Pronkrol revisited...

Ja, we leven nog!
Er waren de nodige klachten en bezorgde vragen, maar een daarvan wil ik nu eerst even honoreren: komt er nog een vervolg op de pronkrol-patroontjes?
Mijn exemplaar lag al een paar jaar te wachten op een vervolg, de nieuwe patroontjes waren indertijd gebreid, maar van plaatsen op het blog kwam nooit meer iets.

Vanmorgen probeerde ik 'even' de twee ooit gebreide patronen in een blog te verwerken, maar hoe kreeg ik die patronen toch goed op een foto? Hoe had ik ze ook weer gebreid? Kortom: het duurde allemaal wat langer dan gedacht. Nu moet het maar even zoals het kan.

Het eerste patroontje is een veel voorkomend motief, waar ik zelf nogal van houd. Het tweede is een variatie erop.

Yes, we're still alive!
People complained and asked worried questions, but first of all now I want to answer one of the questions: will there be a new pattern for our 'pronkrol'?
Mine has been waiting for a few years now to be continued, three years ago I knit the next two patterns, but never put them on the blog.

This morning I tried to make that better, write it all in a blog, but how did I do that in those days? How did I get the knitwork in a picture that pleased me? How did I knit these patterns? In short: it all took longer than expected. Now it has to be done as well as possible.

The first pattern is a well known one, which I rather like myself. The second is a variation of the same.

Na de twee toeren (1 toer recht en 1 toer averecht) als afscheiding van de scheidingsribbels volgt het onderste patroontje. Er moeten 48 steken op de naald staan: het patroon telt 6 steken, het wordt zeven maal herhaald, afgesloten met twee rechte steken aan de linkerkant en aan de zijkanten worden twee steken in ribbel (dus altijd recht) gebreid.

After the first two rows (k one row, p the second) to separate the pattern from the four garter stitch row the pattern starts. You need 48 st: the pattern has 6 st, I repeated it 7 times, the pattern is followed by two k st on the left, and there are two garter stitches on both sides.

1. * 4r - sbr - o * - 2r
2. en alle andere even toeren: av
3. * 4r - o - ov * - 2r

1. * k4 - k2tog - yo * - k2
2. and all even row: p
3. * k4 - yo - ssk * - k2

Ik heb deze vier toeren vijf keer herhaald

I repeated these four rows five times.

Zoals gewoonlijk weer een toer rech toer averecht, vier toeren recht (twee ribbels) en een toer recht en een averecht. Minder een steek, zodat er 47 st op de naald staan.

As usual k one row, p one, k4 (garter st, k one row and p one.

Het tweede patroon/The second pattern:

Begin en eindig iedere toer met twee recht/Start and finish each row with k2

1. * 1 ov - 4r - o - 1r - o - 4r - 2 sbr - o - 2 sbr * - 1 ov - 4r - o - 1r - o - 4r - 2 sbr
2. en de andere even toeren: av.
3. * 1 ov - 4 r - o - 1r - o - 4r - 2 sbr - 1 ov - o * - 1 ov - 4r - o - 1r - o - 4r - 2 sbr

1. * ssk - k4 - yo - k1 - yo - k4 - k2tog - yo - k2tog * - ssk - k4  - yo - k1 - yo - k4 - k2tog
2 and other even rows : p
3. * ssk - k4 - yo - k1 - yo - k4 - k2tog - ssk - yo * - ssk - k4 - yo - k1 - yo - k4 - k2tog

Ook hier zijn vijf herhalingen gebreid.

Here I also knit five repeats.

Met een scanapparaat dat niet werkte en een toetsenbord met kuren, had het plaatsen van dit verhaal heel wat voeten in de aarde. Ik weet nu weer, waarom ik een paar jaar geleden gestopt ben met dit project. Ik zal een volgend patroontje gaan breien, maar of het ook het blog haalt... We zullen zien.

With a non-working scan and a keyboard with problems as well it took far longer than expected to put up this post. Now I remember, why I stopped this project years ago. I'll start knitting the next pattern, but if it will ever reach this blog... We'll see.

Tour de Fleece 2014

Ieder jaar tijdens de Tour de France spinnen leden van Ravelry zoveel mogelijk iedere dag en doen daarvan op Ravelry verslag. Dat heet de Tour de Fleece. Onder het motto, dat in Frankrijk de wielen draaien en overal verder spinners hun wielen rond laten gaan. Natuurlijk probeer ik ook mee te doen.

Every year, during the Tour de France Ravelry members try to spin every day and write about that on Ravelry. That event is called Tour de Fleece. It means that in France the wheels of bikes are turning at the same time as spinning wheels all over the world. Of course I try to take part every year.



Een van mijn projecten dit jaar was het opmaken van de kidmohair, die al heel lang lag te wachten op verdere verwerking. Ik maakte groepjes van dertig gram en verfde die in de oven met Wilton verf en Americolor. Na ruim een uur heb je dan negen verschillende kleuren.

One of my projects this year was finishing the kidmohair that had been waiting to be spun up for quite a while. I made 30 gram bits and dyed these in the oven with Wilton and Americolor dyes. After just over an hour one has nine different colors.


Zo gingen ze de oven in.

This is how they went into the oven.


Dat was het snelle deel. Hier is een van de dertig grams hoopjes. Weinig hè? Of zo lijkt het in elk geval. Maar dan begint het plukken en pluizen. Iedere lok moet apart los getrokken worden en vervolgens uit elkaar gehaald worden.

That was the quick part. Here is one of the thirty gram bits. Doesn't look like much, does it? But then picking starts. Every curl has to be pulled off and after that all fibers have to be separated.


Een lok.

One curl





Die er even later zo uitzag

Which looked like this some time later


En dit is de hele dertig gram: een teil vol!

And look how much thirty grams are now.


De vijf blauwachtige kleuren, gekaard en wel

The five blue colors, carded


Tenslotte de vijf kleuren samen gekaard. Zo ga ik het spinnen. Het is zo mooi zacht en glanzend. De moeite zeker waard.

Finally the five colors carded together. This is how I'll spin it. It is so beautifully soft! Definitely worth all the time and trouble.

Nog één keer: week van het weven

One more time: Week of weaving

Soms gaan dingen niet helemaal zoals gepland. Ik was van plan dit verslag over mijn bezoek aan dit evenement zo snel mogelijk af te maken, maar gister was het al veertien dagen geleden, dat ik die bezoeken afrondde. Toch nog maar even, want zovelen waren niet in de gelegenheid zelf ergens te kijken. Heel veel foto's maakte ik niet, want ik had het vaak te druk met kijken en praten.

Sometimes things don't work out as planned. I intended to finish my report of the Week of weaving as soon as possible, but yesterday it was a fortnight ago since my last visits. I'll tell about it anyway, because so many people couldn't go and have a look themselves. I didn't take too many photos, because I was so busy looking and talking.

Op zaterdag kozen we ervoor, de overzichtstentoonstelling in Halfweg te bezoeken. Van iedere deelnemer aan het evenement was minstens een werkstuk te zien, dus dan kreeg je in elk geval een indruk van alles wat er gebeurt in de drie deelnemende provincies.

On Saturday we decided to visit the exhibition in Halfweg, where every participant of this event showed at least one of their weaving. In that way visitors got an impression of what is happening in these three provinces that took part this year.

Ik ben geen gobelinweefster. Hoewel ik het geprobeerd heb, het ook wel leuk vond om te doen, mis ik het talent ervoor. Daarom besloot ik het atelier van Jo-Anna Meijer niet te bezoeken: een mens moet keuzes maken, nietwaar. Zodra ik binnenkwam in Halfweg, had ik er spijt van. Wat een prachtig werk maakt ze. Ik had er graag meer van gezien en ben in elk geval blij haar werk dat hier hing gezien te hebben.

I don't weave tapestries. Although I did try a few times, rather enjoyed it, I lack the necessary talent for it. Therefore I decided not to visit Jo-Anna Meijer's workshop in Bergen. One must make choices, isn't it? As soon as I entered the exhibition in Halfweg I was sorry about that decision. Such  beautiful work! I'd have loved to see more and at least I'm happy to have seen what was on show here.

Intrigerend waren de wafelweefseltjes.

The waffle weaves were fascinating.

Anna van Eijk, eigenaresse van het pand, waar deze tentoonstelling was opgesteld, toonde twee aquarellen uit haar Griekse tijd: Jaren woonde ze in Griekenland. Nu is ze terug en het luisteren naar haar verhalen, de kennismaking met haar, maakten dit bezoek al tot een feest. Zo hartelijk, zo gastvrij en zulk mooi werk. Ze is gespecialiseerd in raamweefsels en de aquarellen weefde ze op die manier uit. Ze hingen ernaast, om de hoek. Ik bleef ernaar kijken.

Anna van Eijk, owner of the building where she lives and works, showed two watercolour paintings from her time in Greece. Se lived there for years, but now she's back in the Netherlands.. Listening to her stories, getting to know her, made this visit very special for me. So kind, so welcoming, such lovely work. She specialised and taught frameweaving and she wove the watercolours in that technique. The result was there, hanging next to the paintings. I kept looking at them.

Ik vond het mooi, dat ze de weefsels in het raam liet zitten en ze zo presenteerde.

I liked it, that she kept the weavings in the original frames and presented them like that.

Veel te lang bleven we hier, keken boeken, tijdschriften, wisselden ervaringen uit. En maakten nog weer een rondje langs de weefsels.

Far too long we stayed here, looked through books and magazines, and exchanged experiences. And had another look at all the wovewn work.

We moesten toch verder en reden naar Driehuis, waar Weefkring Het Heem onderdak had gevonden in een heel verleidelijke kledingzaak. Ze hadden er een prachtige ruimte achter de winkel, waar ze hun werkstukken konden laten zien. Ik denk altijd meteen aan geverfde garens en mooie kledingstukken bij deze weefkring, en die waren er ook volop te vinden. Helaas hadden we de modeshow van donderdag gemist (ik hoorde dat et bezoek groot en enthousiast was geweest), maar gelukkig hing alles er nog wel.

We had to move on and drove to Driehuis, where weavers guild Het Heem had found room at a fashion shop. Some lovely things they sold there! The guild had a nice place at the back of the shop, where they could show there work. I always think of dyed yarns and lovely clothing when I think of this guild and I wasn't disappointed. It was a pity to have missed the fashion parade of the day before (I heard many people had come and enjoyed the show a lot) but fortunately everything that had been showed was still waiting for us.

Op een 'buitendag' had ieder lid een schering geverfd, die later thuis als sjaal werd geweven. Hier een paar van de resultaten.

On an 'outdoor day' every member had dyed a warp, which was woven later, at everybody's own place. Here a few of the results.

 

Een van de schitterende jassen van Jany.

One of Jany's beautiful coats

Tenslotte een overzicht van de ruimte.

Finally an impression of the room.

Natuurlijk was er veel meer te zien, maar het was, en is, mooi geweest. Letterlijk. Ik heb genoten, ik zei het al eerder. Was er dan helemaal geen kritiek? Nauwelijks - of het moet zijn de grootte van het gebied, waar men nu, in deze week, samenwerkte. Het was veel, en dan niet een beetje veel, maar heel veel, te groot.  Zoveel mensen tegelijk in touw. Zij allen konden niet bij elkaar kijken, maar dat niet alleen, het was ook voor de niet deelnemers (en daar hoorde ik deze keer bij, omdat ik hiervoor al vreesde en ondanks aandringen van allerlei kanten besloot mijn atelier (huis) niet open te stellen voor bezoek) onmogelijk meer dan een fractie van de adressen te bezoeken. Een provincie per jaar lijkt me ruim voldoende! Dan krijgt iedere deelnemer de aandacht die de meesten nu ook verdiend hadden.

Of course there was a lot more to see, but it was, and is, enough. I had a great time, I sais so before. Didn't I have anything to criticise? Hardly - or it could be the fact, that the area where all the participants lived, was too big. Not just a little too big, but far, far, too big. So many people working and showing at the same time. They all had no opportunity to have a look at what the others did and had done. It was what I feared from the beginning and the reason why I didn't take part and opened my workshop/home for visitors. It was impossible to visit more than a few of the 44 different addresses. One province a year seems enough to me. In that way  every participant gets the attention that most have them should also have had this year.

Toch hoop ik volgend jaar op het vervolg, in een of meer van de zuidelijke provincies. Ik heb er nu al zin in.

Yet I hope this will be continued next year, in one or more of the southern provinces. I am already looking forward to it.

Week van het weven (vervolg)

Week of weaving II

Nadat we dinsdag met de trein naar Haarlem waren gereisd (we hadden nog een kaartje om vrij te reizen en dat moest opgemaakt worden), pakten we op woensdag toch maar de auto. We wilden naar het meest noordelijke adres van de lijst: naar Gerbregt Noorman in Anna Paulowna. In de trein hadden we het afschuwelijk koud gehad, omdat de airco op volle toeren werkte en niet uitgezet kon worden, maar nu stroomde de regen naar beneden. Ongezellig en donker.

After travelling by train on Tuesday we decided to go by car on Wednesday. We wanted to visit the most northern address of the list of participants: Gerbregt Noorman in Anna Paulowna. In the train it had been freezing cold the day before: the airco was working full speed and couldn't be turned down, but now the rain was puring down. It was very wet and dark.

Gerrie had alles uitgestald in de tuin. Ze woont in een schattig huisje met een prachtige tuin erom heen, maar helaas: nu moest alles binnen geshowd worden, of onder de veranda. Jammer! Het maakte ons bezoek echter niet minder plezierig. We bekeken het weefwerk en de gevilte werkstukken, die uitgespreid lagen.

Gerrie had made quite a show in her garden. She lives in a lovely little house, with a beautiful garden surrounding it, and now everything had had to be taken indoors or under the veranda, where it was dry. A pity! But it didn't spoil our visit. We had a look at all the weaving and felting on show,

Een van de leerlingen van Gerrie had ook een hoekje gekregen om haar viltwerk te tonen.

One of Gerrie's pupils had a corner in which she could show her felted pieces.

Toen de koffie en de heerlijke vlierbessentaart op was, en toen we uitgepraat waren met Gerrie en het overige bezoek, gingen we verder. Naar Bergen, dachten we. Dat leek aardig in de route. Hoewel er daar twee adressen op de lijst stonden, kozen we voor dat van Sien Ulder. De regen stroomde onverminderd verder - het leek zelfs nog wel harder te gaan. Na alle opstoppingen in Bergen, waar de straat chronisch opgebroken lijkt te zijn, hadden overwonnen,. vonden we het juiste adres. Parkeren leek een probleem: plaats genoeg, maar alleen voor vergunninghouders. We zetten de auto toch maar zo dicht mogelijk bij en liepen naar het juiste huis. Daar werden we ontvangen met het vriendelijke verzoek nog maar even tot half twee (een uurtje later) een wandelingetje door het dorp te gaan maken: men was aan het lunchen! Daarvan stond niets in onze gegevens, maar we keken nog eens veelbetekenend naar de lucht, de regen en de druipende bomen. Wandelingetje? We dachten toch van niet. We vroegen nog wel, hoe dat met parkeren moest? O, een half uurtje kun je hem hier wel laten staan, was het antwoord.
We zijn maar weer ingestapt, hebben opnieuw de opstoppingen doorstaan en reden naar Marion Berkhout in Alkmaar.
Marion had op haar hevelriet getouwtje een kleurige schering opgezet, die bezoekers konden gebruiken om het weven uit te proberen. Die morgen was er al iemand geweest, die zo enthousiast met een zelfgeweven lapje naar huis was gegaan, dat een nieuwe weefster geboren leek te zijn.

When we had drunk the coffee and eaten the lovely elderberry pie, we went on again. We planned to go to Bergen. It seemed a logical address to continue our way. Although there were two addresses in that village we decided to visit Sien Ulder. The rain was still pouring down - it even seemed worse than before. After managing to get past the road works in the village (and the lots of traffic standing still tere), we reached the right place. We were received with the kind request to go for a walk a bit, until half past one (an hour later) because they were having lunch. This was not mentioned in our information about the different places to visit. We looked up at the dark clouds, the rain and the dripping trees. A walk? We didn't think so. It had been a problem to park the car in that road, and we asked if it was ok where it was now. The answer was, that it would certainly be, for half an hour or so.
We went back into our car and drove to Marion Berkhout in Alkmaar. Marion had put a colourful warp on her rigid heddle loom, which visitors could use to try out weaving. Earlier that morning somebody had tried it and had left full of enthusiasm with a small woven piece. A new weaver seemed to have been born.

Dit had Marion op haar eigen, geleende, getouw staan. Leuk weefsel.
Ook hier was het weer erg gezellig, met aanloop van ook voor mij diverse bekenden. Dat maakt zulke bezoeken extra leuk.

This is what Marion had on her borrowed loom. Nice work.
Here too, people went and came. Many people I also knew. This makes these visits such fun.

Vermoeiend is al dat gekijk en gepraat wel. Twee bezoeken op een dag bleken het maximale te zijn op een dag, dus we gingen weer terug naar huis.

All this admiring and talking is pretty tiring, though. Two visits on one day turned out to be enough, so we went home.

Op donderdag, hemelvaartsdag, hadden we even een rustdag. Vrijdag stapten we weer in auto en reden naar Hoorn, waar in Centrum Ouderenzorg Avondlicht een tentoonstelling was ingericht met werk van de weefkring Hoorn, de kring waarvan ik jarenlang lid ben geweest. De ruimte die beschikbaar was was licht en ruim, het werk was mooi en tentoongesteld met de nodige zorg en respect voor zowel werk als maakster. Heel plezierig was het, dat bij ieder werkstuk ook de naam van de weefster hing of lag. Omdat ik bijna iedereen van deze kring ken werd het een leuk spel, om te raden wat van wie was.

On Thursday we decided to take a day off. On Friday we went on and drove to Hoorn, where the local weavers' guild had their exhibition. For years I've been a member of this group.
The space they had was nice and light, the work was beautiful and showed with the necessary attention and respect for work and weaver. It pleased me to see the names of the weavers added to every piece. Because I know almost every member of this guild it became a nice game to guess who was the maker of which piece.

Een kussen/A pillow

 Een sjaal/A scarf.

Diverse jasjes/Several jackets

Om dit verhaal niet te lang te maken morgen (hoop ik) nog een vervolg, met daarin mijn belevenissen op de zaterdag, voor mij de laatste dag van deze weefweek.

This post will be too long when I add my report of the Saturday: my last visits during this weaving week. They will follow tomorrow (I hope)

Week van het weven

Vandaag begon voor mij de Week van het weven, of, zoals dat dit jaar heet: West Weeft. Ik was in Haarlem, bij Ineke Elsinga en haar collega Jessica in hun nieuwe winkeltje. Het was meteen weer genieten! We waren een beetje vroeg in Haarlem, deden eerst een rondje sightseeing, dronken koffie in het cafė van het Noord-Hollands Archief, maar om elf uur meldden we ons als eerste bezoekers van Tissien.

Today was the first day (for me) of the Week of weaving, or, as it's called this year: West Weaves, because you can visit weavers, see their work, see them weave, at 44 different locations in three provinces in the west of the country. I was in Haarlem, at Ineke Elsinga and her colleague Jessica in their new shop. I loved it! We were a little early, so we walked around Haarlem sightseeing, had coffee, but at eleven sharp we were Tissien's first visitors.

Een kleine indruk van de nieuwe ruimte en van het getoonde werk:

A small impression of the new space and the work shown:



Voor- en achterkant van dezelfde sjaal. Als detail

Front and back of the same scarf. Detail


en het geheel

and as a whole


Mooi kleurverloop, mooi weefsel!

Beautiful colours, beautiful weave!


Een overzicht

A general view



Een van mijn favorieten

One of my favorites



Nog meer moois

More beautiful work

Natuurlijk kon ik het niet laten ook bij de buren te kijken: Meervilt. Zij verkopen prachtige kleuren merino om te spinnen. Het bleef niet bij kijken. Ik hoef me voorlopig niet te vervelen! Maar eerst nog een paar dagen met nieuwe bezoeken aan andere deelnemers aan West Weeft.

Of course I couldn't resist visiting the neighbours' shop: Meervilt. They sell merino wool for spinning in splendid colours. I didn't just look. The coming summer I needn't be bored. But first a few more visites to other participants of West Weeft.

Ontwerpgeheimen

Design secrets

Op 1 mei schreef ik over mijn plannen om een bepaald ontwerp verschillende malen en in verschillende technieken uit te voeren.
In 1987 deed ik dat al eens, maar nu ben ik op andere manieren bezig met spinnen, weven, breien enz.

On May 1 I wrote about my plans to work out one design in different ways and techniques. 
I did that in 1987, but now I work in different ways in spinning, weaving, knitting, etc.

Ik had het voorgesteld aan de spingroep, tijdens de laatste bijeenkomst. Zodra ze vertrokken waren, ging ik op zoek naar een goed ontwerp.

I had introduced my idea in our spingroup meeting in April. As soon as they'd left I went to find a design.

Natuurlijk had ik ook iets nieuws kunnen tekenen, maar ik bladerde door mijn map met oude 'ontwerpen' en keek nog eens goed naar de allereerste tekening, die ik maakte tijdens de cursus waarover ik al eerder schreef. Het was maar simpel, maar ik zag er mogelijkheden in.

Of course I could have drawn something new, but I was leafing through my old drawings and saw the very first ´design´ I made during the course I wrote about earlier and saw some possibilities.

Opdracht was: teken een aantal horizontale en vertickale lijnen, evenwijdig aan elkaar en op gelijke afstanden. Voor mijn ogen zie ik dan gelijk het woord 'ruitjesblaadje' verschijnen. Maar goed, ik was gehoorzaam en tekende mijn eigen ruitjesblaadje.

The assignment was to draw a number of vertical and horizontal lines, parallel to each other and in equal distances from each other. Immediately I had the notion of 'squared paper' in my mind. But well, one aims to please and I drew my own squared paper.

 Nu moesten we een aantal lijnen of lijnstukken overtrekken en de rest uitgummen. Het resultaat was ons ontwerp!

Now we had to make a few lines or pieces of lines thicker and rub out the rest. The result was our 'design'.

 Dat ontwerp kon je vervolgens kantelen, spiegelen, schakelen of wat verder nog bij je opkomt.

You could mirror, flip, repeat this design or whatever else you migt fancy

Wat deed ik hier nu mee op mijn weefgetouw?
Ik was in december al bezig met het weven van zakjes in Double Two-tie Unit Weave, en was daar nog steeds gefascineerd van. Dat werd dus mijn eerste plan: ik ging een sjaal weven in die techniek en gebruikte dit ontwerp als een blokpatroon. Mijn Megado was in gebruik voor iets anders (ook DTTUW) dus het moest op mijn tafelgetouw. Dat had twaalf schachten. Als de bindschachten 1 en 2 daarvan werden afgetrokken, bleven er 10 schachten over voor de blokken. Ieder blok had twee patroonschachten nodig (twee bindschachten en twee patroonschachten: vandaar double two-tie) dus ik kon vijf blokken weven.

What did I do on my loom? In December I was busy weaving DTTUW-bags and I was still fascinated by this technique. This would be the first plan: I was going to weave a scarf in DTTUW. My Megado was in use (also with a DTTUW), so I had to use my table loom. That has twelve shafts. For the ties I needed shaft 1 and 2, so 10 patternshafts remained. Every block needed two tie and two patternshafts (hence double two-tie), so I could make 5 blocks.

Het ontwerp telde zes vertikale kolommen, dus er zouden ook zes blokken gemaakt moeten worden. Geen nood: de derde kolom van rechts kon weggepoetst worden (foto 2).

The design had six vertical columns, so I had to weave six blocks. No problem: I rubbed out the third column from the right (second picture)

Toen was het een kwestie van invullen/Then I just had to fill in the threading
Blok A/Block A: 1-3-2-4
Blok B/Block B: 1-5-2-6
Blok C/Block C: 1-7-2-8
Blok D/Block D: 1-9-2-10
Blok E/BlockE: 1-11-2-12

Een rechte inrijg dus, met een bindschacht tussen iedere patroonschacht.

A straight draw, with a tie up shaft between every pattern shaft.

Maar ik wilde een spits, dus na schacht twaalf ging ik weer naar beneden. Die ene schacht twaalf moest even samen moest doen met het volgende blok, en ik keerde om met (12)-2-11-1 en zo verder. Als je bij schacht 1 bent aangekomen, ga je weer omhoog. Enz. Mijn sjaal kreeg drie zulke spitsen.

But I wanted a pointed twill threading, so after shaft 12 I went down again. That last shaft 12 had to be the start of the downward path and I turned with (12)-2-11-1 etc. When you are back at shaft 1, you go up again. etc. My scarf had three points.

Tot zo ver de rijging. Nu de trapwijze. Op een handbediend tafelgetouw moet je even goed weten, wat je bij iedere inslag moet doen. Ook de inslagen gaan in blokken van vier.
De bindschachten volgen steeds het vaste patroon van 1-2-2-1. Alleen op een keerpunt wordt soms eenmaal 1 geweven, en daarna gaat de inslag weer naar 2.
Als je nu een keper naar rechts wilt weven, volgt tweemaal de oneven schacht van een blok, daarna tweemaal de oneven schacht. Je krijgt dan: 1-3-2-3-2-4-1-4. Ieder blok waar de keper naar rechts moet gaan krijgt deze zelfde volgorde, natuurlijk met de betreffende even of oneven schacht ervoor in de plaats.
Bij een keper naar links komt eerst tweemaal de even patroonschacht, gevolgd door tweemaal de oneven patroonschacht: 1-4-2-4-2-3-1-3

This was the threading. Now the treadling. On a tableloom you have to know quite well witch handles to use for every weft. 
The weft also works  in blocks of four.  The ties follow the set pattern of 1-2-2-1. Only when the pointed twill turns back, shaft 1 is only used once.
When the twill line in a block has to go to the right the ties are followed by using the odd patternshaft twice, and then the even pattern shaft twice: 1-3-2-3-2-4-1-4. Every block where the twill line leans to the right gets this order, of course with the pattern shafts of that block.
For a left leaning twill the even pattern shaft is used twice, followed by the odd pattern shaft: 1-4-2-4-2-3-1-3

Voor iedereen die hier allemaal niets van snapt, maar toch dit patroon wil weven, een rapport van het weefsel.

For everybody who thinks this is clear as mud, but would love to have this pattern: here it is:

Inmiddels heb ik een derde sjaal geweven, maar daarover een volgende keer meer.

By now I have woven a third scarf, but more about that another time.

Wie wat bewaart...

When you tend to keep things

Het moet niet gekker worden: al weer een blog! Het gaat niet eens over textiel vandaag, maar ik wil dit toch even hier melden.

People may be shocked: another blogpost already! And nothing about textiles in it. But I simply had to tell you this.

Gistermorgen stond er een bericht in de lokale krant, over een vondst van de Archeologishe Dienst in Hoorn. Ze hadden resten gevonden van een oude Majolicabakkerij, bij hun opgravingen. Op de foto stonden wat scherven.

Yesterday morning there was a message in the local newspaper. Archeologists had found remains of an old Majolica pottery when digging in Hoorn. In the picture we saw some pieces of pottery they found.

Zowel Jan als ik herkenden iets aan die scherven: al jaren stond een soortgelijke scherf bij ons naast de achterdeur. Jan had die ooit gevonden tijdens werkzaamheden in de tuin. We vonden het een leuk plaatje en zetten de scherf tegen de muur te pronk. Daar bleef hij al die jaren staan.

Both Jan and I saw something familiar in that picture: for years a similar piece had been leaning against the wall, next to our back door. Jan had found it when he was working in the garden. We liked the picture on it and put it against the wall where it has been standing for a very long time now.


De kleuren zowel als de tekening leken erg op die op de krantenfoto. Ik belde de Archeologische Dienst en kreeg het verzoek een foto te maken en op te sturen. Vandaag kreeg ik een mail terug: het bordje was waarschijnlijk niet afkomstig uit dezelfde pottenbakkerij, maar dateerde bijna zeker uit dezelfde tijd: tussen 1600 en 1650! We hebben het nu maar even schoongepoetst en binnen gezet. Zo oud: wie had dat gedacht?

The colours as well as the picture looked a lot like the ones in the newspaper. I rang up the archeologist. He asked me to send him a picture. Today he sent me a mail: it isn't likely that our plate comes from the same pottery, although there are many similarities. But he was almost certain the plate comes from the same period: between 1600 and 1650. We have cleaned it now and put it indoors. So old: who could have expected that?

Weefdrukte

Busy weaving

De hele maand april is voorbijgevlogen, zonder dat ik een blogje geschreven heb. Schande.
Het wil natuurlijk niet zeggen, dat ik stilgezeten heb.

The whole month of April has flown by without me writing a blog post. Of course that doesn't mean I haven't done anything.

Integendeel zelfs.
Toen ik na ons superweekend weer wat uitgerust was, logeerde ik eerst nog een weekend bij dochter Annette en de familie. Heel gezellig.
Meteen daarna kreeg het weefvirus me weer helemaal te pakken

Tijdens het voorgenoemde weekend had ik een gesprek met een van de andere spinsters. Zij vertelde over een plan dat ze had gemaakt om een ontwerp dat ze had gemaakt, te gaan breien en te gaan weven. Ik herinnerde me toen een project, dat ik in 1987 uitvoerde, n.a.v. een cursus van Corrie Ruiper. Naam van de cursus was: Eén ontwerp, zes technieken. De bedoeling was, om hetzelfde ontwerp uit te voeren in verschillende weeftechnieken, te weten: broché, gelijkzijdig - en ongelijkzijdig dubbel, pick-up damast, Moorman, en Beiderwand. Die technieken: daar draaide het om. Die leerden we dan ook in de loop van die cursus.
Van weinig cursussen heb ik zoveel geleerd. Het was een plezier om te doen en nog altijd loop ik rond met plannen om zoiets nog eens te herhalen. Het gesprek tijdens de spinweek sterkte me daarin.

On the contrary, I should say.
After having a rest after our super spin weekend I went for a lovely weekend at daughter Annette's and her family.
Back home the weaving virus got hold of me right away.

During the spinweekend I had a conversation with one of the other spinners. She told about a plan to work out a design she had made in knitting and in weaving. That reminded me of a project I did in 1987, when I took a course with Corrie Ruiper, a weaving teacher in those days. Name of the course was 'One design, six techniques. We would have to weave one design in six different weaving techniques: brocade, doubleweave, Finnweave, pick up damask, Moorman and Beiderwand. These techniques were the main eaching object of this course. We would learn them then and there.
I haven't been at many courses where I learned so much. It was a pleasure to do and even now I have plans to repeat something like it again. The conversation during the spin week made my intention grow.

Ik zocht mijn werkstukken op, die ik gelukkig bewaard had, hoewel ze niet meer allemaal bij elkaar lagen.

I went to search my work of that time, which I fortunately had kept, although they weren't all stored together.

Dit (gelijkzijdig) dubbelweefsel hangt als wandversiering al jarenlang aan de muur. Hieraan is goed te zien, welk ontwerp ik al die keren uitvoerde.
Ik had het getekend op een andere cursus, die ik eerder had gevolgd, over het ontwerpen met rasters en modulen. Ik was er niet zeker van, of ik het nu echt een kunstwerk vond, maar het was voorradig en bespaarde me een nieuwe tekensessie. (tijd was toen ook al schaars)

This doubleweave has been on my wall for all these years. You can see very well, which design I used for all these techniques.
I had made the design at another course, which I took before. It taught us how to design using crossing lines and modules. I wasn't sure it was a real piece of art, but it was on hand and saved me another drawing session. (time was also scarce in these days)

Inderdaad: het zijn een paar uitvoeringen meer geworden. Hierboven staan ze allemaal. Op de eerste foto (met de klok mee vanaf linksboven) Beiderwand, broché, gobelin en nog eens Beiderwand . Op de tweede foto damast, kaartweefsel, ongelijkzijdig dubbel en Moorman. Allerlei garensoorten werden uitgeprobeerd, het een met wat meer geslaagd effect dan het ander, maar nogmaals: ik leerde er veel van en had plezier.

Yes indeed: I made a few more than the six versions. Here they are all. In the first picture (clockwise from top left) Beiderwand, brocade, tapistry and another Beiderwand. Second picture: damask, tabletweave, Finnweave and Moorman. I tried out different yarns, one with a better result than another, but I learned a lot and was enjoying myself.

Na negen van die mannetjes had ik het echter wel gezien. Hoewel ik nog wel het een en ander van plan was, is het er nooit van gekomen en het mannetje begon me toch te vervelen. Nu moet er dus iets anders komen.

After nine of these little men I had enough. Although I intended to use a few more techniques in my repertoire I was fed up with the little men. Now I do need something else.

De spingroep die bij mij thuis gehouden wordt, kwam zoals altijd ook in april. Ik stelde ze voor, om eens na te denken over een ontwerp, dat ze met hun gesponnen garen zouden kunnen uitvoeren. Ze beloofden dat te doen, en ik ben benieuwd, wat ze in mei meebrengen. Omdat ze niet allemaal weven, kan het ontwerp ook in een of meer brei- en haaktechnieken worden uitgewerkt.

The spingroup that meets at my house every month, also came in April and I asked them, to think about a design they could use for a handspun project. They promised to do that and I'm really curious to see what they will bring. Because they don't all weave, the design can also be made in knitting or crochet.

Op weefgebied was ik nog altijd (sinds kerstmis, toen ik zakjes maakte voor alle spinsters en kantklossters in mijn naaste omgeving) bezig met de techniek, die alleen een goede Engelse naam heeft: Double Two-Tie Unit Weave. Een boek daarover had ik al lang op de plank staan, met de bedoeling me daar eens in te verdiepen. De zakjes werden een succes, maar ik wilde er nog meer van weten. Nederlandse weefsters noemden het vlechtkepers. Nu zijn vlechtkepers wel vaak DTTUWs, maar het omgekeerde is niet het geval. Op een dergelijke rijging is veel meer mogelijk en ik leefde me er heerlijk op uit. Ik weefde twee sjaals op mijn 12-schachts tafelgetouw, in hetzelfde ontwerp, in DTTUW.

As for weaving I was still (after Christmas, when I wove little bags for the spinners and lacemakers around me) fascinated by Double Two-Tie Unit Weave. There is no proper Dutch name for it, as far as I know.A book about this had been on my shelves for quite long, and I intended to know more about it. The bags became a succes, but I wanted to know more. Many Dutch weavers call it braided twill, but a braided twill very often is a DTTUW, but not every DTTUW is a braided twill. Much more is possible on a threading like that and I tried out several things. I wove two scarves on my 12-shaft tableloom, both in the same design, in DTTUW.

Hier de eerste sjaal, schering is van een rest machinebreigaren, inslag is handgeverfde en -gesponnen BFL.

Here is the first scarf. Warp is some leftover machine knitting yarn, weft is handdyed, handspun BFL.

Voor de tweede sjaal gebruikte ik Jamieson's Spindrift, een Shetlandgaren, dat te koop is bij Wilbert Schouten en er erg veelbelovend uitzag. Het is in heel veel prachtige kleuren te koop. Toen beide sjaals van het getouw kwamen, waren ze beide bijna even lang en breed. Na het wassen bleken beide sjaals nauwelijks gekrompen. Maar de tweede sjaal was bijna 50 gram lichter dan de eerste! Opmerkelijk.

The second scarf I made with Jamieson's Spindrift, a Shetlandyarn sold by Wilbert Schouten and looking very promising. It is available in many beautiful colours. When both scarves came off te loom they were almost the same length and width. After wet finishing both had hardly shrunk. But the second scarf was nearly 50 grams lighter than the first! Remarkable.

En nu het ontwerp: dat zal het ontwerp worden, dat nog veel keren uitgeweven, gebreid, gehaakt, gepunnikt of ik weet niet wat zal worden. Meer daarover zal ongetwijfeld volgen. Hoeveel variaties ik zal maken? Geen idee. Meer hierover in een volgend blog. Dan laat ik ook zien wat mijn ontwerp was en hoe ik tot deze sjaals ben gekomen. Wie zin heeft mag meedoen met dit project. Ik zou het dan leuk vinden erover te horen.

And now the design: this will be the design I'll use many times in weaving, knitting, crocheting or whatever will come by. More about this will no doubt follow. How many variations on this design I'll make? No idea. More about that in a next blogpost. Then I'll show you what my design was and how these scarves were made after it. Whoever wants to take part in this project is welcome to do so. I'd love to hear about your ideas and experiences.

Tenslotte: een derde sjaal, met deze techniek en een variatie op het patroon, staat op stapel, moet alleen nog 'even' geweven worden. Ik zal proberen niet zolang te wachten met mijn volgende blog.

Finally: a third scarf, in this same technique and a variation to the pattern, is in the making, it 'just' has to be woven. I'll try not to keep you waiting so long until my next blog.

Zonnig weekend

Sunny weekend



Met gelijkgestemde zielen een heel weekend spinnen. En praten. En zo hard lachen als ik in geen tijden had gedaan. En ernstig zijn. De betrokkenheid voor elkaar voelen. Breien. Weer spinnen, maar nu binnen. Op een wiel, of op een tol. Bijpraten, na elkaar vaak lang niet gezien te hebben.
Een weekend met een gouden randje! En niet alleen omdat de zon zijn (of is het haar?) gouden glans over het geheel legde.

Together with like minded souls spinning for a whole weekend. Talking. Laughing so much as I hadn't done for quite long time. Being serieus. Feeling concerned about each other. Knitting. Spinning again - now indoors. On a wheel, or on a spindle for a change. Talking some more, because it was so long since we saw each other.
It was a weekend with a golden edge. Not only because the sun put its golden light across it all.

Vandaag tamelijk afgepeigerd: het was lang geleden dat ik zulke afstanden had gelopen. Ik had het er graag voor over en iedereen was zo lief om me te helpen door kopjes thee enz. aan te voeren. Bedankt!

Today I was pretty tired. I hadn't walked so much in a long time. It was worth it, though, besides many were helping me by making me coups of tea etc. Thanks again!


Natuurlijk had ik het veel te druk met van alles om foto's te maken. Daarom maar een paar plaatjes van de dingen waar ik mee bezig was.

Of course I was too busy to take any pictures, therefore a few photos of the projects I was working on.

Hierboven de sokken, gebreid van de Opal Hundertwasser wol. Thuis dacht ik, dat een patroon met kabels daar geschikt voor zou zijn. Niet dus. Tweemaal was ik al voorbij de hiel, even zo vaak haalde ik het weer uit. Gewoon glad bleek een veel beter idee.

Here the socks, knit with Opal Hundertwasser wool. At home I thought it would be nice to use a pattern with cables. It wasn't. Twice I frogged after knitting past the heel. It turned out knitting a plain sock was a much better idea.

Op het spinnewiel de lont, die ik van Cock kreeg, vorig najaar. Alleen deze twee bollen zijn nog over.
Het spinnen daarvan moet deze week nog wel lukken. Daarna twijnen

On the wheel the merino roving I got as a present of one of my spin friends last autumn. Only these two balls are left. Spinning them should be possible this week. I'll make a two ply then..

Ik had drie tollen bij me: het kleine turkse tolletje van Woluniek, gevuld met merino/zijde, dan het superlichte tolletje van Gerard van der Heide (het weegt maar 10 gram) met daarop Wensleydale wol en dan mijn geliefde Bosworth tolletje met de rode zijde die ik op mijn vorige verjaardag kreeg en waar ik eerder nog niet aan toe was gekomen.

Three spindles had come to the weekend with me: the small turkish spindle, made by Woluniek and filled with a merino/silk blend. Then the superlight spindle made by Gerard van der Heide (it only weighs 10 grams) with Wensleydale I span on it and finally my beloved Bosworth spindle, filled withh the red silk I got as a birthday present last year.

Dank zij Wifi en het algemeen bezit van iPad en iPhones wisselden we ook uit, waar we thuis aan werkten en enthousiast over waren. Ik vertelde, dat ik werkte aan de Beekeepers Quilt, een patroon van Tiny Owl. In mijn ogen een prima manier om nog weer wat restjes op te maken. Ik had maar één foto met zes zeshoekjes bij me op de iPhone en dus maakte ik vandaag een foto van alle 33 zeshoekjes (hexipuffs) tot nu toe. De link verwijst naar het blog van de ontwerpster, op Ravelry is nog meer te vinden. Op drie van de zeshoekjes heb ik theepotjes geborduurd, om ook dat eens uit te proberen en om alle eenkleurige exemplaren wat minder saai te maken. Voor ze opgevuld worden met een beetje fiberfill maas ik de afbeelding er op. Ook daarvan zijn op Ravelry veel voorbeelden te vinden.

Because we had Wifi and iPhones or iPads we could show each othjer what we were working on at home. I showed a picture of a few of the hexipuffs I had made for the Beekeepers Quilt, a Tiny Owl pattern. In my eyes a perfect way to use all kind of leftover yarns. On the photo I had on my iPhone there were only six hexagons, so today I took a photo with all 33 I've made until now. The links goes to the designer's blog, but on Ravelry there is a lot more. On three of the puffs I stitched small teapots. Patterns for that are also legio on Ravelry. Stitching is done just before filling the puff with fiberfill and closing it.

Vandaag weer thuis. Moe maar voldaan, zoals dat heet. En nee: gekantklost is er niet: al het werk is af!
Op de laatste les, van afgelopen donderdag leverde ik alles in. Nu logeren de olifanten, de geweven loper met de kanten randjes en mijn bloempje bij de overige zaken, die in mei tentoongesteld gaan worden. En ook nee: het zwarte gat van de verveling heb ik nog niet gevonden. Ik kan nog spinnen, breien, het weefgetouw roept, verven lijkt me ook wel weer eens leuk, in de tuin is veel te doen, dus... Ik zal proberen met enige regelmaat alles weer te beschrijven!

Home today. Tired but happy. And no: I didn't make any lace, because all my projects were finished. I took everything with me to our last class, last Thursday . Now the elephants, the woven runner with the lace edging and my little plant is staying with all the other things that will be on show in May. And no again: I still am not bored. I can spin, knit, my loom is calling my name, I'd love to do some dyeing again, the garden needs some (a lot) attention, so... I'll try to write about it all more or less regularly.

De twee vlinders die ik op het bloemetje maakte hebben helaas de foto (nog) niet gehaald, maar toch voor degenen die dit op Facebook gemist hebben, nog even de foto van Bloempje.

Unfortunately the two butterflies I made to go on the flower didn't make it to the picture, but still I want to show this photo for everyone who missed my Little Flower on Facebook.