Jarig en op reis.

Blog-aniversary and visiting.


Het is nauwelijks voor te stellen, maar vandaag is het precies vier jaar geleden, dat ik begon met dit blog! Waar blijft de tijd? Hoewel: dat is eigenlijk waarover dit blog gaat. Toch?

It's hard to imagine, but today it's exactly four years ago, that I started writing this blog. Where have these years gone? Well, that's what I tell here, isn't it?


Deze week waren we weer eens in de Achterhoek, want dochter was jarig. Het was al een hele tijd geleden, dat we daar waren en we hadden dus een heleboel te zien.

This week we were visiting DD on her birthday. It was a long time since we were there, so we had lots to see.

We moesten de Lego bouwwerken bewonderen. Hier het politiebureau. Helaas is het alweer te klein en Sinterklaas is vriendelijk verzocht een maatje groter te brengen. Tja, al die misdaad: dan zijn er meer cellen nodig.

We had to admire the Lego buildings. Here the police station. I was sorry to hear it was too small already and Santa has been asked to bring a bigger one. Of course, with all the crime of these times, one needs more cells.

 Ook in het echt werd er flink gebouwd. Het huis is in de weken, dat we er niet waren behoorlijk gevorderd.

In real life building has gone on. In the weeks we weren't there, the house has progressed a lot.

 Gelukkig was de hoop zand er nog om in te spelen.

Fortunately the sandmountain was still there to play in.

Moeder en dochter keken toe en zagen dat het goed was...

Mother and daughter watched and saw all was well...


Thuis keken we weer tegen alle witte lappen aan, die ons uitzicht zullen vormen, de komende drie maanden.

Back at home we saw the white sheets again, which will be our view, the next few months.

Het begon op 9 november: het bollenveld tegenover ons liep vol mensen, die het witte spul uit begonnen te rollen.

It started on November 9: the tulipfield across the street was full of people who started unrolling the white stuff.

Wat nu: mooi, die bollenvelden...?! Dat mooie duurt maar twee weken hooguit (eerder twee dagen)

What do you mean: pretty, these bulbfiels...?! That's only for two weeks (or days, rather) 

Hier moeten we het de komende tijd mee doen.


This will be it, the coming weeks.

En nu de foto's

And now the photos...

Zondag blogde ik vanaf mijn iPad en dat ging wel goed, maar het is nog even wennen. Nu maar weer even achter de oude vertrouwde pc. En foto's genomen met de vertrouwde camera. Dat is geen garantie voor kwaliteit, want de eerste foto, van de trui-in-wording is bepaald niet scherp. Hij geeft wel een goede indruk van waar ik mee bezig ben, dus hij mag toch blijven.

Last Sunday I sent a blog from my iPad, and that worked well, although I have to get used to it. So now I'm back at my trusted pc, and took photos with my trusted camera. That doesn't garantee quality, though, for the first picture I took of my WIP-sweater is not very clear. It does give an impression of what I'm doing, so it can stay.

Ik had dus echt te weinig rood garen en was gister bij Wilbert in de winkel. Gelukkig had hij nog een bolletje. Rood is nogal populair, vooral nu de kerst nadert, and iedereen lijkt wel kerstballen te breien, die ontworpen zijn door twee Noorse mannen. Misschien verdwijnt de rest van de bol die ik nu kocht, ook wel in een bal.

I really had not enough of the red yarn, so yesterday I was in Wilbert's yarn shop. Fortunately he had a ball left, for red is a popular colour with Christmas approaching, and everybody seems to knit the christmas baubles, designed by two Norwegian chaps. Perhaps the rest of this ball I bought will disappear in a bauble.

De schuine biezen zijn af, ik ben begonnen aan de mouwen. Ook die zitten vol patroonsteken en zijn dus nogal bewerkelijk. Onder het breiwerk de afbeelding van de trui, zoals hij moet worden.

De red ribbons are done and I've started knitting the sleeves. They are full of patterning, too, and take some time and attention. Under the knitting a picture of the sweater as it will be (I hope)

Omdat ik toch in de winkel was, kocht ik ook een naaldenmetertje. Ik had er een paar, maar op onverklaarbare wijze zijn ze verdwenen. De losse KnitPicks naaldpunten, die verwisselbaar zijn, verliezen heel snel de aanduiding van de maat, die erop gedrukt pleegt te staan. Verwarrend. Dus dit apparaatje gekocht. Nu kon ik gelijk eens opmeten, of mijn naalden wel even dik waren. Wel volgens de knopjes aan het eind: 4 mm. Maar de onderste paste keurig in het 4 mm gaatje en de bovenste beslist niet!

Because I was in the shop I also bought a gauge. I used to have a few, but lost them somehow. On the exchangeable KnitPicks needlepoints the size is printed, but that soon disappears when you use them.  Confusing. So I bought this gadget. Now I could also see, if the needles I was using for the sweater were the same size. It said 4 mm on the ends of both, but the bottom one fit in the 4 mm hole without a problem, the top one certainly didn't!

Nog even een paar proefkantjes van de Vlaanderse kantlessen.

A few pictures of exercise pieces of the Franders lace lessons.

Dit kantje heet De Aap. Iemand een idee waarom? Het moet een heel oud patroon zijn.

This lace pattern is called The Monkey. Anybody an idea why? It is said to be a very old pattern.

 Eerder schreef ik over de carrier rods: een afvalproduct van de zijdeindustrie. Een paar ervan verfden we mee met de indigo. Thuis kookte ik ze op met wat soda en spoelde ze in azijn. Erg veel blauw bleef er niet over. Hier liggen ze te drogen. Nadat de 'lijm' eruit gewassen is, moeten ze met veel zorg behandeld worden, want de korte vezeltjes vallen snel uit elkaar.

I wrote about the carrier rods, a waste product of the silk industry. We dyed a few with indigo a few weeks ago. At home I boiled mine in a little soda, rinsed them with vinegar. Not much blue was left. Here they are drying. They have to be handled carefully after the 'glue' is washed out, because the short fibers fall apart easily.

Rechts het resultaat na het spinnen, getwijnd met indigo wol. Een ongewassen, ongeverfde ´rod´ ligt ernaast. Van 3 ´rods´kreeg ik 37 meter garen. Links een streng, die ik spon van vezels, die ik op de weefmarkt in Hoorn bij Bart en Francis kocht. Glad en glibberig, maar wel een mooi resultaat.

On the right the result after spinning, plied with indigo wool. An unwashed, undyed ´rod´ is next to it. 3 ´rods´ gave me 37 meters of yarn. On the left yarn I spun from fiber I bought from Bart and Francis at the weavers market in Hoorn this summer. It was very slippery and shiny, but the result is nice, I think.

Breien,breien, breien

knitting, knitting, knitting.

Een van mijn huidige breiprojecten is een trui uit Verena, herfst 2011. Het is met recht een project, want de constructie is nogal ingewikkeld. Ieder pand bestaat uit drie delen, tussen het onder en boven voor- en rugpand komt een schuine kabel. Voor- en rugpand worden in spiegelbeeld gebreid, maar in het patroon staat nauwelijks, hoe je dat moet doen, zodat het ook past. Op de foto hierbij staat de schuine bies, die onder- en bovenpand verbindt. Waarschijnlijk heb ik net te weinig van de rode wol omde tweede bies af te maken. Dat wordt dus weer een reisje naar de wolwinkel, vrees ik

One of my knitting projects at the moment Is a sweater from verena, fall 2011. It is quite a project, because the construction is rather complicated. Front and back are both in three parts, between top and bottom is a cable piece that slopes up from left to right. Front and back have to be knit mirrorwise. How to do that, so that the parts really fit, the pattern doesn't tell very well. In the picture here is this cable band, which comes between upper and lower front and back. Probably there won't be enough of the red yarn. That will mean another trip to the LYS, I fear.

Ik heb deze foto met de iPad gemaakt, om eens te kijken hoe dat allemaal werkt. Daarom laat ik het maar bij een foto. Later volgen er ongetwijfeld meer. Nu ga ik nog even mijn rode wol opbreien.

I took this photo with the iPad, to try out how all this works. Therefore I leave it at only one photo. No doubt more will follow. Now I'm going to finish the red wool.

Praten over weven

Talking about weaving


Eigenlijk houd ik er niet zo van om over weven te praten. Het is meer iets om te doen.
Er zijn teveel weefsters, die vaker praten over weven dan ook zelf daadwerkelijk achter het getouw te zitten. Daar word ik wat ongedurig van.
Maar als ik er niet over praat, dan is er geen blog, dus hier moet het dan maar even.

Actually I don't like it so much: talking about weaving. There are too many weavers who talk about weaving more often, than that they really are at the loom. It makes me a bit restless. 
But if I don't talk about it here, there is no blog, so for a change I have to talk about weaving.


De (klein)kinderen waren op bezoek. Pepijn had al snel zijn weefgetouwtje weer ontdekt en wilde weer aan de slag. Hij had ook gezien, dat het weefgetouw in de kamer veranderd was. Zijn vragen vlogen me om de oren: waarvoor dienden al die knopjes? Kon hij daar ook op weven? Ging dat hetzelfde als op het kleine getouwtje? We praatten dus over weven samen.

The (grand)children were visiting. Soon Pepijn had discovered the small loom with his weaving on it and he wanted to go on with his work. He'd also seen, that the loom in the livingroom had changed. His questions flew at me: what were all these pins for? Could he weave on that loom, too? Did it work in the same way as the small loom? 
So we talked about weaving together.

 Jasper keek ook even mee.

Jasper had a look, too

Even proberen of de benen al lang genoeg zijn (nee dus)

Trying if the legs are long enough already (they weren't)

Dit was het weefsel waarmee ik bezig was. Ach ja, je hebt op de Megado 32 schachten, dus je zet een overshot op met maar vier schachten. Moet kunnen.
Deze overshot ontwierp ik als 'namedraft'. Om het uit te proberen gebruikte ik even deze duidelijke contrastkleur - in het wit kon ik slecht zien of er fouten in het patroon zaten en of het patroon me zo beviel of veranderd moest worden. De inslagdraad is handgeverfde en - gesponnen katoen, de schering is naturelkleurige cottolin. De tekst die ik gebruikte voor de 'namedraft' zal ik later wel eens verklappen.

This was the weave I was working at. Well: one has 32 shafts on the Megado loom, so one weaves an overshot on only four. Nice.
This overshot I designed as a 'namedraft'. To try out the pattern I used a contrast colour - in white I couldn't see very well if there were any mistakes in the pattern and if it pleased me as it is here or had to be changed. The weft is handdyed and handspun cotton, the warp is natural coloured cottolin. I'll tell you what the text was I used for the 'namedraft. 

Toen ging het wel in het wit: mijn oorspronkelijke plan. Ieder patroonblok hier maar eenmaal getrapt, zodat het patroon er heel anders uitziet. Meer naar mijn zin.

Then I could go on in white, my original plan. Here I used every patternblock only once, so that the pattern looks completely different. It pleases me more.

Intussen speelden de andere kinderen met de iPad van oma. Buurmeisje Angela was ook gearriveerd, en Pepijn was in die iPad toch ook wel erg geìnteresseerd... Even kijken dus! Het praten over weven was (en is) dus weer even voorbij!

In the mean time the other children were playing with grandma's iPad. The girl from next door, Angela, had arrived, too and Pepijn was also very interested in that iPad... Just having a look! So talking about weaving was (and is) over again for the moment!


PS: Sinds vandaag heb ik een extra pagina bij dit blog. Daarop heb ik informatie geschreven over het kanten vestje van de vorige keer. Boven mijn profielfoto kan deze extra info en patronen pagina aangeklikt worden.

Since today I have an extra page on this blog. I've writeen some info on my lace vest on it. You can click on the extra info and pattern page, above my profile picture.

PS2: De sokken van de vorige keer hebben een goed tehuis gevonden. Ze hoeven dus niet gerecycleerd te worden!

Last blog's socks have found a new home and needn't be recycled!

Showtime!

Al voor we naar Frankrijk gingen, schreef ik, dat er het een en ander af was, maar dat ik daar later, met foto's, op terug zou komen. Het heeft even geduurd, want eigenlijk wilde ik betere foto's maken, dan degene die ik had, maar dat heb ik tot nu toe niet gedaan en ik wil niet langer wachten.

Before we went to France I wrote, that I'd finished a few projects, but that I'd write about it later and show the pictures. It took a while, though, because I wanted  to take better photos, but until now I didn't and I don't want to wait any longer.


De meeste van deze projecten waren, om het zacht uit te drukken, nogal tijdrovend. De moeite waard om hier dus nu getoond te worden.

Most of these projects were, to put it mildly, rather timeconsuming. Worth to be shown here.

Het kanten vestje is af! Hier de achterkant...

The lace vest is done. Here is the back...

 ... en hier de voorkant. Twee zomers heeft het geduurd, maar dan heb je ook wat. Het resultaat bevalt me wel. Tijdens het werken heb je nauwelijks een idee van het eindresultaat.

...and here's the front. It's taken two summers, but at least it looks nice now. I'm pleased with the result. While I was working at it I'd hardly an idea what the endresult would be.

Nu ben ik weer verder bezig met mijn cursus Vlaanderse kant aan de kantklosschool. Dat was weer even lastig, na zo'n hele zomer toch veel geklost te hebben. Deze techniek is zo verschillend! Dit is mijn eerste proefkantje van dit seizoen.

Now I'm continuing the lessons in Flanders lace at the lacemaking school. It was hard after doing so much lace all summer. This technique is so different! This is my first practice piece of the season.

 Op de laatste dag van dit jaar, waarop een parasol nodig was, fotografeerde ik de Back to the garden sjaal, een ontwerp van Bad Cat designs en als samenbreiproject op Ravelry.

On the last day of this summer when we needed a sunshade I took pictures of my Back to the Garden shawl, a Bad Cat design, and KAL on Ravelry.

Het breien was een plezier

Knitting it was fun

Duidelijke foto's ervan maken wat minder. In elk geval is de shawl terug in de tuin!
Het garen is afkomstig uit Estland, merk Evilla. Het heeft een enorme looplengte, dus ik had er minder van nodig dan verwacht en heb nog genoeg over, om er nog een sjaal van te maken.
Het grote aantal kralen is op de foto's nauwelijks te zien.

Making good photos of it was clearly a bit harder. In any case the shawl is back in our garden!
The yarn I used is from Estonia, a firm named Evilla. The length was enormous, there seemed to be no end to the skein, so that I've have enough left for another shawl. You can hardly see the great number of beads in the pictures.

De vacht van Alexandra, de baby alpaca, is ook helemaal versponnen. Ook hiervoor gold, dat er geen einde aan kwam. De ruwe vacht heb ik niet nagewogen, de eigenaar van het beest zei, dat die ongeveer een kilo woog. Het leverde 810 gram schone gesponnen wol op, 4250 meter getwijnd garen.

The baby alpaca fleece has been spun as well. Another project that seemed never-ending. I didn't weigh the raw fleece. The owner of  Alexandra, the alpaca, told me it was about a kilo. I ended up with 810 grams of clean wool, 4250 meters of plied yarn.

Een tijd geleden verfde ik in de oven met paaseierenverf en de meeste kleurtjes heb ik toen meteen gesponnen. Drie ervan bleven echter liggen om de een of andere reden. Ze gingen mee naar Frankrijk en daar heb ik er een draadje van gesponnen. Thuis twijnde ik de drie kleurtjes samen, met dit resultaat. Toen het lichtgroen op was, twijnde ik de twee overgebleven kleuren met zichzelf. Dat zijn de kleine strengetjes bovenaan de foto.

Some time ago I dyed in the oven, using easter egg dyes. Most colours I span right away, but for some unclear reason three were left unspun. I took them to France with me and span them there. Back home I made a three-ply of it, with this result. When one of the colours ran out I plied the other two with themselves. These are the little skeins on the top of the picture.

Tenslotte de mystery sokken van september. Ook zij waren mee naar Frankrijk, om gebreid te worden. Vanaf het begin beviel het patroon me niet. De sokken leken te groot te worden. Of toch niet. Of toch waarschijnlijk wel. Het zag er toch wel aardig uit. Het beviel me niet.
Uiteindelijk waren er ondanks alles twee sokken af. Ze stonden een poosje in mijn beeld, zoals ik meestal doe met dingen, waarover ik twijfels heb.
De sokken zullen, zoals de Belgen dat uitdrukken, 'gerecycleerd' worden. Zeg maar uitgehaald. Ik zou ze waarschijnlijk toch nooit aantrekken.
Finally the September mystery socks. They also went to France with me, to be knit. I didn't like the pattern from the start. The socks seemed to be too big. Or perhaps not. Or probably they would be. They did look nice. They didn't please me.
In the end two socks were done. I put them in front of the place, where I usually sit, so that I could look at them now and then, which I often do, when I have doubts about a project.
The socks will probably will be 'recycled'. Call it ripped. Or frogged. I don't think I'd ever wear them.

Geweven heb ik ook en ik ben inmiddels al weer aardig gevorderd met een aantal nieuwe breiprojecten. Er moet nog iets voor een volgend blogje overblijven, dus daarover later meer.

I have woven, too, and by now I have done a lot of knitting on new projects. There has to be something left to write a blog about a next time, so more about these later.