We reden vlak langs de Noorse grens en zagen de sneeuw nog op de bergtoppen liggen.
Niet ver van hier spelen de boeken zich af, die ik op het moment lees: de Dina-trilogie van Herbjørg Wassmo. Meer hierover in mijn andere blog, maar in het tweede deel, 'Het boek Benjamin' kwam ik deze passage tegen, die me trof en die bij alle weefverhalen past. We hebben zoveel van die boerderijen gezien, met al hun bijgebouwen, en ik kan me dus een voorstelling maken van wat hier beschreven wordt. Ook begrijp ik hieruit, dat niet iedereen zich een weefgetouw kon aanschaffen in de negentiende eeuw.
Niet ver van hier spelen de boeken zich af, die ik op het moment lees: de Dina-trilogie van Herbjørg Wassmo. Meer hierover in mijn andere blog, maar in het tweede deel, 'Het boek Benjamin' kwam ik deze passage tegen, die me trof en die bij alle weefverhalen past. We hebben zoveel van die boerderijen gezien, met al hun bijgebouwen, en ik kan me dus een voorstelling maken van wat hier beschreven wordt. Ook begrijp ik hieruit, dat niet iedereen zich een weefgetouw kon aanschaffen in de negentiende eeuw.
We travelled on, quite close to the Norwegian border. We saw the snow still on the mountains there. Not far from there the book are situated, which I'm reading now: the Dina trilogy by Herbjørg Wassmo. More about them in my other blog (sorry - just in Dutch at the moment), but in this second book about Dina's son Benjamin I found this passage which fits in with my weaving stories here. We saw so many of these huge farmhouses with all their outhouses, barns, etc. and so I can imagine what is described here. I also understand from it, that not everybody could afford his or her own loom in the 19th century.
>'God zegene dit weefgetouw! Zo'n krachtige kettingboom, met een goed handvat. Breed, maar loopt zo licht als een mirakel', zei Stine steeds weer.
Opdat niemand ooit aan de eigendomsverhoudingen zou kunnen twijfelen, had Dina Stine's initialen in de kettingboom laten snijden. Ze mocht hem meenemen naar Amerika, als ze dat wilde.
De vrouwen kwamen met garen, voddenrepen en dochters naar de hoeve om het weefgetouw te gebruiken. Want het weefgetouw werd niet verplaatst! Ze namen hun intrek in de grootste kamer van het knechtenverblijf, eigenlijk een woonkamer voor de boerenknechten. Maar de mannen vonden een weefkamer met vrouwen blijkbaar gezelliger, ook al betekende dat dat ze 's avonds met hun stinkende pijpen naar buiten, naar de veranda moesten.
De vreemde vrouwen ruilden voddenrepen, hielpen met het opzetten en afknippen. Ze lachten, roddelden en zongen. Ze deden hem denken aan versgekarnde boter, of aan smeltwater in wilde bergen.
De weefstertjes kwamen niet allemaal tegelijkertijd. Nee, ze kwamen als kabbelende golfjes tegen de aanlegsteiger.<
Opdat niemand ooit aan de eigendomsverhoudingen zou kunnen twijfelen, had Dina Stine's initialen in de kettingboom laten snijden. Ze mocht hem meenemen naar Amerika, als ze dat wilde.
De vrouwen kwamen met garen, voddenrepen en dochters naar de hoeve om het weefgetouw te gebruiken. Want het weefgetouw werd niet verplaatst! Ze namen hun intrek in de grootste kamer van het knechtenverblijf, eigenlijk een woonkamer voor de boerenknechten. Maar de mannen vonden een weefkamer met vrouwen blijkbaar gezelliger, ook al betekende dat dat ze 's avonds met hun stinkende pijpen naar buiten, naar de veranda moesten.
De vreemde vrouwen ruilden voddenrepen, hielpen met het opzetten en afknippen. Ze lachten, roddelden en zongen. Ze deden hem denken aan versgekarnde boter, of aan smeltwater in wilde bergen.
De weefstertjes kwamen niet allemaal tegelijkertijd. Nee, ze kwamen als kabbelende golfjes tegen de aanlegsteiger.<
> 'God bless this loom! Such a strong warp beam, with a good handle. Wide, but still running as smooth as a miracle', Stine kept saying.
Because nobody should doubt who was the owner of this loom Dina had had Stine's initials carved into the warp beam. She could take it to America, if she wanted.
The women came to the farm with yarn, rag strips and daughters to use the loom. For the loom wasn't moved! They stayed in the biggest room of the farmhands' building, actually the farmhands' livingroom. But the men seemed to prefer a weavingroom with women in it, even if that meant that they had to go outside, to the porch, with their stinking pipes.
The strange women exchanged rag strips, they helped warping and cutting off the rugs. They laughed, gossiped and sang. They reminded him of fresly churned butter, or of melting snow in wild mountains.
The strange women didn't all come at the same time. No, the came like small rippling waves against the landing-stage.<
Because nobody should doubt who was the owner of this loom Dina had had Stine's initials carved into the warp beam. She could take it to America, if she wanted.
The women came to the farm with yarn, rag strips and daughters to use the loom. For the loom wasn't moved! They stayed in the biggest room of the farmhands' building, actually the farmhands' livingroom. But the men seemed to prefer a weavingroom with women in it, even if that meant that they had to go outside, to the porch, with their stinking pipes.
The strange women exchanged rag strips, they helped warping and cutting off the rugs. They laughed, gossiped and sang. They reminded him of fresly churned butter, or of melting snow in wild mountains.
The strange women didn't all come at the same time. No, the came like small rippling waves against the landing-stage.<
Het boek Benjamin is in Nederland een uitgave van De Geus (en zeer de moeite van het lezen waard)
In Holland this book is published by De Geus (and really worth reading)
1 opmerking:
That whole rural setting looks lovely. Ive made a note of the book!
Een reactie posten