Onderweg

Het is ruim vijf uur en we zijn zojuist gearriveerd in onze hotelkamer in Metz. Vanmorgen vertrokken we uit de Provence en over een uitgestorven tolweg raceten we door Frankrijk, precies 700 km lang. Morgen de rest. Ook hier is het regenachtig en grijs, vannacht stormde het weer in Zuid-Frankrijk, maar de temperatuur leek wel wat beter. Het was de hele tijd veel te koud voor de tijd van het jaar, op de Ventoux viel op een dag tien cm sneeuw, in tegenstelling tot de afgelopen winter, toen het wel hard vroor, maar geen sneeuw viel. Omdat de mensen daar afhankelijk zijn van de dooiende sneeuw op de bergen voor de watervoorziening, was het zorgelijk. Nu lijkt er weer even een voorraadje. We hebben ondanks het minder mooie weer een heel aangename week doorgebracht, al zijn we niet zo bruin geworden als we bedoeld hadden. We spraken weer oude bekenden en ontmoetten nieuwe mensen. Verdere belevenissen volgen als we weer thuis zijn, morgen. Dan zal ik ook de lay out aanpassen en wat foto's uitzoeken.

It's just past five o'clock and we arrived a short time ago in our hotelroom in Metz, in the north of France. This morning we left the Provence and on very quiet roads we raced through France, exactly for 700 km. Tomorrow we'll have to cover the rest of the distance. Here it's also rainy and grey, last night a heavy wind kept me awake in the south of France, but the temperature promised to be a bit higher. All the time it's been far too cold there for the time of the year, one day 10 cm of snow fell on the mount Ventoux. This contrary to last winter, when no snow fell at all. Because people there need the melting snow on the mountains for their water supply, that was worrying. Now at least there seemed to be quite a bit. Although the weather wasn't so good, we had a very nice time. We met old friends and made new ones. More of our adventures later, after tomorrow, when we'll be back home. Then I'll also make the lay out as I want it and look for a couple of pictures.

Sugar Plum Fairy

In de tijd dat ik 'niets' deed, breide ik toch regelmatig door aan deze sjaal. Het garen, Drops Lace, was dun, de naalden, 3 mm, ook al niet zo dik, en het aantal steken groeide gestaag. Tenslotte was het een kwestie van uren om een pen te breien.

Toen het breiwerk af was, ontbrak het me aan de energie, om hem op te spannen, dus het belandde even in een doos. Geen goede plaats voor onafgemaakte dingen. 

Gelukkig kwam het er ook weer uit, het opspannen was eigenlijk snel gedaan en dit is het resultaat. Een reusachtig werkstuk.

In the period when I was doing 'nothing', I still knit regularly on this shawl. The yarn, Drops Lace, was thin, the 3 mm needles not very thick either and the number of stitches kept growing. In the end it was a matter of hours to knit one row.

When the knitting was done I didn't have the energy to block it and it disappeared in a box.

Not a very good place to be for an UFO.

Fortunately it came out of the box again and actually the blocking didn't take too long and this is the result. A huge piece of work.

 Het was moeilijk een goede foto van de grote sjaal te nemen, op een manier, dat het prachtige patroon goed uitkwam, en ook alle 'nupps' en de vele kraaltjes. Daarom eens tegen de heg gehangen en er is iets meer zichtbaar. Maar nu klopt de kleur weer niet.

It was hard to take a good picture of the big shawl, in a way that showed the beautiful pattern and the many 'nupps' and the great number of beads. Therefore I hung it against the hedge and a little more is visible. But now the colour is not right. 

 Op het bankje dan maar. De kleur is nu goed, maar het bankje is te zichtbaar door de sjaal heen. Nou ja, alles bij elkaar geeft het misschien toch een idee.

Another try, on the little seat now. The colour is right now, but the seat is too visible through the shawl. Anyhow: altogether it gives an idea, I hope.

Tulpen

Tulips

Maandagmorgen, kwart voor tien. Kort nadat ik mijn vorige bericht schreef.

Mondaymorning, quarter to ten. Only a short time after I wrote my last message here.


Eerst arriveert er een busje met mensen in het veld tegenover ons huis.Ze stappen uit en kijken naar de tulpen onder het plastic.

A van arrives in the field opposite our house, with people that get out and look at the tulips under the plastic.


Even later komen er meer busjes, tractoren, auto's en vooral mensen.

A little later more vans, tractors, cars and most of all people arrive.


Nadat ze allemaal gekeken hebben, pakken twee van hen een scherp voorwerp en snijden het plastic door aan beide kanten van een tulpenbed. Kijk: we zien bloemen! Het plastic in het midden van het bed wordt weggetrokken.

After they all had a good look two people took a sharp object and cut the plastic on both sides of a bed of tulips. We're seeing flowers! The plastic in the middle of the bed is pulled off.

Hetzelfde gebeurt met de overige bedden.

The same happens with the other beds.

We zien steeds meer bloemen en kijken goed, want we vrezen, dat dat niet lang gaat duren.

We see more and more flowers and look very sharply, because we're afraid it won't be long.

 En inderdaad: de kopmachine doet zijn werk. Het eerste bed is onthoofd.

And indeed: de 'beheading-machine' does its work. The first bed of flowers has been beheaded.

Nog net voor de lunch is het hele veld weer groen. Het plastic ligt nu op rollen aan de weg (nog steeds) In de loop van de middag worden de laatste bloemen met de hand afgeplukt. Tot 's avonds laat horen we geronk van tractors, want natuurlijk moet er meteen gif gespoten worden...

Just before lunch the whole field is green again. The plastic has been rolled up and is still  lying at the gate. During the afternoon the last flowers are cut off by hand. Till late in the evening we hear the sound of tractors, for of cours poison has to be sprayed on the plants at once.


Tot zover het droeve verhaal van een prachtig bollenveld... Zo Nederlands...
Maar je moet wel goed opletten, anders mis je het.

So far the sad story of a wonderful bulbfield... So very Dutch...
But you have to pay attention, or you will miss it.