrolijken. Natuurlijk deed iedereen even een stukje breiwerk en inderdaad: het stond vrolijk.

Our SnB group always meets in the library and we had been asked to wrap the handrail of the staircase in knitting, to cheer up the concrete stairs. Of course we all knit a piece and indeed: it looked cheerful.

De beurs was gezellig druk en zo te zien zag ik veel oude bekenden. Let even op, hoe goed ik de kleur van mijn shirt en kanten vestje op de kleur van de muur had afgestemd! Daarover moet ik die ochtend toch wel nagedacht hebben.

The fair was nice and busy and so to see I saw many old friends come by. Please notice how well the colour of my shirt and lace vest matches the wall! I must have thought about that before I left that morning.

Dochter en haar familie kwam in het weekend logeren. Pepijn zag het tafelgetouw, met daarop de sjaal, waaraan hij was begonnen te weven. Oma mag ik...? Ja, dat mocht. Helemaal gelukkig weefde hij voort, tot zijn grote neef Jasper kwam en samen spelen toch leuker was. Toen hij weer thuis was klaagde hij: Waarom wonen we ook zo ver? Ik wil vaker weven bij oma.

Daughter and family came for the weekend. Pepijn saw the table loom, with the scarf he'd started weaving some time ago. Oma, may I...? Yes you may. Quite happily he wove on, until his big cousin Jasper arrived and playing together seemed even better. When he was back at home he complained: Why do we live so far? I want to weave at oma's more often.

Ook mijn weefwerk staat een beetje stil. Een tijdje geleden was het me eenvoudig te vermoeiend, maar nu begint het toch wel weer te kriebelen. Snel maar weer eens achter het getouw, in plaats van achter de computer.

Breien gaat altijd nog door. In een vlaag van verstandsverbijstering (of ik nog niet genoeg onder handen had) gaf ik me op voor een KAL van de Nederlandse Ravelry groep. Vestjes breien. Ik was al begonnen met een handgesponnen vestje Eriskay Cardigan van Jean Moss, maar zette nu ook nog 'Leaving' op, van de ontwerpster Anne Henson Hieronder Leaving in wording.

My weaving doesn't progress either. Some time ago it was too tiring for me, but now it's begun attracting me agin. Soon I'll have to go and sit at the loom, instead of at the computer.

I'm still always knitting. Without thinking to well (must have thought I didn't have enough WIPs yet) I entered a KAL of the Dutch Crafters group on Ravelry. We knit cardis. I had already started the handknit Eriskay Cardigan by Jean Moss, But now I also started 'Leaving' by designer Anne Henson In the picture you can see Leaving in progress.

Genoeg bijgepraat, denk ik. Tot een volgende keer. Morgen weer kantklossen, dinsdagavond SnB Hoorn, woensdagmiddag spingroep: de zomer is voorbij, het winterseizoen is begonnen. Ook wel weer leuk!

Brought everyone up to date, I think. See you next time. Tomorrow I'll be making lace at lace school, Tuesday night will be SnB Hoorn, Wednesday afternoon spingroup: summer is over, winterseason has begun. Fun too!