Nog (weer) thuis

Still (again) at home.

Toen ik in mijn vorige bericht schreef, dat ik een paar weken niet in de buurt van een computer zou zijn, deed ik dat al met het nodige voorbehoud en voorgevoel.
De bedoeling was, dat we weer naar Zuid Frankrijk zouden gaan, om daar te genieten van de laatste warme nazomerdagen. Hier was het grijs, nat, somber en koud.
Huisje besproken, hotelletjes voor heen- en terugreis, koffer gepakt. En toen ging het mis: De avond voor we zouden vertrekken, alles was daar klaar voor, kreeg ik een reusachtige bloeding, 's avonds om zes uur. Naar de huisartsenpost dus.
Daar schrok de dienstdoende arts van mijn huizenhoge bloeddruk. Hij probeerde contact te ktrijgen met een internist, wat pas na lange tijd lukte. Uren later mocht ik toch weer naar huis, met een doos pillen en de opdracht de volgende morgen een afspraak met de huisarts te maken.

When I wrote in the message before this that I wouldn't be near a computer for a few weeks, I already felt unsure and had some premonitions.
We intended to go to the south of France again, to enjoy the last warm sunny days of this late summer. Here it was grey, wet, sombre and cold.
We booked a cottage, hotels for the drive up and down, packed our suitcases. And then things went wrong. The evening before we were going to leave and had done everything for that, I started to bleed heavily. We had to go to the hospital, because it was already six o'clock and our doctor's practice was closed for the day.
The doctor on duty was shocked by the hight of my blood pressure. He tried to contact a specialist, but it was hours before he was successful. I was allowed to go home, with a box of pills and the promise, that I would go to my own doctor first thing in the mornng.

De huisarts stuurde me rechtstreeks terug naar het ziekenhuis, naar de spoedeisende hulp. Daar bracht ik de hele dag door in een bed, en kreeg allerlei onderzoeken. Het zag ernaar uit, dat ik opgenomen moest worden.
Uiteindelijk mocht ik toch naar huis, met afspraken voor alle mogelijke specialisten. Vrijdag was het eerste onderzoek, er zullen nog vele volgen.
Zo werd mijn vakantiebestemming plotseling nogal anders. Niet fijn. Onzekerheid is altijd nogal vervelend. De pillen (ik kreeg er nog het een en ander bij) helpen zo te voelen wel, maar veel zin om dingen te doen heb ik niet echt. Het spelen van het spelletje Farm Ville op Facebook vrolijkt me nog wat op en leidt me af. (Ik kan nog wel wat 'buren' gebruiken ;-))
Ik zal wel af en toe in mijn blog schrijven, maar het kan ook zomaar even duren. Voorlopig doe ik het maar even rustig aan.

Our GP sent me straight back to hospital. There I spent another day and got all kind of tests. It looked as if I'd have to stay in hospital, but in the end I was allowed to go home again. Appointments to see many different specialists had been made for me.
The first one was last Friday (another day in a hospitalbed) and many will follow.
Thus my holiday destination was suddenly completely different. Not much fun. Incertitude is always a bad thing. The pills (I got more again) seem to help, but I'm not in the mood to do much. I play Farm Ville on Facebook, which somehow cheers me up (I could use a few more 'neighbours' ;-)).
No doubt I'll write in my blog so now and then, but it may take a while as well. For the moment I take it easy as much as possible.