Er zijn van die tijden...

There are times...

... dan kom je er niet toe om te bloggen. We zijn toch echt al weer een tijdje thuis.
Af en toe dan, want vaak zijn we er ook niet. We waren even een dagje in Amsterdam, we werkten wat in de tuin, als het een keer niet regende. Lieve help: dat onkruid probeert de schade in te halen. Toen het zo droog was, groeide het niet of nauwelijks, maar nu doet het echt zijn best.
En soms ga ik op bezoek bij mijn adventskalendersjaal, die ik in december breide naar het ontwerp van Wollkistchen (hier) van het mooie garen (merino/zijde) dat is geverfd door Loret Karman Die sjaal logeert even bij Wilbert in zijn winkel.

... when you simply don't feel like blogging. We have been back home for a while now.
Well at least now and then, for very often we werne't home at all. We spent a day in Amsterdam, we worked a bit in the garden, when it wasn't raining for a change. Boy: those weeds are trying to grow double speed now. They try to make up for those dry days, when they hardly grew at all.
And sometimes I go and visit my adventcalendershawl, which I knit in December (Wollkistchen's design, you can find it here). I used the lovely merino/silk yarn, dyed by Loret Karman. That shawl is staying in Wilbert's shop for a while.

Wilbert laat de sjaal  en zijn mooie plekje zien.

Wilbert showing scarf and its nice spot in the shop.

Het garen erom heen is ook geverfd door Loret.

The yarn around it was also dyed by Loret.

Doe ik dan op dit moment niets met draadjes of vezeltjes?
Teveel om op te noemen. Laat ik even laten zien, waaraan ik veel tijd besteed: een truitje, al weer volgens een 'top-down' (dus vanaf de hals naar beneden gebreid) truitje uit het boek van Ann Budd op mijn iPad. (Heerlijk zo'n app) Het garen dat ik gebruik is Baby merino van Drops. De kleur? Ik ben vast in mijn turquoise periode!

You wonder if I don't do anything fibery at the moment?
To much to mention it all here. Let me show, what I'm spending much time on: a sweater, knit after the directions in Ann Budds book 'Top down sweaters' which is on my iPad. (I love these apps) Yarn used is Baby merino by Drops. Colour? It seems I'm having a turquoise period!

Mijn kanten olifanten groeien langzaam maar gestaag. Van de negen olifanten-in-optocht zijn er nu zeven en een halve af.

My lace elephants are steadily growing. Of the nine elephants I have done seven and a half now.

Op weefgebied ben ik een beetje aan het 'droogweven'. Het plan is nog steeds om iets in schijndubbel te gaan weven, maar de mogelijkheden zijn zo uitgebreid, dat kiezen moeilijk is. Ik studeer er nog even op.

As for weaving: I'm 'dry-weaving' still: plans are to weave something in deflected double weave, but possibilities are so huge, that choosing is hard. I'm still studying on it.

Wel naaide ik een vestje van een geweven proeflapje. Er waren maar een paar heel kleine lapjes, dus ik maakte smalle voorpandjes, en zijpandjes van het andere stuk. Voor de rug kocht ik een lapje. Voering erin en voila!

What I did do was sew a vest of two small samplers I wove a long time ago. There were only two small pieces, so I used one for a very narrow front, the other for the side. The back was made of bought material, I added some lining and: volila!

Week van het weven II

Week of weaving II

Na het geslaagde bezoek aan Doesburg vervolgden we onze bezoeken in Doetinchem. Daar hield Riek Bruggink open huis. Dat bedoel ik vrij letterlijk, want we mochten alle drie etages, gevuld met weefwerk, bekijken.
Het huis was weer snel gevonden met behulp van het bekende vaandel.

After the succesful visit to Doesburg we continued our visits in Doetinchem, where Riek Bruggink held 'Open House', which I mean literally: we were allowed to look on all three floors, filled with weavings.
The house was easy to find, helped by the, by now, well known flag outside.

Binnen was het een drukte van belang en ik ontmoette er bovendien meer Noord Hollanders, oude bekenden uit de weefwereld. We praatten natuurlijk even bij, want we hadden elkaar lang niet gezien.

Inside it was pretty crowded and I met a few people from our own western province, whom I have known for years from the weaving world. Of course we chatted and exchanged the latest news, because we hadn't met for quite a long time.

Toen werd het tijd om echt het weven te bekijken. Er was zoveel te zien. Hier een paar indrukken.

Then it was time to have a look at the weavings. There was so much to see. Here a few impressions.

Ik was vooral enthousiast over iets, wat met weven weinig te maken had: drie paneeltjes met open naaiwerk, op een manier gemaakt, die ik zelf ook eens gebruikt had (links boven aan de muur). Ik maakte er een kubus van, Riek lijstte ze in (zoals bijna alles wat ze maakt) en hangt ze aan de muur.

I especially liked something, that had nothing to do with weaving: three small panels with cut-work embroidery (top left on the wall), made in a way I used myself years ago. I made them (six of them) into a cube, Riek framed them, just like almost everything she makes, and hung them on the wall.

Liggend een paar weefsels, geïnspireerd door een gedicht (dat rechtop staat, achter de weefsels)

Lying here are a few weaves, inspired by a poem (standing upright behind the weaves)

We wilden ook graag kijken bij de Rozengang in Aalten. Al heel lang stond dat op mijn verlanglijstje en dit leek een goede gelegenheid. Van de kennissen, die ik op het vorige adres had ontmoet, had ik al gehoord, dat dit niet eenvoudig te vinden zou zijn. En inderdaad: onze TomTom voerde ons herhaaldelijk bij een particulier het erf op, waarna de weg dood liep op een groot hek. Toch maar weer eens ouderwets de weg vragen. Dat werd een heel eind omrijden.
Net voor sluitingstijd hadden we het gevonden: een ruimte vol getouwen, mooie garens te koop (ik hield me in, want ik heb nog zo het een en ander, en weet ze nu te vinden!

We also wanted to have a look at the Rozengang in Aalten. It had been on my wish list for quite a while and this seemed a good opportunity. The friends I met at the address before this, had already told me it wouldn't be easy to find. And indeed: our navigation system sent us to the door of private people (no weavers) and the road was a dead end, with a huge gate across. We had to be oldfashioned and asked the way. That meant we had to drive a long way around.
Just before they were going to close the shop for the day we found them: a spacy room, full of looms and beautiful yarns for sale. I didn't buy any, because I still have some stash and know where they are now!. 

Er stond een groot, antiek getouw, waarop een wever in Zweeloo zijn brood had verdiend. Hij weefde, zijn vrouw naaide. De Rozengang had het getouw gekocht, toen ze hun bedrijf beëindigden. Het pneumatisch aangedreven schietspoelgetouw moest even bewonderd worden, de heer des huizes demonstreerde.

There was a big, antique loom, on which a weaver in a small village in the east used to earn his living. He wove, his wife sewed. The Rozengang bought the loom when they ended their workshop. Of course I had to see the pneumatically driven loom. The master of the house demonstrated.

Het was inmiddels laat geworden. Tijd om ons logeeradres bij dochter op te zoeken. Heerlijk zitten, met de benen omhoog. Gezellig bijpraten, met de kleinkinderen bemoeien en lekker slapen, om de volgende morgen verfrist weer verder te gaan.

By then it was late. Time to go to our daughter's, where we would stay the night. Sitting down, putting our feet up. Chatting together, paying attention to the grandchildren. Having a good night's sleep, to be able to continue our trip the following morning.

We hadden het plan, om naar Winterwijk te gaan. Daar exposeerde een groep, die zich '12' noemde. We hadden gehoord, dat ongeveer de helft van de bezoekers het niet zo geweldig vond, de andere helft was enthousiast. Ik bepaal graag zelf, tot welke helft ik behoor, dus we gingen richting Winterswijk.
Ook hier een adres, dat niet te vinden was. We konden wel tamelijk dichtbij komen, hadden ook een idee, waar het zou moeten zijn, maar het onverharde weggetje liep dood. Uiteindelijk vroegen we opnieuw de weg aan een man, die post rondbracht, en duidelijk bekend was. Hij adviseerde ons, de auto te parkeren en een klein stukje te gaan lopen. We kwamen toen wel door de achterdeur van de galerie, waar de tentoonstelling werd gehouden, maar dat mocht te pret niet bederven.

We had planned to go to Winterswijk. There a group, called '12' held its exhibiton. We had heard, that about half the visitors didn't like this presentation very much, the other half loved it. I like to decide to which half I belong, so we went to Winterwijk.
Another address that couldn't be found. We got pretty near, had an idea where we should be, but the unpaved road was another dead end. At last we asked the way again, this time with a man who was delivering letters and obviously would know his way around. He advised us to park the car and walk a short way. We reached our destination, the galery, through the back door, but that didn't spoil our fun.

Ik zou gaan behoren tot de helft, die waardering had voor het getoonde. Het enthousiasme spatte er van af. En tja: het was hier en daar wat experimenteel, en het was niet allemaal weefwerk, maar het was met fantasie gemaakt en gepresenteerd, er was duidelijk met een groep gewerkt, wat ook weer een nieuwe dimensie aan het geheel gaf.

I was going to be one of the people who liked what was on show here. Enthusiasm abounded. Yes, it was experimental here and there and not everything was woven, but it had been made with lots of fantasy and it was clear a group had been working together, which gave it all a new dimension.

De groep heet '12' omdat ze begonnen in 2012 en omdat ze twaalf leden tellen. Ze begonnen tijdens een cursus en dat beviel zo goed, dat ze samen zijn blijven werken. De meesten hebben een weefachtergrond, gebruiken bij een gezamenlijke opdracht ook meteen het getouw, anderen gebruiken ook andere technieken. Iedereen heeft duidelijk zijn eigen stijl en voorkeur.
Boeiend om te zien.
Hier teken ik al weer een gastenboek (wat moeilijk om iedere keer weer wat te bedenken). Achter mijn hoofd negen kleine geweven paneeltjes (ik heb hier geen duidelijkere foto van). Ze blonken uit in eenvoud, waren mooi ingelijst en tot een geheel samengevoegd. Hoewel ze echt geweven waren, zagen ze er bijna uit als borduurwerk, met heel summiere streepversiering. Mooi!

The group is called '12' because they started in 2012 and have 12 members. They started working together during a workshop they did and liked that so much, that they kept on working together. Most of them have a weaving background, they use a loom for nearly every theme they work on. Others also use other techniques. Everyone's style and preference is quite visible.
Interesting.
In the picture I'm signing another visitor's book. Hard to think of something to write each time. You can see, on the wall behind my head, nine small panels (I haven't got better pictures of them). They were very simple, had been framed beautifully, and joined nicely to one object. Althoug they had been woven, they looked a lot like embroidery, with very simple stripes. Lovely!

Het laatste adres op weefgebied (we bezochten nog wel even een kleine camping, waar we binnenkort misschien willen kamperen en die toch vlakbij was), was Louet. Daar exposeerden Nel Vervoorn en Ank Hazelhoff.  Zij waren de dames, die me op de kantexpositie zo enthousiast hadden gemaakt. Hun werk hing in de showroom van louet, tussen de weefgetouwen.

Our last address that day, as for weaving (we visited a small campsite in between, which was near and where we might go camping later this summer) was Louet. Nel Vervoorn and Ank Hazelhoff showed their work in Louet's showroom, between all the looms.

Een van beide dames was gespecialiseerd in het werken met koperdraad, de ander maakte platte, maar technisch mooie en ingewikkelde weefsels. Van het koperdraad vond ik vooral een klein vogeltje prachtig, verder hier een impressie van wat tussen de getouwen aan de muren hing

One of the two ladies specialised in working with brass wire, the other made flat, but complicated beautiful weaves. I loved the little wire bird (no picture) od the wire weaves, and give a impression here of what was hanging on the walls between the looms..

We aten nog wat en gingen toen weer terug naar huis. Laat in de middag waren we terug. Ga ik nu volgend jaar meedoen? Ik weet het nog steeds niet. Het is verleidelijk, maar ook hoogst vermoeiend. Ik denk, dat ik maar weer als toeschouwer op ga treden.

We had some lunch and then we went back home. late in the afternoon we were back. Will I take part, when the event will be held in our province next year? I can't decide yet. I'm tempted, but it is also very tiring. I think I'll be one of the visiting weavers again.

Week van het weven

Week of weaving

Vorige keer schreef ik, dat ik de volgende dag op schoolreisje zou gaan met de kantklosschool. Dat is ook gebeurd: om acht uur vertrok de bus uit Hoorn, richting Deventer. We dronken koffie, natuurlijk met gebak, en waren op tijd in de kerk, waar het kantevenement gehouden werd, om de modeshow te bekijken. Een groep klossters had zich uitgeleefd op allerlei draagbare zaken, die allemaal geïnspireerd waren op het thema van de manifestatie: een zee van kant.
Vooral veel hoofdsieraden werden getoond, en gelukkig konden we die later van dichtbij bekijken, want er waren heel mooie creaties bij.
Het fototoestel zat in de tas, maar kwam er niet uit: ik had het te druk met kijken, de afstand was ook vaak te groot, en met praten met de vele bekenden die ik tegenkwam.

Last time I wrote I was going on our annual school trip with our lace making school the following day. Well, I did go: at eight o'clock  the bus left Hoorn, we had coffee on our way, of course with cake, and we were in time at the church where the event was held to see the fashion parade. A number of lacemakers had been very busy, making wearable pieces of lace, all inspired by the theme of the event: a sea of lace.
Many things had been designed as headwear and it was nice we could have a closer look later, because beautiful objects had been made.
My camera was in my bag, and stayed there: I was too busy looking (too far away as well, most of the time) and talking to all the people I met and knew.

Er was natuurlijk ook een markt en een presentatie van verschillende kantgroepen. Ook zij hadden zich op het thema gestort, wat vaak een heel mooi resltaat opleverde. Boeiend om te zien, hoe verschillend zo'n thema wordt uitgewerkt.

Of course there was also a market and a presentation of lace groups. They, too, had worked at the theme, which very often gave nice results. Interesting to see the different way in which each group used the theme.

Tenslotte waren er de zusterorganisaties, waaronder twee dames van Weefnetwerk, de landelijke organisatie van wevers en weefsters. Zij vertelden me, dat ik toch echt naar de week van het weven moest gaan, die van  6 t/m 12 mei in Gelderland en \Overijssel gehouden zou worden. Ik had al een krantenberichtje doorgestuurd gekregen van dochterlief en het logeerbed was dus al besproken.

Finally there were 'sister organisations' , among which two ladies of 'Weefnetwerk', the Dutch organisations of weavers. They told me I really had to visit the "Week of weaving' which was going to be held from 6-12 May in the east of the country. DD had already sent me a message from her local newspaper so I had asked her to keep her spare bed for us.

Het waren niet allemaal galeries en het waren er 'maar' 42, maar we hebben geen spijt gehad. Twee dolle dagen dwaalden we door Gelderland.

There weren't onlu galeries and there were 'only' 42 places to visit, but we weren't sorry we went. Two great days we roamed the roads of Gelderland, the province we stayed in.

We waren gewaarschuwd, dat het rond Amsterdam wel heel druk zou zijn: de Coentunnel was afgesloten en het verkeer rond de andere tunnels zou dus wel erg druk worden. Gelukkig was op Hemelvaartsdag zo vroeg in de ochtend nog niet iedereen wakker, dus we waren al om 10 uur in Winssen, ons eerste adres en onze eerste kennismaking met de 'vaandels' waaraan je kon zien, dat daar iets te beleven viel op weefgebied.

We had been warned, that traffic might be very busy around Amsterdam: one of the tunnels was closed for that weekend and so it might be busy around the other two. Fortunately not everybody was awake so early and we were at the first address at 10 o'clock. For the first time that day we saw the banner that showed us, we could expect weaving at that address.

In de tuin stond het weefwerk opgesteld.

In the garden woven objects were on show.

Hier een close up van het werk. Omdat ik van plan ben me te gaan verdiepen in een schijndubbel weefsel, had dat vooral mijn belangstelling.(midden: schijndubbel)

A close up of the work. Because I plan to make a deflected double weave soon, I was especially interested in that (deflected d.w. in the middle)

Judith, de weefster, had ook meegedaan met het project 'Wisselwerking. Ze was daarvoor gekoppeld aan een student van de kunstacademie, die haar een geluid toestuurde, zij maakte een weefsel, geïnspireerd op dat geluid, en kreeg daarna een gedicht terug, dat weer was ontstaan na het zien van het weefsel.(het schuinlopende stuk)

Judith, the weaver, had also taken part in the project 'Interaction'. For that she had been working together with an art student, who sent her a sound on tape. Inspired with that she wove a piece and sent it back. Then the student made a poem inspired by the weaving.(the slanting piece)

 In een party tent stond nog veel meer opgesteld.

In a tent there was a lot more to see.

 Jasjes, waaronder weer een schijndubbel (vooraan)

Jackets, one of them deflected do.w. again)

Veel lappen, in mooie kleuren.

Many length of cloth, in lovely colours

 Vanuit Winssen gingen we naar Randwijk, waar ook bij de weefschool van marian Stubenitssky de weefvlag uithing

From Winssen we went to Randwijk, where the weaving flag was flying at Marian Stubenisky's weave school.

Binnen veelkleurige weefsels en veel getouwen en getouwtjes

Inside many beautiful coloured wefts and looms of all sizes.

Het waaierriet in gebruik.

The 'fan' reed in use.

Marian had ook de eerste drukproef van het boek, waaraan ze bezig is, ter inzage. Ik heb gelijk ingetekend, want wat ziet dat er veelbelovend uit! Een aanrader!

Marian also had the printer's proof of the book she is writing for us to see. At once I put down my name, because it really will be great! 

In Doesburg bezochten we Handweverij Sjofoel, Jolanda Rietdijk weeft 'kleding met een knipoog', en ze showde met verve haar producten. Leuk om te zien. Ze droeg kleding, dat ze net van het rek had gehaald, want wat ze die morgen aangetrokken had, was verkocht. De huiskamer stond vol belangstellenden, de echtgenoot zorgde voor koffie. Het was ook hier weer gezellig.

In Doesburg we visited handweaver's Sjofoel, where Jolanda Rietdijk makes lovely clothing. She showed us full of enthusiasm. Fun to see. She was wearing something she had taken from her weaving stock, because she sold earlier what she had been wearing. Her livingroom was full of interested people. Her husband served us coffee. Here too we had a great time.

Dit bericht wordt veel te lang op deze manier, dus ik ga eerst even eten en vervolg mijn verhaal (hopelijk) een andere keer!

This message is going to be far too long. Therefore I'll prepare dinner first now and will continue my story (I hope) another time!