Wat is dat?

What is that?

Het is een vliegende schotel.

It's a flying saucer

Bekijk hem maar eens van dichtbij: het is er echt een, en niet een van de vele ufo's die in mijn huis rondzweven (voor de Nederlandse lezers: ufo's zijn UnFinished Objects, oftewel onafgemaakte werkstukken)

Have a look at it: it really is a real one, and not one of the many ufos flying around in my house.
(as in unfinished objects)


Maar deze wolplakkaten heten echt zo. Ik kocht deze bij de Afstap in Amsterdam. Twee draden zijn tegelijk geverfd en op een kokertje gewonden, daarna voorzien van twee kartonnen zijstukken. Ik haalde er een van die twee zijstukken af, wat niet zo'n goed idee was, want toen ging het afwinden wat moeilijker.
Met een breinaald door de kern en een touwtje om de breinaald op te hangen, konden beide draden afgewikkeld worden, zonder in de war te raken en omgevormd worden tot twee keurige bolletjes.

It really is the name for these wool cakes. This one I bought at De Afstap, yarn shop in Amsterdam. Two ends of yarn have been dyed and wound together. In the middle is a plastic tube, through which you put a knitting needle and with a piece of string you can hang it up, so that you can unwind both ends without making too much of a mess. On the sides are cardboard circles. One of them I took off, because I wanted to read the text on the inside, but that wasn't a good idea: on that side the threads kept falling aff. But in the end I had two neat balls.

Zoals hier.


Like here 

Natuurlijk moest toen gelijk een nieuw paar sokken opgezet worden, hoezeer ik ook van plan was eerst alles af te maken, waarmee ik bezig was. Maar ja... Dan lagen er weer twee mooi opgewonden bolletjes te wachten...

Of course a new pair of socks had to be started, although I had the intention to finish a few (many) projects first. But well... Then two nicely wound balls would be waiting...

Tot mijn vebazing verschenen er spiralen in mijn boord. Van het patroon is niet al te veel te zien, want het garen is toch bonter dan ik verwachtte. Toch ga ik hiermee door, want het effect bevalt me wel.

Het patroon is de Hühnerleiter (kippentrapje) die je hier kunt vinden. 

I was surprised to see the spirals in my cuff appearing. You don't see much of the pattern because the yarn is a bit more colourful than I expected. Yet I'll knit on, because I rather like the result as it is.

The pattern is Hühnerleiter (chickenstairs) which you can find here.

SPF vordert gestaag. Er staan hier, halverwege de derde aanwijzing, al meer dan 300 steken op de pen, dus even heen en weer breien duurt een tijdje. De vele nupps en kraaltjes (nog niet zoveel) maken niet, dat her sneller gaat. Het lijkt wel kant. Klik op de foto voor meer detail, zoals kraaltjes. Ja: dan kan je ze echt zien!

SPF is getting on nicely. Here, half way knitting the third clue, there are over 300 stitches on the needle already, so knitting a row and back takes a while. The many nupps and beads (not yet so many) don't help to speed up things. It resembles bobbin lace. Click on the picture to see more detail, like beads. Yes: you can really see them then!

Een van mijn spinvriendinnen belde me. Haar kleindochter moest voor de opleiding die ze volgt een studie maken van kantklossen, maar ik was de enige in haar kennissenkring, die daar iets meer van zou weten. Ze moest ook zelf een stukje kant geproduceerd hebben. Of ik haar dat kon laten zien en laten doen? Ze had daar wel een hele middag de tijd voor.

Dus op een maandagmiddag verschenen kleindochten en haar vriendin/klasgenoot. Ze keken naar mijn kantjes en maakten zelf een klein stukje in linnenslag.

Daarna hadden ze heel veel bewondering voor kantklossters.

Hun vraag aan mij (herhaaldelijk): Vindt u dit nu echt ontspannend?

Ja. Dat vind ik. Meestal.

One of my spinfriends rang me. Her granddaughter had to study bobbin lace for her school, but I was the only person she could think of, who would know anything about that. Granddaught would have to produce a little piece of lace herself, too. Could I show her and teach her? She had a whole afternoon to do that.

So one Mondayafternoon granddaughter and her friend/classmate came over. They had a look at my laces and made a tiny piece in linen stitch.

After that they were full of admiration for lacemakers.

They kept asking me: Do you really think this is a relaxing activity?

Yes. I do. Most of the time.