Druk, druk, druk

Het was een week waarin en waarover veel te vertellen was, maar de tijd daarvoor ontbrak. Even bijpraten dus.
This was a week about which and in which there was a lot to talk about, but there was no time to do that. I'll try to change that now. De vorige keer was ik een foto kwijt van mijn laatste vaatdoekje, van de Monthly Dishcloth groep, maar hier is de foto alsnog. We waren gewaarschuwd, dat het thema, dat altijd te maken heeft met de tijd van het jaar waarin gebreid wordt, van christelijke aard zou zijn, maar zelfs toen het breiwerk af was, wist ik niet echt wat het voorstelde. Gelukkig werd ons dat toen verteld: het is de steen, die van het graf rolt.
Last time I wrote I had lost the photo of my latest dishcloth, of the Monthly Dishcloth group, but here it is again. We had been warned, that the theme was christian, so if we objected, we could knit something different. But even after finishing the knitting I didn't know what it was. Fortunately we were told: it's the stone, rolling from the grave.

De vragen van Leigh over het afwerken van weefwerk blijven in mijn gedachten. Bovendien sprak Syne Mitchell van Weavecast deze maand ook over het afwerken, of liever: over het uitstellen daarvan. Daarover kan ik meepraten: deze sjaal weefde ik al een paar jaar geleden, de kant kloste ik vorig jaar en nu moest ik het laatste deel van de kant er nog aannaaien. Het lag al bijna een jaar op mijn werktafel. Het geeft me wel even mooi de gelegenheid om te laten zien, hoe ik dit heb aangepakt. Aan begin en eind van iedere sjaal (ik weefde er acht) weefde ik eerst een cm linnenbinding met de 34/2 colcoton, die ik ook gebruikte voor de schering en de patrooninslag (Het grondweefsel was een heel dunne zijde van Bart en Francis). Na het afknippen en voor het wassen zigzagde ik alle kanten. Na het wassen werden de sjaals drooggestreken.

De helft van dit stuk linnenbinding sloeg ik naar de goede kant om. Daar bovenop legde ik de kant. Deze zoomde ik vervolgens op deze inslag vast. Daarna draaide ik de sjaal om en naaide ook de omslagrand aan de sjaal vast. Zo zit de omslag dus ingesloten onder de band van de kant.

Leigh's questions about finishing handwovens keep coming up in my mind and Syne Mitchell of Weavecast wondered this month (I think: I still haven't heard all episodes and perhaps it was an older one I listened to this week) if more people put off finishing their handwovens. I know one person who does! I wove this scarve a few years ago, made the bobbin lace last year and the last part of the lace was the only work left to do. It's been on the table in my studio waiting for nearly a year.

But this gives me the opportunity to show how I did this: after finishing the eight scarves I wove I cut them apart on the lines I wove with a thicker thread. I had woven about 1 centimeter plain weave on beginning and end of each scarf, with the yarn I used for the pattern (the scarves are woven in Summer and winter, warp and pattern weft were 34/2 mercerised cotton, tabby was a very thin silk). After cutting the scarves apart I zigzagged the raw edges and washed and ironed the scarves.

Half of the plain weave part was turned to the right side, the lace was put on top and I sewed the lace onto the scarf. Then I turned round the scarf and sewed the turned edging of the scarf to the lace. In this way the zigzag is enclosed under the lace tape. You may get the idea on the second photo.

Op de kantschool maakten we een halssieraad voor ons paasbeste pak.

At the lace school we made a necklace to go with our Easter outfit.

En hier is hij dan: meneer Kikker. Ziet hij er niet gemeen uit met zijn gifgroene oogjes? Het patroon is van Lia Baumeister-Jonker. Garen: linnen, naaigaren, DMC splijtgaren en colcoton. Techniek: Schneeberg.

And here he is: Mr Frog. Doesn't he look mean with his poisonous green eyes? The pattern is made by Lia Baumeister-Jonker. Yarn: linen, sewing yarn, DMC embroidery floss and 34/2 mercerised cotton. Technique: Schneeberg.

Ondanks alle drukte had ik nog tijd om mijn boek uit te lezen. Ik las het eerste deel van de boeken van Robin Hobb: Leerling en Meester. De schrijfster liet zich inspireren door Tolkien, daarom noemde ze zich Hobb, naar de Hobbit. Haar boeken horen tot het fantasy-genre. Dit boek las echt als een trein. En wat wil je ook: de nar weeft kleurige weefsels, de hofdame, die Dentelle heet, klost kant en verder spinnen de dames wol.

Although I was very busy I finished reading my book. I read the first book by Robin Hobb, an author who writes fantasy books and was inspired by Tolkien (hence the name Hobb, from Hobbit) I really enjoyed reading this book. Understandable perhaps, because the jester weaves colourful wefts, the lady-in-waiting, called Dentelle, makes lace and the other ladies spin wool.

Nu ben ik in een nieuw boek begonnen, gekocht in de boekenweek. Ik kon het niet laten liggen: het heet 'Daar buiten loopt een schaap' door Leonie Swann. De herder van de schaapskudde is vermoord en de kudde lost de moord op. De schapen hebben verdacht menselijke trekjes. Ik ben nog maar net begonnen, maar het lijkt me aardig. Bovendien staat op de hoek van iedere bladzijde een schaapje getekend. Veel verschillende! Leuk.

Now I've started reading a new book. I don't know an English title, but it's by Leonie Swann. The shepherd of a flock of sheep has been killed and the sheep solve the mystery of the murder. The sheep all have very human characters, I must say... I've only just begun reading, but it looks amusing. Besides there is a drawing of a sheep in the corner of each page. many different ones! Fun.