Details

Zoals beloofd: details van de olifanten.
Op de foto klikken maakt deze groter

As promised a few close ups of the elephants.
Click on a picture to make it bigger










Om nog voldoende daglicht te hebben was ik een beetje gehaast, dus de foto's zijn niet helemaal naar mijn zin. Hopelijk kunnen jullie nu meer zien.

To have enough daylight I was a little in a hurry, so the pictures are not quite as I would have liked. I hope you can see more now.

Af!

Finished!

Het is al een tijdje geleden, maar hier heb ik ze nog niet laten zien: de olifanten zijn af. Vorig jaar november begon ik er aan, dus ik heb er precies een jaar aan gewerkt (hoewel: in de zomer kloste ik weinig)

It is a while ago already, but I haven't shown them here: my elephants are finished. I started the lace in November 2012, so it took me exactly a year to make them (although I didn't do much lacemaking in summer)

Het was vrij lastig foto's van het werkstuk van meer dan een meter lang te maken. Hier moeten we het maar mee doen:

It was pretty hard to take good pictures of this project, which is more than 1 metre long. This is what I managed to do:



Het geheel paste precies op de rugleuning van de driezitsbank.

The work was as wide as our sofa.


Het linker deel, dichterbij

The left part, a little closer


En het rechter deel.

And the right part.

Ik had ongeveer tweehonderd klosjes nodig. Techniek: vlaanderse kant.

I used about two hundred bobbins. Technique: flanders lace.

Nu klos ik verder aan het werk, waaraan ik vrijdag begonnen ben. Ieder jaar hebben we een hele 'kerstklosdag', en ik begon aan een paar kerstengelen. Meestal krijg ik zoiets wel af op zo'n dag, maar dat lukte nu niet. Verder was deze week weer zo hectisch, dat er weinig van klossen kwam.

Now I'm working at the project I started last Friday. Every year at lace school we have one day of 'Christmas lacing', and I started making two lace angels. Most years I finish these pieces on a day like that, but this year it took too long, so I didn't. For the rest this week was so hectic, that there was no time to make much lace.

Een volgend keer meer over de diverse andere aktiviteiten.

Another time I'll write more about my other activities.

Veranderingen

Ik houd niet van veranderingen. De afgelopen weken moest ik er toch weer aan geloven: updates moesten worden opgehaald, zowel op iPad en iPhone als op de pc, voor Windows. Nu doet alles het of niet meer, of anders. Geduld heb ik altijd in overvloed, maar nu even niet hiervoor. Steeds als ik denk, dat iets opgestuurd is, of ontvangen zal worden, blijkt dat het of niet gebeurd is, of, als er wel iets versuurd is, dat dat op een heel bijzondere, onbegrijpelijke manier gebeurde.

I don't like changes. The past few weeks had many for me: our iPad and iPhone had to be updated and the pc also needed a windows update. Noe everthing seems either not to work or works differently. Every time when I believe I've sent something by email, it hasn't been sent, or, if it was, it has been done in a peculiar way, which I can't understand.

Daarom bleef ik, mede na de grote stroom mails de na de vakantie op me wachtten en waar ik me doorgeworsteld heb, ver weg van het internet en computers.

Therefore I stayed away from the internet and computers for a while, which was also caused by the great number of mails that were waiting for me after we came home from our holidays and which took forever to wade through.

Maar ik ging intussen wel door met het maken van het een en ander.

But I carried on making things.

Deze zomer begon ik met het vreien van een 'sokkenwolrestendekentje' en liet daar ook al foto's van zien. Ieder blokje kreeg een andere kleur en het werd een bont geheel. Toen vroeg iemand me, of je echt zoveel kleuren moest gebruiken, want zij breide nog maar net en had niet zoveel kleurige resten. Dat inspireerde me tot het beginnen van sokkenwolrestendeken nummer twee: met de grijze wol, waarvan mijn oma altijd sokken breide ende geitenwolletjes, die mijn moeder verwerkte. Alle resten daarvan liggen al lang in dozen en omdat ik toch bezig was met het opmaken van resten, kwam dat goed uit. En omdat ik niet kon stoppen - het was te leuk - is dit dekentje nu af! Om het niet al te eentonig te maken, gebruikte ik toch ook nog een paar van mijn eigen kleurige restjes. De foto is helaas niet erg goed, maar het geeft een idee.

This summer I started knitting a 'Blankie', a blanket of small squares, knit from sockwool leftovers. Every square was made of a different coloured yarn. I showed apicture here of my work then. But somebody asked me if it was necessary to use so many colours, for she had just started knitting and didn't have so many leftovers yet. That inspired me to start another blanie, using the grey wools my grandmother always used to knit socks, and the grey/whites my mother tended to use for her socks. Boxes full of their leftovers were in my stash. Because I wanted that stash to get a bit smaller, it seemed a good idea. I couldn't stop: it was so much fun. And therefore this blanket is ready now. Because all that grey made knitting a little boring, I added a few of my coloured wools. The picture isn't very good, but you may get an idea.



Ik herinner me niet, of ik Jacobus al heb laten zien, gemaakt van een van mijn handgesponnen wolletjes, geverfd met ijsblokjes van KoolAid. Neus, voeten en handen van paarse wol, gesponnen op de tol, en lamnge tijd vergeten wachtend in een doos... Eindelijk afgesponnen en gebruikt.

I don't remember if I showed Jacobus here, made with one of my handspun wools, dyed with KA ice cubes. Nose, hands and feet wee knit with purple spindled wool, which I started spinning ages ago and finally finished spinning and used now.



Annita Wilschut ontwerpt zulke leuke knuffels - nu brei ik de beer Vera, ook door haar ontworpen. Ook gebreid van handgesponnen wol. Haar website is hier

Annita Wilschut designs such lovely things - no I'm knitting Vera, the bear she also designed. Also knit of handspun. Her website is here

Mijn weefgetouw is ook weer opgezet! Al lang wilde ik graag wat met vlechtkepers experimenteren, zodat ik daar nu mee bezig ben. Acht schachten, 16/2 katoen voor de schering. De inslag is nog even zoeken.

I've warped my big loom again! For a long time I wanted to weave a double two-unit weave, and that's what I'm experimenting with at the moment. Eight shafts, 16/2 cotton for the warp. Still deciding what to use for weft. Experiments are fun.



Er is nog een 'glimlachend' weefsel te zien: het trekt omhoog aan de zijkanten. Daar heb ik meestal geen last van. Hopelijk is dat over als de aanbindlat over de borstboom is.

There is quite a 'smile' in my weave: the edges go upwards. Normally I don't have that. Hopefully that will get better when the work is past the breastbeam.

Nog geen foto van de olifanten. Het klossen is zo goed als klaar! Alleen het afhechten nog, maar dat doe ik donderdag op school. (Kun je je erop voorbereiden, Ans!) Vanmorgen zag ik even niet meer hoe dat moest.

No picture of the lace elephants yet. They are almost done, only casting off (do you call it that in lace?) to do. But for that I'll ask the help of our teacher at school, next Thursday.

Tenslotte het spinnen: ook dat gaat gestaag door. In Doesburg, op het Textiel- en vezelgebeuren, kocht ik wat vezels, waarvan alweer wat gesponnen is. Nog steeds vind ik de spintolletjes heerlijk om te gebruiken

Finally I keep spinning. In Doesburg, where a fiber event was held, I bought a few things, which have been spun for a part. I still enjoy my spindles.

Monumentendag

Monument Day

Inderdaad: ik was er even niet. Plotseling bevond ik mezelf weer in Zuid Frankrijk, hoewel er toch echt geen plannen waren om op vakantie te gaan. Hoewel: plotseling - het was wel even 1250 km rijden. Ver dus.

Maar het weer was prachtig, en we konden er een paar dagen over doen om in de Provence te komen. Het was er lekker warm en gezellig, met allerlei bekenden, die we op de camping tegenkwamen.
Misschien later meer hierover, want nu moet ik gaan vertellen, waarom we weer met gezwinde spoed naar huis moesten, toen het september werd.

Indeed: I wasn't here for a while. Suddenly we found ourselves in the South of France again, although we hadn't had real plans to go on holiday. And 'suddenly'- it was a trip of over 1250 kilometers. Far. 

But the weather was fine and we could spend selveral days getting to the Proence. It was nice and warm, and fun to meet several old friends on the campsite.
But I'll perhaps write more about this another time, for now I must tel, why we had to hurry back home when September arrived.

Voor we weggingen had ik beloofd voor de Kantklosschool het kantklossen te demonstreren op de jaarlijkse monumentendag. Omdat kantklossen voor mij toch echt een winterse bezigheid is, moest het kussen en de klosjes bijna onder het stof vandaan worden gevist. Er op zaten mijn olifanten nog, met al die klosjes. Die meenemen naar Grooteboek, war we zouden zitten, was geen optie. Ik moest dus wat nieuws verzinnen. Gelukkig had ik op de Franse camping een patroon gekregen van een van mijn Franse kennissen, dat er eenvoudig genoeg uitzag. Omdat boerderijen vaak vrij donker waren vroeger, en we in een oude boerderij zouden zitten, moest het werk niet al te fijn zijn, want dan zou ik het niet kunnen zien. Ik maakte dus een vergrote versie van het patroon. Vrij dik linnengaren, een restant van een weefwerk, werd het garen.

Before we left I had promised to demonstrate bobbin lace making for our Lace School, on the occasion of the annual Monument Day in September. Because lacemaking for me is an actrivity for winter, the pillow and the bobbins had to be fished from under the dust (almost) On the pillow were still my elephants and the many, many bobbins. Taking that with me to the old, and probably dark, farmhouse where we would demo, was no option, so I had to think of something new. Fortunately one of the French ladies I knew at the camp site had given me a copy of one of het patterns, which looked simple enough. I enlarged it and wound the bobbins with linen, left over from weaving and not too thin.

Hier de boerderij waar we zaten / The farmhouse where we were.

 De huiskatten hadden de bedsteden ontdekt / The house cats had discovered the bedsteads

Iedereen die binnenkwam zag eerst die twee katten, maakte daarover een opmerking en vervolgde dan met de tweede, veelgehoorde opmerking: is het hier niet te donker voor jullie? De herhaling werkte bijna op onze lachspieren.

Everyone who came in first saw these two cats, made a remark about them and continued by asking, if it wasn't to dark for us in that room. The repetition of it almost made us laugh.

De andere klosster was Margreet, de schoonzuster van mijn broer, dus een goede bekende. Samen hadden we het heel gezellig.

The other lacemaker was margreet, my brother's SIL, so we knew each other well. Together we had a very nice day.

Ja, ik was er zelf ook. Hier was mijn eigen werkstuk al af, hoewel ik extra langzaam - voor mijn doen - geklost had. Gelukkig was er nog een demonstratie kussen van de school.

Yes, I was there, too. Here my own piece of lace was already done, although I had worked as slowly as I could (not very slow, probably) Fortunately the school had given me an extra pillo to show how lacemaking worked.

Er was de hele dag veel belangstelling en hier probeert een van de bezoekster zelf uit, hoe moeilijk klossen (niet) is.

There were many visitors and here one of the people tries out how hard it is (not) to make lace.

We genoten de hele dag van de bezoekers: we hoorden vele verhalen van het leven, vroeger in de oude boerderijen

All day we loved hearing the stories about life in the old farm houses as it used to be long ago.

Bij ons binnen was het gelukkig droog. Iedereen kwam drijfnat binnen: het regende bijna de hele dag hard. Jammer, want de organisatie had allerlei dingen bedacht, die met mooi weer een stuk leuker geweest waren.

Fortunately it was dry where we were. Everybody came in wet: it was raining hard almost all day. A pity, because many things had been organised, which would have been lovely in better weather. 

De parasol hoefde niet meer.

No need for the sun shade.

De gevelsteen in de voorgevel, naast de deur.

The stone in the front of the house, next to the door.

En nu is de zomer weer voorbij. De school is alweer begonnen en zelf word ik daar donderdagochtend weer verwacht. Zullen de olifanten misschien toch ooit af komen.

Now summer is over again. School has started already this week and I'll go there again for my first class of the season next Thursday. My elephants may be finished soon now. Perhaps.

Warm!

Eigenlijk wist ik het al lang: hitte is niet aan mij besteed. Of liever: ik heb er een hekel aan. Mijn benen zwellen op, tot ze meer lijken op de poten van een olifant. Als ik de was aan de lijn hang, die uiteraard in de zon is, slaan de vlammen me uit en val ik bijna flauw. Mijn activiteit was dus niet groot en schaduw zeer welkom.

Actually I knew: a heatwave is not my favorite type of weather. Or rather: I hate that heat. My legs get swolen so much, that they look like those of an elephant. When I try to hang the washing on the line, which obviously is in the sun, I get so hot, that I almost faint. So I wasn't very active and shadow was welcome.

Van onder de parasol keek ik naar de vele vlinders op de vlinderstruiken. Met zijn vieren zaten ze soms op een bloem en hele dikke hommels boorden zich dan nog een weg tussen hen door. Geweldig!

From under the umbrella I spent a lot of time watching the many butterflies on the flowers of the buddleia. Sometimes four of them were on one flower at a time and very fat bumblebees found themselves a way into the flower between them. Great!



De vezels die ik in mijn vorige bericht liet zien, nadat ze geverfd waren, zijn nu voor een deel gesponnen. Vooral het spinnen van de zakdoekjes met mijn Bosworth tolletje gaat geweldig goed met die warmte. Ik scheid de verschillende laagjes van elkaar en trek dunne lontjes, die vervolgens op een toiletrolletje gewikkeld worden. Zo waait de dunne zijde niet alle kanten op tijdens het spinnen, want waaien deed het af en toe echt wel.

I span some of the fiber I showed here last time after they had been dyed. Especially spinning the silk hankies with my Bosworth spindle was enjoyable. I separated the layers, pulled thin rovins of the fiber and wound these on toilet roll tubes. In that way the light and thin fiber wasn't blown away by the wind, of which there often was much.



Al het garen dat ik had gesponnen, moest natuurlijk ook gewassen worden. Daarvoor was het weer ook goed, dus ik laste nu en dan een wasdagje in.

All the yarn I span had to be washed an now and then I had a yarn washing day.



Als je dan toch wast, kan een geweven sjaal er ook wel bij. Want ja: de sjaal is eindelijk ook af en gewassen. Dat maakte een verschil: het werk werd veel soepeler en mooier! Blij mee.

When you are washing, you may as well wash a woven scarf. For yes: the scarf has finally been wet finished. What a difference that made! It became a lot softer and more drapable. Happy dance!






Hier nog een collage, met links het weefsel op het getouw, rechts voor en achterkant na het wasen. Techniek: schijndubbel. Garen: handgesponnen merino en Texelaar. Rode garen gedeeltelijk zelf (bij Jolanda) geverfd met cochenille. Voor de schering gebruikte ik een lont in verlopende kleuren rood.

Here a collage, with the weaving on the loom (left) and on the right front and back of the project after wet finishing. Technique was Deflected Double Weave, yarns handspun merino and Texel. The reds were han dyed with cochenille and in the warp I used a yarn, spun of a variegated roving.

Het inkle getoutje is ook opgezet en het eerste bandje wordt geweven.

I also warped the inkle loom and started weaving my first ribbon.



Ondanks de warmte toch nog heel wat gedaan. Geprobeerd overal foto's van te maken, wat dan weer door rondwarende spionnen gefotografeerd werd...

In spite of all the heat I've been pretty productive. I tried to take pictures of everything I did, and then was taken a picture of by roaming spies...



En bij al dat werk kregen we ook nog bezoek. De kip van de buren vond het gezelliger bij ons. Hij kleurde ook zo goed bij de stoelen! Als ik vond, dat hij weer naar huis moest, hoefde ik maar richting buurtuin te lopen en braaf volgde hij me. Dan bleef hij weer weg, totdat het weer te stil werd in zijn eigen tuin.

And with all that work we had a visitor. The neighbour's cick liked it better in our garden. Well: she looked quite good with our chairs: same colour! When I thought it was time for him to go back home, I just walked in the direction of the neighbours and he followed me nicely. Then he stayed away, until it got too quiet again in his own garden.

Klachten en Tour de Fleece

Anderhalve week geleden was de Weversmarkt in Hoorn. Altijd een van de hoogtijdagen in het jaar. Een dag, waarop ik er een halve dag over doe, om Het Grote Noord, waar de markt gehouden wordt, heen en terug af te lopen. Alleen bekenden, dus veel gebabbel. En leuk! In veel gevallen is dit de enige dag, dat ik sommigen zie, dus bijpraten is nodig.

A week and a half ago was the day of the annual weavers' market. Always one of the best days of the year. A day, when it takes me half a day to walk up and down the main shopping street once. There seem to be only people I know, so lots of chatter. Fun! In many cases they are people I only see once a year, so an update of events is needed


Ik kreeg deze keer veel klachten: waar bleven mijn berichten op mijn blog? Het was al veel te lang geleden!
Natuurlijk had iedereen gelijk. Op de een of andere manier komt het er deze zomer niet van. Met mooi weer leef ik ongeveer buiten, en de computer blijft even uit. De iPad is in de zon niet te lezen en de phone is te klein..

This year I got complaints: where were the messages on my blog? It had been far too long already!
Of course everybody was right. For some reason I don't feel like it this summer. When the weather is nice I almost live outdoors and the computer is not in use. The iPad can't be read in the sun and the phone is too small.

Spinnen gaat wel. Gelukkig maar, want ik deed opnieuw mee aan de Tour de Fleece op Ravelry. Ik deed mee in twee teams, spon iedere dag en plaatste collagefoto's in de groepen. Voor ik het wist was er weer een dag om.

I could spin, however. Good, because I took part in the Tour de Fleece on Ravelry again. I was a member of two teams, posted collage pictures every day and span every day. Before I noticed another day had passed.




De bedoeling was, dat mijn vezelvoorraad kleiner zou worden door al het gespin. Dat lukte aanvankelijk ook vrij aardig, hoewel die voorraad met alle vezels die ik voor mijn verjaardag kreeg, toch nog aardig gegroeid was. Van de dierlijke vezels zijn er nog maar drie van de tien zakjes met 25 gram vezels over. Op de foto is het derde strengetje van boven, turquoise geverfd, de cashmere uit het pakketje.
Ook diepte ik onderuit de verzameling lang vergeten vezeltjes op en spon ze. Zoals de paarse merino rechts op de foto. Daarvan dacht ik twee keer, dat het op was, en vond toen nog weer een klein stukje lont. De spintollen, die ook in het vergeetboek geraakt waren, kwamen ook weer tevoorschijn en ik had dolle dagen.

I meant to make a dent in my fiber stash with all this spinning. At first that was pretty succesful, although the fiber I got for my birthday made this stash grow a lot. I used up much of the protein fiber in the kit. Of the ten samples of 25 grams each only three remain. In the picture is the cashmere from the kit, which I dyed before, third from top.
I also found lonf forgotten fibers in my stash and spun them. Like the purple merino in the picture. Twice I thought I'd finished all of that, but then I found another piece of roving. The spindles, also more or less forgotten, reappeared as well and I was having a great time.

Toen ging het mis: op de weversmarkt kon ik een paar dingen niet weerstaan. Met 250 gram Blue Faced Leicester en drie zijden 'zakdoekjes' en een heel bonte lont van een door mensenhand gemaakte, glanzende vezel, kwam ik thuis en ook een Ashford bandweefgetouw ging mee.

Then things went wrong: on the weaversmarket I could not resist a few things. I got home with 250 grams of BFL and three silk hankies and a multicoloured, cheerful man made fiber. An Ashford inkle loom also came home with me.


De dag na de markt besloot ik dat al mijn aankopen beter zouden worden van wat kleur. Verven dus.

The day after the market I decided my fiber would look even nicer with some colour, so I started dyeing.



Het resultaat, na ook nog twee restbaden.

The result after two more dyeing baths to exhaust the dye.



Links een stuk zijde lont, rechts midden Polworth, onderaan Clun.

On the left a piece of silk roving, in the middle on the right Polworth, at the bottom Clun.

Dochter belde: bij haar lagen vijf zakken wol van Schonebeker (waarschijnlijk) schapen. Haar schoonzuster en zwager hadden hun schapen geschoren en ik kon vast wel iets met de wol doen.

Daughter rang up: at her place were five bags full of sheep wool (probably Schonebeker). Her SIL and BIL had shorn their sheep and thought I knew what to do with the wool.

In de Tour de Fleece verdiende ik een aantal medailles

I earned a few medals in the TdF.



En tenslotte, als klap op de vuurpijl, bleek ik ook nog een prijs te hebben gewonnen: een mooie merino lont.
Zo is mijn wolvoorraad deze tour niet veel kleiner geworden, maar leuk was het wel.
Wat bloggen betreft: ik probeer mijn leven te beteren!

And finally I also turned out to win a prize in the Tdf: a beautiful merino roving.
You see my fiber stash hasn't got much smaller, in spite of all my spinning, but it sure was fun!
As for blogging: I'll try to better my life!

Druk, druk, druk...

Busy, busy, busy

Het is alweer half juni, de zomer viel gister, met hoge temperaturen, en heerlijk geluier in de tuin. Verder is en blijft het hier een en hetzelfde seizoensgetob: herfst. Donker, winderig, koud, nat. Maar niet getreurd: als je veel te doen hebt, is dat weer niet al te belangrijk. Hoewel... spinnen kan ook heel goed buiten in het zonnetje!

It's mid-June already, summer was yesterday, with high temperatures and being lazy in a dechchair in the garden. Now we're back to our lasting seasontrouble: autumn. Dark, windy, cold, wet. But not to worry: if there is much to do weather isn't all that important.

Ik heb nog steeds last van de opruimkoorts en wil eerst wat garens opgebruiken, voor ik nieuwe mag maken of kopen. Dozen vol resten van o.a. sokkenwol stonden en lagen in mijn kamer en de muren kwamen steeds dichterbij. Daarom begon ik aan het sokkenwolrestendekentje. Het is al weer verder gevorderd, maar hier nog een plaatje van even geleden.

I'm still in the stashbusting mood and want to use up yarns, before I buy or make new ones. There were boxes full of, amongst others, leftover sockyarn, lying and standing in my workroom, and the walls kept coming nearer all the time. Therefore I started the sockleftoverblanket. It has progressed since I took this picture, but want to show it anyhow. 

Eerder schreef ik ook over de bruine sokken, waar ik mee bezig was. Het werden drie paar en ze worden ijverig gedragen.

Some time ago I wrote about the socks I knit of my grandmother's leftover sockyarns. Three pair of socks grew out of them and DH is wearing them a lot.

In de periode, waarin ik niets van me liet horen, was er ook wel het een en ander aan de hand. Nu, na twee begrafenissen, een trouwerij en mijn verjaardag, moest het er maar weer eens van komen. Anders dan andere jaren vierde ik die verjaardag zowaar en het was erg gezellig.
Ik werd ook erg verwend met mooie cadeaus: de post  bezorgde dit pakje:

In the time I didn't write a lot happened. Two funerals, a wedding and my own birthday. Different from other years I had a party for my birthday. And I had a great time. 
And got lovely presents. The postman delivered this parcel:

Het lag op de tuintafel op me te wachten en bestond uit drie kleinere doosjes, die aan elkaar geplakt waren.
In de ene zaten 10 soorten plantaardige vezels. Van iedere soort 25 gram.

It was waiting for me on the garden table and actually was three boxes taped together. In one of them were plant fibers to spin, 10 different plants, 25 gr. each

In de tweede zaten 10 soorten dierlijke vezels en in de derde een mooie rode tussahzijde en een prachtig glanzend zwarte moerbeizijde, van ieder honderd gram.

In the second were 10 different protein fibers and in the third a lovely red tussah silk and a lustrous black mulberry silk, 100 grams each.

Op de foto ook nog een streng met 100 gram groen/witte merino/zijde (ook een cadeautje) en rechtsboven staan tenslotte nog drie kleurtjes linnen om te spinnen. Niet verkeerd, toch? Nu nog tijd om te spinnen.

In the picture is also 100 grams of green/white merino/silk (another present) and in the top right corner are three different coloured linens to spin. Not bad, is it? Now for time to spin!

Die tijd komt er aan, want de jaarlijks opwinding op Ravelry is weer begonnen: de Tour de Fleece! Nu al meer dan 1500 spinners en spinsters hebben zich officieel aangemed (officieus volgen nog meer mensen het gebeuren) en zij proberen zoveel mogelijk iedere dag dat de Tout de France rijdt, een poosje te spinnen. Geen wedstrijd, geen druk, puur een uitdaging voor iedereen om het spinnewiel of de spintol te laten draaien, als de wielen van de wedstrijdrenners in Frankrijk. Daarom was ik al in training: ik verfde wat van mijn cadeauvezeltjes:

That time will be here, for the annual excitement on ravelry has started again: the Tour de Fleece! Now over 1500 spinners are officially taking par tand more are lurking. Every participant just tries to spin for a while on every day the cyclists in the Tour de France are on the road. No spinningrace, no goals, just for the fun of it and to challenge yourself to have these spinning wheels and spindles spinning like the wheels of the athletes on their bikes. Therefore I was training: I dyed a few of my birthdaypresentfibers:

Ook spon ik op mijn beide spintollen. Zweedse wol op de turkse tol, zijde op de kleine.

I also spindled. Swedish wool on the turkish spindle, silk on my small one.

Om nog meer ruimte te maken gebruikte ik handgesponnen wol voor een weefsel. Al lang wilde ik proberen een schijndubbel te weven. Er lag nog wat gesponnen wol in grijs en een verlopende rode kleur. Samen moest dat een sjaal kunnen worden en dan kon ik die techniek mooi eens uitproberen. Het gaat lukken, denk ik: het is leuk om te doen en het resultaat is mij aangenaam.

To create more room for handspun yarns I decided to use handspun wool for a handwoven project. Since a long time I wanted to try out the technique Deflected Double Weave. There was some grey wool and a variegated red. Together they ought to make a nice scarf and at the same time I could try out this technique. I enjoy working on it and like the result.

Het was dus wat bedrijvig hier, en als ik goed luister, hoor ik een zielig olifantengetrompetter: helaas, de kanten olifanten liggen even in de wacht. Dat komt beslist binnenkort wel weer goed. Maar eerst even de Tour de Fleece! Nog even trainen straks!

You understand it was a little busy here and when I listen carefully, I hear the sound of elephants. So sorry: the lace elephants have to wait a little. Soon that will change again, but first: the Tour de Fleece! Now I'm going to do some training again!

Er zijn van die tijden...

There are times...

... dan kom je er niet toe om te bloggen. We zijn toch echt al weer een tijdje thuis.
Af en toe dan, want vaak zijn we er ook niet. We waren even een dagje in Amsterdam, we werkten wat in de tuin, als het een keer niet regende. Lieve help: dat onkruid probeert de schade in te halen. Toen het zo droog was, groeide het niet of nauwelijks, maar nu doet het echt zijn best.
En soms ga ik op bezoek bij mijn adventskalendersjaal, die ik in december breide naar het ontwerp van Wollkistchen (hier) van het mooie garen (merino/zijde) dat is geverfd door Loret Karman Die sjaal logeert even bij Wilbert in zijn winkel.

... when you simply don't feel like blogging. We have been back home for a while now.
Well at least now and then, for very often we werne't home at all. We spent a day in Amsterdam, we worked a bit in the garden, when it wasn't raining for a change. Boy: those weeds are trying to grow double speed now. They try to make up for those dry days, when they hardly grew at all.
And sometimes I go and visit my adventcalendershawl, which I knit in December (Wollkistchen's design, you can find it here). I used the lovely merino/silk yarn, dyed by Loret Karman. That shawl is staying in Wilbert's shop for a while.

Wilbert laat de sjaal  en zijn mooie plekje zien.

Wilbert showing scarf and its nice spot in the shop.

Het garen erom heen is ook geverfd door Loret.

The yarn around it was also dyed by Loret.

Doe ik dan op dit moment niets met draadjes of vezeltjes?
Teveel om op te noemen. Laat ik even laten zien, waaraan ik veel tijd besteed: een truitje, al weer volgens een 'top-down' (dus vanaf de hals naar beneden gebreid) truitje uit het boek van Ann Budd op mijn iPad. (Heerlijk zo'n app) Het garen dat ik gebruik is Baby merino van Drops. De kleur? Ik ben vast in mijn turquoise periode!

You wonder if I don't do anything fibery at the moment?
To much to mention it all here. Let me show, what I'm spending much time on: a sweater, knit after the directions in Ann Budds book 'Top down sweaters' which is on my iPad. (I love these apps) Yarn used is Baby merino by Drops. Colour? It seems I'm having a turquoise period!

Mijn kanten olifanten groeien langzaam maar gestaag. Van de negen olifanten-in-optocht zijn er nu zeven en een halve af.

My lace elephants are steadily growing. Of the nine elephants I have done seven and a half now.

Op weefgebied ben ik een beetje aan het 'droogweven'. Het plan is nog steeds om iets in schijndubbel te gaan weven, maar de mogelijkheden zijn zo uitgebreid, dat kiezen moeilijk is. Ik studeer er nog even op.

As for weaving: I'm 'dry-weaving' still: plans are to weave something in deflected double weave, but possibilities are so huge, that choosing is hard. I'm still studying on it.

Wel naaide ik een vestje van een geweven proeflapje. Er waren maar een paar heel kleine lapjes, dus ik maakte smalle voorpandjes, en zijpandjes van het andere stuk. Voor de rug kocht ik een lapje. Voering erin en voila!

What I did do was sew a vest of two small samplers I wove a long time ago. There were only two small pieces, so I used one for a very narrow front, the other for the side. The back was made of bought material, I added some lining and: volila!

Week van het weven II

Week of weaving II

Na het geslaagde bezoek aan Doesburg vervolgden we onze bezoeken in Doetinchem. Daar hield Riek Bruggink open huis. Dat bedoel ik vrij letterlijk, want we mochten alle drie etages, gevuld met weefwerk, bekijken.
Het huis was weer snel gevonden met behulp van het bekende vaandel.

After the succesful visit to Doesburg we continued our visits in Doetinchem, where Riek Bruggink held 'Open House', which I mean literally: we were allowed to look on all three floors, filled with weavings.
The house was easy to find, helped by the, by now, well known flag outside.

Binnen was het een drukte van belang en ik ontmoette er bovendien meer Noord Hollanders, oude bekenden uit de weefwereld. We praatten natuurlijk even bij, want we hadden elkaar lang niet gezien.

Inside it was pretty crowded and I met a few people from our own western province, whom I have known for years from the weaving world. Of course we chatted and exchanged the latest news, because we hadn't met for quite a long time.

Toen werd het tijd om echt het weven te bekijken. Er was zoveel te zien. Hier een paar indrukken.

Then it was time to have a look at the weavings. There was so much to see. Here a few impressions.

Ik was vooral enthousiast over iets, wat met weven weinig te maken had: drie paneeltjes met open naaiwerk, op een manier gemaakt, die ik zelf ook eens gebruikt had (links boven aan de muur). Ik maakte er een kubus van, Riek lijstte ze in (zoals bijna alles wat ze maakt) en hangt ze aan de muur.

I especially liked something, that had nothing to do with weaving: three small panels with cut-work embroidery (top left on the wall), made in a way I used myself years ago. I made them (six of them) into a cube, Riek framed them, just like almost everything she makes, and hung them on the wall.

Liggend een paar weefsels, geïnspireerd door een gedicht (dat rechtop staat, achter de weefsels)

Lying here are a few weaves, inspired by a poem (standing upright behind the weaves)

We wilden ook graag kijken bij de Rozengang in Aalten. Al heel lang stond dat op mijn verlanglijstje en dit leek een goede gelegenheid. Van de kennissen, die ik op het vorige adres had ontmoet, had ik al gehoord, dat dit niet eenvoudig te vinden zou zijn. En inderdaad: onze TomTom voerde ons herhaaldelijk bij een particulier het erf op, waarna de weg dood liep op een groot hek. Toch maar weer eens ouderwets de weg vragen. Dat werd een heel eind omrijden.
Net voor sluitingstijd hadden we het gevonden: een ruimte vol getouwen, mooie garens te koop (ik hield me in, want ik heb nog zo het een en ander, en weet ze nu te vinden!

We also wanted to have a look at the Rozengang in Aalten. It had been on my wish list for quite a while and this seemed a good opportunity. The friends I met at the address before this, had already told me it wouldn't be easy to find. And indeed: our navigation system sent us to the door of private people (no weavers) and the road was a dead end, with a huge gate across. We had to be oldfashioned and asked the way. That meant we had to drive a long way around.
Just before they were going to close the shop for the day we found them: a spacy room, full of looms and beautiful yarns for sale. I didn't buy any, because I still have some stash and know where they are now!. 

Er stond een groot, antiek getouw, waarop een wever in Zweeloo zijn brood had verdiend. Hij weefde, zijn vrouw naaide. De Rozengang had het getouw gekocht, toen ze hun bedrijf beëindigden. Het pneumatisch aangedreven schietspoelgetouw moest even bewonderd worden, de heer des huizes demonstreerde.

There was a big, antique loom, on which a weaver in a small village in the east used to earn his living. He wove, his wife sewed. The Rozengang bought the loom when they ended their workshop. Of course I had to see the pneumatically driven loom. The master of the house demonstrated.

Het was inmiddels laat geworden. Tijd om ons logeeradres bij dochter op te zoeken. Heerlijk zitten, met de benen omhoog. Gezellig bijpraten, met de kleinkinderen bemoeien en lekker slapen, om de volgende morgen verfrist weer verder te gaan.

By then it was late. Time to go to our daughter's, where we would stay the night. Sitting down, putting our feet up. Chatting together, paying attention to the grandchildren. Having a good night's sleep, to be able to continue our trip the following morning.

We hadden het plan, om naar Winterwijk te gaan. Daar exposeerde een groep, die zich '12' noemde. We hadden gehoord, dat ongeveer de helft van de bezoekers het niet zo geweldig vond, de andere helft was enthousiast. Ik bepaal graag zelf, tot welke helft ik behoor, dus we gingen richting Winterswijk.
Ook hier een adres, dat niet te vinden was. We konden wel tamelijk dichtbij komen, hadden ook een idee, waar het zou moeten zijn, maar het onverharde weggetje liep dood. Uiteindelijk vroegen we opnieuw de weg aan een man, die post rondbracht, en duidelijk bekend was. Hij adviseerde ons, de auto te parkeren en een klein stukje te gaan lopen. We kwamen toen wel door de achterdeur van de galerie, waar de tentoonstelling werd gehouden, maar dat mocht te pret niet bederven.

We had planned to go to Winterswijk. There a group, called '12' held its exhibiton. We had heard, that about half the visitors didn't like this presentation very much, the other half loved it. I like to decide to which half I belong, so we went to Winterwijk.
Another address that couldn't be found. We got pretty near, had an idea where we should be, but the unpaved road was another dead end. At last we asked the way again, this time with a man who was delivering letters and obviously would know his way around. He advised us to park the car and walk a short way. We reached our destination, the galery, through the back door, but that didn't spoil our fun.

Ik zou gaan behoren tot de helft, die waardering had voor het getoonde. Het enthousiasme spatte er van af. En tja: het was hier en daar wat experimenteel, en het was niet allemaal weefwerk, maar het was met fantasie gemaakt en gepresenteerd, er was duidelijk met een groep gewerkt, wat ook weer een nieuwe dimensie aan het geheel gaf.

I was going to be one of the people who liked what was on show here. Enthusiasm abounded. Yes, it was experimental here and there and not everything was woven, but it had been made with lots of fantasy and it was clear a group had been working together, which gave it all a new dimension.

De groep heet '12' omdat ze begonnen in 2012 en omdat ze twaalf leden tellen. Ze begonnen tijdens een cursus en dat beviel zo goed, dat ze samen zijn blijven werken. De meesten hebben een weefachtergrond, gebruiken bij een gezamenlijke opdracht ook meteen het getouw, anderen gebruiken ook andere technieken. Iedereen heeft duidelijk zijn eigen stijl en voorkeur.
Boeiend om te zien.
Hier teken ik al weer een gastenboek (wat moeilijk om iedere keer weer wat te bedenken). Achter mijn hoofd negen kleine geweven paneeltjes (ik heb hier geen duidelijkere foto van). Ze blonken uit in eenvoud, waren mooi ingelijst en tot een geheel samengevoegd. Hoewel ze echt geweven waren, zagen ze er bijna uit als borduurwerk, met heel summiere streepversiering. Mooi!

The group is called '12' because they started in 2012 and have 12 members. They started working together during a workshop they did and liked that so much, that they kept on working together. Most of them have a weaving background, they use a loom for nearly every theme they work on. Others also use other techniques. Everyone's style and preference is quite visible.
Interesting.
In the picture I'm signing another visitor's book. Hard to think of something to write each time. You can see, on the wall behind my head, nine small panels (I haven't got better pictures of them). They were very simple, had been framed beautifully, and joined nicely to one object. Althoug they had been woven, they looked a lot like embroidery, with very simple stripes. Lovely!

Het laatste adres op weefgebied (we bezochten nog wel even een kleine camping, waar we binnenkort misschien willen kamperen en die toch vlakbij was), was Louet. Daar exposeerden Nel Vervoorn en Ank Hazelhoff.  Zij waren de dames, die me op de kantexpositie zo enthousiast hadden gemaakt. Hun werk hing in de showroom van louet, tussen de weefgetouwen.

Our last address that day, as for weaving (we visited a small campsite in between, which was near and where we might go camping later this summer) was Louet. Nel Vervoorn and Ank Hazelhoff showed their work in Louet's showroom, between all the looms.

Een van beide dames was gespecialiseerd in het werken met koperdraad, de ander maakte platte, maar technisch mooie en ingewikkelde weefsels. Van het koperdraad vond ik vooral een klein vogeltje prachtig, verder hier een impressie van wat tussen de getouwen aan de muren hing

One of the two ladies specialised in working with brass wire, the other made flat, but complicated beautiful weaves. I loved the little wire bird (no picture) od the wire weaves, and give a impression here of what was hanging on the walls between the looms..

We aten nog wat en gingen toen weer terug naar huis. Laat in de middag waren we terug. Ga ik nu volgend jaar meedoen? Ik weet het nog steeds niet. Het is verleidelijk, maar ook hoogst vermoeiend. Ik denk, dat ik maar weer als toeschouwer op ga treden.

We had some lunch and then we went back home. late in the afternoon we were back. Will I take part, when the event will be held in our province next year? I can't decide yet. I'm tempted, but it is also very tiring. I think I'll be one of the visiting weavers again.