Week van het weven (vervolg)

Week of weaving II

Nadat we dinsdag met de trein naar Haarlem waren gereisd (we hadden nog een kaartje om vrij te reizen en dat moest opgemaakt worden), pakten we op woensdag toch maar de auto. We wilden naar het meest noordelijke adres van de lijst: naar Gerbregt Noorman in Anna Paulowna. In de trein hadden we het afschuwelijk koud gehad, omdat de airco op volle toeren werkte en niet uitgezet kon worden, maar nu stroomde de regen naar beneden. Ongezellig en donker.

After travelling by train on Tuesday we decided to go by car on Wednesday. We wanted to visit the most northern address of the list of participants: Gerbregt Noorman in Anna Paulowna. In the train it had been freezing cold the day before: the airco was working full speed and couldn't be turned down, but now the rain was puring down. It was very wet and dark.

Gerrie had alles uitgestald in de tuin. Ze woont in een schattig huisje met een prachtige tuin erom heen, maar helaas: nu moest alles binnen geshowd worden, of onder de veranda. Jammer! Het maakte ons bezoek echter niet minder plezierig. We bekeken het weefwerk en de gevilte werkstukken, die uitgespreid lagen.

Gerrie had made quite a show in her garden. She lives in a lovely little house, with a beautiful garden surrounding it, and now everything had had to be taken indoors or under the veranda, where it was dry. A pity! But it didn't spoil our visit. We had a look at all the weaving and felting on show,

Een van de leerlingen van Gerrie had ook een hoekje gekregen om haar viltwerk te tonen.

One of Gerrie's pupils had a corner in which she could show her felted pieces.

Toen de koffie en de heerlijke vlierbessentaart op was, en toen we uitgepraat waren met Gerrie en het overige bezoek, gingen we verder. Naar Bergen, dachten we. Dat leek aardig in de route. Hoewel er daar twee adressen op de lijst stonden, kozen we voor dat van Sien Ulder. De regen stroomde onverminderd verder - het leek zelfs nog wel harder te gaan. Na alle opstoppingen in Bergen, waar de straat chronisch opgebroken lijkt te zijn, hadden overwonnen,. vonden we het juiste adres. Parkeren leek een probleem: plaats genoeg, maar alleen voor vergunninghouders. We zetten de auto toch maar zo dicht mogelijk bij en liepen naar het juiste huis. Daar werden we ontvangen met het vriendelijke verzoek nog maar even tot half twee (een uurtje later) een wandelingetje door het dorp te gaan maken: men was aan het lunchen! Daarvan stond niets in onze gegevens, maar we keken nog eens veelbetekenend naar de lucht, de regen en de druipende bomen. Wandelingetje? We dachten toch van niet. We vroegen nog wel, hoe dat met parkeren moest? O, een half uurtje kun je hem hier wel laten staan, was het antwoord.
We zijn maar weer ingestapt, hebben opnieuw de opstoppingen doorstaan en reden naar Marion Berkhout in Alkmaar.
Marion had op haar hevelriet getouwtje een kleurige schering opgezet, die bezoekers konden gebruiken om het weven uit te proberen. Die morgen was er al iemand geweest, die zo enthousiast met een zelfgeweven lapje naar huis was gegaan, dat een nieuwe weefster geboren leek te zijn.

When we had drunk the coffee and eaten the lovely elderberry pie, we went on again. We planned to go to Bergen. It seemed a logical address to continue our way. Although there were two addresses in that village we decided to visit Sien Ulder. The rain was still pouring down - it even seemed worse than before. After managing to get past the road works in the village (and the lots of traffic standing still tere), we reached the right place. We were received with the kind request to go for a walk a bit, until half past one (an hour later) because they were having lunch. This was not mentioned in our information about the different places to visit. We looked up at the dark clouds, the rain and the dripping trees. A walk? We didn't think so. It had been a problem to park the car in that road, and we asked if it was ok where it was now. The answer was, that it would certainly be, for half an hour or so.
We went back into our car and drove to Marion Berkhout in Alkmaar. Marion had put a colourful warp on her rigid heddle loom, which visitors could use to try out weaving. Earlier that morning somebody had tried it and had left full of enthusiasm with a small woven piece. A new weaver seemed to have been born.

Dit had Marion op haar eigen, geleende, getouw staan. Leuk weefsel.
Ook hier was het weer erg gezellig, met aanloop van ook voor mij diverse bekenden. Dat maakt zulke bezoeken extra leuk.

This is what Marion had on her borrowed loom. Nice work.
Here too, people went and came. Many people I also knew. This makes these visits such fun.

Vermoeiend is al dat gekijk en gepraat wel. Twee bezoeken op een dag bleken het maximale te zijn op een dag, dus we gingen weer terug naar huis.

All this admiring and talking is pretty tiring, though. Two visits on one day turned out to be enough, so we went home.

Op donderdag, hemelvaartsdag, hadden we even een rustdag. Vrijdag stapten we weer in auto en reden naar Hoorn, waar in Centrum Ouderenzorg Avondlicht een tentoonstelling was ingericht met werk van de weefkring Hoorn, de kring waarvan ik jarenlang lid ben geweest. De ruimte die beschikbaar was was licht en ruim, het werk was mooi en tentoongesteld met de nodige zorg en respect voor zowel werk als maakster. Heel plezierig was het, dat bij ieder werkstuk ook de naam van de weefster hing of lag. Omdat ik bijna iedereen van deze kring ken werd het een leuk spel, om te raden wat van wie was.

On Thursday we decided to take a day off. On Friday we went on and drove to Hoorn, where the local weavers' guild had their exhibition. For years I've been a member of this group.
The space they had was nice and light, the work was beautiful and showed with the necessary attention and respect for work and weaver. It pleased me to see the names of the weavers added to every piece. Because I know almost every member of this guild it became a nice game to guess who was the maker of which piece.

Een kussen/A pillow

 Een sjaal/A scarf.

Diverse jasjes/Several jackets

Om dit verhaal niet te lang te maken morgen (hoop ik) nog een vervolg, met daarin mijn belevenissen op de zaterdag, voor mij de laatste dag van deze weefweek.

This post will be too long when I add my report of the Saturday: my last visits during this weaving week. They will follow tomorrow (I hope)