Wadköping

In mijn vorige bericht sloeg ik het verblijf in Örebrö een beetje over. Toch hebben we daar een aangenaam dagje doorgebracht. In de vele informatie die we kregen en bij ons hadden stond, dat er een soort openluchtmuseum vlakbij moest zijn: Wadköping. Oude huizen waren er heropgebouwd en er zou veel te zien zijn over alle textiele activiteiten in dit gebied. Er was zelfs een Weverhuis (Vävargården) Dat moest ik natuurlijk zien.

Al vroeg stonden we op de uitgestorven parkeerplaats. We vreesden al, dat alles dicht zou zijn, maar nee: ook in Zweden hebben kinderen schoolreisjes en dit was daarvoor duidelijk een populaire bestemming. Omdat veel huizen pas later opengingen, besloten we eerst maar koffie te drinken. Op zich niet verkeerd, maar de schoolkinderen meldden zich daar gelijktijden voor een versnapering, dus dat werd even vol en de koffie liet lang op zich wachten.

In my last message I didn't say much about our stay in Örebrö. We did spend a nice day there, though. In the lots of info we got and had brought, we had read, that there should be an open air museum, quite near to the campsite: Wadköping. Old houses had been rebuilt there and there was supposed to be much on show about the textile activities in the area. There even should be a weaver's house (Väversgården). Of course that was something I had to see.
We were early at the museum. We feared everything would be closed here as well, but no: in Sweden schoolchildren have school outings in spring, too, and this looked like a popular destination for that. Because many houses opened a little later, we decided to have some coffee first. Not a bad idea, but the schoolchildren got some refreshment there as well (not much else to do at that moment) so it was pretty full there and it took a while before we had our coffee.

Maar hier is dan toch de hoofdstraat:

But here it is: the main street:

en de Vävargården

and the Vävargården die aan dit pleintje lag

which was on this little square

Helaas bevatte het wevershuis niets, wat met weven te maken had. Er was wel een mevrouw, die kussens maakte en verkocht. Wel aardig, maar niet spectaculair. Ze vertelde, dat ze ooit wel had geweven, maar dat de kosten van materialen zo hoog waren geworden, dat veel wevers met de hobby gestopt waren. Toen ik informeerde bij de receptie van het museum, hoorde ik hetzelfde. Als ik naar Zweden wilde verhuizen en in het wevershuis wilde gaan demonstreren, was ik welkom. Beetje moeilijk te realiseren.

Unfortunately the weaver's house had nothing on show that had anything to do with weaving. There was a very friendly lady, who made and sold pillows/cushions(?). Nice, but not spectacular. She told, that she had been a weaver, but that costs of weaving supplies had risen so high, that many weavers had had to stop. When I asked at the information desk of the museum, why there was no weaver in the weaver's house, I heard the same story. If I wanted to move to Sweden and demonstrate weaving in this house, I would be welcome. Bit hard to do.

We keken nog wat verder rond, en zagen dit interieur. met spinnewiel:

We looked around a bit more and saw this interior, with spinning wheel: en een met een reusachtig damasten tafellaken gedekte tafel

and a table with a huge damask tableclothNaast het museum lag een prachtig park, waar de tulpen net in bloei kwamen (het was eind mei, en bij ons waren de tulpen al heel lang uitgebloeid) Ook andere bolgewassen bloeiden, maar ook zomerbloemen kwamen al in bloei. Ook het kasteel (Örebroslott) bekeken we even.

Next to the museum was a lovely park, where the tulips were just starting to flower. In Holland it was over a month ago (we were there in the end of May) that we had tulips. Other bulbs were out as well, but there were also summerflowers that started. We also had a look had the castle (Örebroslott)

Alles bij elkaar hadden we een echte vakantiedag hier. Vooral aan de wandeling langs de Svartån-rivier denk ik met plezier terug.

Altogether we spent quite a nice day here. I especially like to remember the nice walk along the Svartån-river