Back.
Opeens was ik vertrokken. We hadden al eerder plannen gemaakt om te gaan kamperen, maar het weer was niet echt aantrekkelijk en telkens besloten we toch maar liever thuis te blijven. Ik was lekker bezig met allerlei zaken en had helemaal geen tijd om weg te gaan, dacht ik. Maar het weerbericht werd plotseling zo goed, dat we de knoop doorhakten en een camping aan de kust zochten, niet erg ver van ons in kilometers, maar we komen er eigenlijk nooit.
Suddenly I was gone. We had made plans before to go camping, but every time the weather wasn't really very attractive and every time we decided to prefer staying at home. I was keeping myself busy with all kind of things and thought I didn't have the time to go away. But suddenly the weatherforecast was so good, that we changed our minds and found a campsite on the coast, not far from us, but a place where we hardly ever go.
We gingen naar het strand.
We went to the beach.
Maar eerst moest alles ingepakt worden. En nog 'even' een boodschap gedaan...
Dat hadden we beter niet kunnen doen. Toen we uit de supermarkt kwamen en weer in de auto gestapt waren, reed een auto, die op het trottoir geparkeerd stond, in volle vaart achteruit. Wij reden met een slakkengangetje (want net van start) op de weg daarlangs. Boemmmm..... Hele zijkant in elkaar. Jongetje had even niet goed opgelet.
But we first had to pack. And do some shopping.
The latter we'd better not done. When we left the supermarket and were on the road, driving very slowly because we'd just started, a car that had been parked on the sidewalk drove backwards full speed. Booommm... Whole side of our car damaged. Young boy didn't pay attention for a moment.
Die middag kwam er niet veel meer van caravan inpakken: we moesten naar een garage, om te kijken, wat er moest gebeuren. Gelukkig besloot men daar, na een proefrit, dat we nog konden rijden met de auto, maar de deur rechts achter beter niet konden openen. Hier vertrekken we dus, met de caravan achter de auto, die er niet uitzag. Op de camping parkeerden we de beschadigde kant maar tegen de heg en gebruikten verder de fiets of gingen lopen. Nu is de auto weer gerepareerd en ziet eruit als nieuw. Hij stinkt alleen vreselijk naar de lak, waarmee ze hem gespoten hebben.
That afternoon we didn't pack. We had to go to the garage, to see what should be done. Fortunately they decided, after driving in the car, that we could use it for this short distance, but shouldn't open the right back door. On the camp site we parked the car with the damaged side towards the hedge and used our bicycles or went on foot. Now the car has been repaired and looks as new. It just smells horrible of the paint they used.
Ik had dus beter thuis kunnen blijven. Breien bijvoorbeeld.
De Gemini trui was af. Heb ik die hier al laten zien?
I would have done better to stay had home. Knitting, for instance.
I'd finished the Gemini sweater. Did I show that here already?
Ik zie, dat ik er zelfs geen foto's van heb gemaakt, nadat hij af was. Hier de voor- en achterkant van de trui in wording.
I see I don't even have photos of it, after finishing. Here the front and back of the sweater-to-be.
Verven deed ik ook nog steeds. Hier heb ik ijsblokjes gemaakt van KoolAid. Rode en blauwe. Het zou mogelijk moeten zijn om daarmee wol te verven in de zon, als het warm genoeg was. Op een heerlijk warme zondag pelde ik de ijsblokjes, die voor die tijd voor een kleurige vriezer hadden gezorgd, uit hun plastic jasjes. De glibberige dingen hadden de neiging overal heen te vliegen, kleurden daarbij alles wat in hun pad kwam, maar belandden uiteindelijk toch op de merino lont, die ik in een ovenschaal klaar had staan.
I was still dyeing. Here I made KoolAid icecubes. It should be possible to dye wool in the sun with them, when the temperature was high enough. One nicely hot Sunday afternoon I unwrapped the cubes, who cheerfully coloured my freezer beforehand, from their plastic wrappings, The slippery things wanted to fly everywhere, colouring all that was in their path, but in the end they landed on the merino roving I had waiting for them in an oven dish.
Wachten. Kijken. De wol bleef maagdelijk wit. Ik goot er maar een scheut azijn over. Altijd goed, nietwaar?
Onder de wol verzamelde zich een goor watertje... Ik had niet al te veel hoop op een goede afloop en zag al die heerlijke limonade in de afvoer verdwijnen. Toch nog maar even in de magnetron en dan de hele nacht laten staan.
Wie schetste mijn verbazing, toen de volgende morgen alle verf in de wol was getrokken en er bij het spoelen zelfs geen spoortje kleur meer afkwam?
Waiting. Looking. Nothing happened. The cubes melted. The wool stayed lovely white.
I poured some vinegar on top. Always good, isn't it? Under the wool a dirty looking fluid was visible. I didn't have much hope that this would end well. All this lovely lemonade would disappear down the drain. Anyhow - I put it in the microwave for a moment and left it all night, to be rinsed the following morning.
I was surprised: no sign of colour left in the water. It had all gone into the wool and when I rinsed it there was no sign of colour, too.
Het spinnen leverde nog een aardig wolletje op.
Spinning it gave me a reasonably nice yarn.
Tenslotte nog een paar foto's van mijn laatste sjaal.
Finally a few pictures of my latest shawl.
Het is weer een ontwerp van
Bad Cat Designs van wie ik al verscheidene sjaals heb gemaakt.
It's another design of Bad Cat Designs I already made several of her shawls.
Dit is de 'Sangria Lace' sjaal, vandaar mijn kleurkeuze. Door de goudkleurige kraaltjes noemde ik hem 'Sangria en zonneschijn'. Zoals gebruikelijk zijn de kraaltjes op de foto nauwelijks te zien.
This is the 'Sangria Lace' shawl, hence my choice of colour. Because I used gold coloured beads I called it 'Sangria and sunshine'. As usual the beads are hardly visible in the pictures.
Het garen is handgeverfd door
Loret Karman Het is een prachtige draad van wol met zijde.
The yarn was handdyed by Loret Karman It's a great yarn of wool and silk.
Na het opspannen geeft dat een mooie soepel vallende sjaal.
After blocking this gives a beautiful, drapable shawl.
En nu maar hopen, dat het niet zo lang duurt, voor ik weer schrijf. De computer staat nog een beetje in de zomervakantiestand hier - ik probeer mijn achterstand in het lezen van emails te verkleinen, maar dat wil niet erg lukken. Het blijven er meer dan vierhonderd, hoe hard ik ook lees....
And now let's hope that I won't be so long blogging again. The computer is still in its summerholiday mode, it seems - I try to read all the emails that had come while I was away, but I can't read so fast: there are more than four hundred waiting for me every morning...
